Sen bir okyanussun.
Ben ise karaya vurmuş bir balığım.
Sana ihtiyacım var.
Fakat kıyıya vuran dalgaların bana ulaşamıyor.
Haraket etmek zor.
Daha fazla dayanamıyorum.
Beni sürekli hiçliğin kıyısına itiyorsun.
Yeni bir okyanus bulamam.
Ben...
Gerçekten bilmiyorum.
Okyanusu düşlüyorum.
Beni kollarına alabilsen neler yapabileceğimi düşünüyorum.
Bana hayat verip hayatımı çalıyorsun.
Vakit değerli, seni düşlerken kendimi kaybediyorum.
Her ne kadar yaklaştığımı düşünsem de biliyorum ki uzaklaşıyorum.
Benim pullarım hayallerim, ışıl ışıl parlıyorlar hayalini kurarken.
Fakat biliyorum ki sensizlikten hayallerim köreliyor.
İçim yanıyor, susuzum.
Her ne kadar iki adım ilerimde gibi gözüksen de başkalarına...
İçinde hayat bulan sonsuz varlıkları düşünüyorum.
Ama unuttuğum birşey var.
Ben ölüyorum.
Bu bölümü her ne kadar ergence bulduysanız bulun ancak ben bu iki kelamı cheap thrills dinlerken -doğru mu yazdım hiçbir fikrim yok- yani sadece arada bir bu kitabı yazarken hayaller dünyama taşıyorum biraz o kadar. Dediğim gibi içimden geleni yazdım.
