O TANIDIK SES

2. bölüm

Çocuğun beni tutan eli titremeye başladı. Arkadan birinin yaklaştığını hissedebiliyordum çocuk birden ellerini üzerimden çekti. O sırada o tanıdık sesin sahibi çocuğu yumruklamaya başladı. Ben şaşkın gözlerle onlara bakıyordum, acımadan çocuğu yumruklara maruz bırakmıştı.

diğer çocuk arkadan bıçakla yaklaşınca, korkuyla "dikkat et" diye bağırdım. Zaten birisi toz olmuş diğeri ise yerde kıvranıyordu, bıçaklı olan çocuğun elini yakalayıp sıktı elindeki bıçak yere düşmüştü.

İki yumrukta çocuk yerle bir bütün haline geldi. Acı çekerek ayaklandı ve uzaklaştı.
Adını bile bilmediğim heryerde karşıma çıkan çocuk benim için bıçaklı kavgaya karışmıştı.

'Çok iyi kavga ediyor' diyen iç sesim tam anlamıyla salaktı.

Şuanda ne kadar pislik olsada çocuğun dayak yemesi hoşuma gitmedi, eğer böyle devam ederse çocuk kan kaydından geberebilirdi.

İsimsiz çocuk (heryerden çıkan şu
hayvandan bahsediyorum) yerden kalkıp kaçmaya çalışan çocuğu yakalayıp, tekrar yumruklamaya başladı. bende ayırmak için araya girecekken vazgeçtim o kadar sinirliydiki bi türlü durmak bilmiyordu. bu kadar sinirlenmiş olması beni şaşırmıştı. Çocuğun ağzını, burnunu kırmıştı işi bittikten sonra çocuk güçlükle yerden kalkıp jet hızıyla kaçmaya başladı.

Korkmuştum titriyordum yanıma yaklaşıp "iyimisin" dedi soğuk bir sesle
"İyiyim"
"Benimle gel"
Her taraf karanlıktı, evin yolunu bile bilmiyordum, üstelik korkuyordum.

Peşinden yürümeye başladım, tedirgindim siyah renkteki arabanın yanına gelince durduk ve kapıyı açtı, "hadi atla"

"Ben senle gelmiyorum, senin arabana binemem tanımıyorum bile"

"Tanışırız, azra" diyerek göz kırptı. Bu çocuk benim adımı nerden biliyordu.
Hemde sevmediğim isimle hitap etmişti ben o ismi kullanmıyordum ki, anlamsız gözlerle ona bakakaldım ne şimdi bu.

"Seni yemicem, kızım bin artık şu arabaya, dediklerimi dinlemeni öneririm" devam etti.
"Yoksa evine sağlam dönme şansın yok" bana bakarken
"Başka çarem yok, tamam" diyerek arabaya bindim ' isteksizce.

Arabada hiç benimle konuşmadı. Mahalleye geldiğimizde, kapıyı açtı, kibar olmak için " teşekkür ederim" demiş bulundum. Arkamdan "Rica" dediğini duydum bir dakika bu hayvan, her yerden çıkıp duran, adını bile bilmediğim, hayatımda ilk defa gördüğüm çocuk benim adımı, evimi nerden biliyordu. 'İtiraf et korktun' sen bi sus iç ses !
  Gerçekten çok merak ediyorum bu çocuk kim neden hep karşıma çıkıyor *O TANIDIK SESİN* sahibi bu çocuktu.
Kafam iyice karışmıştı, nasıl adımı evimi biliyordu her yerde pat diye çıkıp beni korkutuyordu. Ama niyetini anlamak zordu. Belki zamanla bunu anlayacaktım.

* * * *

Önemli not ise şu;
Peline beni orda neden bıraktığını soracaktım ona sinirliydim. O çocuk gelmeseydi, düşünmek bile istemiyorum.

Kapının önünde durup elimi cebime bu sefer anahtar aramak için attım ama oda yoktu.
Çaresizce kapıyı çalmamla
"Nerde kaldın sen" diyen ablamla göz göze gelmem bir oldu.
"Partiye gittim ayrıca sana cevap vermek zorunda değilim, yorgunum ve uykum var" ablamı iterek içeri girip odama çıktım.
Zar zor üstümü değiştirip, makyajımı silmeden kendimi yatağa attım.

'Canım yatağım💓'

Hava karanlıktı gökteki yıldızlar tüm ihtişamı ile parlıyordu.
Hafif, sıcak bir rüzgar yüzüme çarpıyordu. Çimenlerin üstüne uzanmıştım.
Yıldızın kaydığını fark ettim tam o sırada yine ve yine aynı ses "dilek tutun mu bari ?"
"Hayır, sen"
"Benim tek dileğim sensin"