Ghost Rockers - Het Is Een Bende [Julex]

x. Onelegante Percussie-instrumenten

AN: Het liedje is Ik Dans van Mathieu & Guillaume, het liedje dat je hierboven vindt. :)

"Spelen we voor een nieuwe hint?" vroeg Alex toen hij de kelder binnen kwam. "Ook goeiemorgen Alex. Alles goed hoor met ons, hoe gaat het met jou?" zei Jimmy sarcastisch. Alex keek hem aan met één opgetrokken wenkbrauw. "Waarom zoveel haast?" vroeg Jonas die op zijn gemak rechtstond. "Omdat ik aan de zoektocht wil beginnen. Er loop hier ergens een moordenaar rond en ik kan dat even niet hebben, oké?" zei Alex. Zijn vrienden stonden recht en liepen naar de instrumenten zonder verder iets te zeggen.

"Ok. Geesten, waarom is Jules' vader vermoord?" vroeg Mila. Alex drukte snel op het knopje van zijn gsm om op te nemen, net op tijd voor Jonas begon te spelen. Het klonk prachtig. Mila viel snel in.

Ik verlies mij in wel duizend armen
Dansend door een lange nacht
Met mijn hoofd op honderd schouders
Ik raak ze aan, ze zijn zo zacht
En we dansen in de stilte
Die het orkest hier achter liet
Maar het ritme van jouw lijf vergeet ik niet

De andere drie vrienden keken elkaar aan. Waarom vielen de drum en de bas niet in? "Het is misschien een liedje met enkel gitaar?" vroeg Charlie fluisterend. Haar twee vrienden haalden hun schouders op.

Een salsa heet als peper
Een tango vol venijn
De passie van een paso doblé
of een walsje voor de pijn
Een polonaise alsof ik een grap was
De balzaal van het leven is te klein
Voor de dans die ik moet dansen
Dansen tot wij ooit weer samen zijn

Ik dans met alle meisjes
Die ik ooit graag heb gezien
Niet altijd even elegant
Soms wat uit de maat misschien
Op het ritme van de jaren
Samen op een andere beat
Tot de passen gaan vervagen
Maar het ritme van jouw lijf vergeet ik niet

Een salsa heet als peper
Een tango vol venijn
De passie van een paso doblé
Of een walsje voor de pijn
Een polonaise alsof ik een grap was
De balzaal van het leven is te klein
Voor de dans die ik moet dansen
Dansen tot wij ooit weer samen zijn

En de deuren van de balzaal
Vallen één na één in het slot
En ik hoor mijn passen galmen
Tot de dansvloer leger wordt
Tot ik enkel nog kan dansen
met hun schaduw om mij heen
En mijn dans met alle meisjes
Wordt een dans van mij alleen

"Ok, kom, tekst opschrijven." Zei Mila meteen toen de laatste noten waren weggestorven. De bel stak daar jammer genoeg een stokje voor. "Ik schrijf de tekst wel op tijdens de volgende les, ik heb Williams nu, dus dat lukt wel." Glimlachte Alex. "Wees voorzichtig." Zei Jonas.

*

Alex had een oortje in en liet de muziek afspelen. Ondertussen schreef hij elk woordje neer dat hij hoorde. "Wat ben je aan't doen?" vroeg Jules die zich naast Alex neerzette. Alex legde snel iets over z'n blaadje heen. Iets te snel misschien. "Niets." Antwoordde Alex. "Wat ben je aan het opschrijven?" vroeg Jules. "Niets." Antwoordde Alex opnieuw. "Aah, ik hoor het al, ik mag het niet weten." Knipoogde Jules. Alex wist echt niet wat te doen, Jules zorgde ervoor dat zijn hoofd uit één en al mist bestond.

Alex lachte geforceerd. "Het is een nieuw liedje voor de Ghost Rockers." Verzon hij snel. "En we willen niet dat iemand het al leest."

Jules glimlachte. "Ik ben al benieuwd! Jullie zijn echt goed." Knipoogde hij. Alex voelde zijn wangen warm worden. "Als iemand mij verteld had op de eerste schooldag dat je dat ooit zou zeggen, ik zou ze niet geloofd hebben." Zei hij eerlijk. Jules lachte verlegen. "Sorry dat ik zo rot deed." Antwoordde hij. Alex glimlachte en legde zijn hand voorzichtig op die van Jules. "Don't worry." Fluisterde hij terwijl hij de jongen voor hem bleef aankijken.

Jules' ogen verklapten niet veel, maar er was een glimp van geluk te zien, een glimp van liefde misschien? Van vriendschap? Alex wist het niet, maar het maakte zijn knieën week en hij voelde kriebels in zijn buik. Waren het vlinders? Nee, Alex wist zeker dat het gewoon kwam omdat ze net een nieuwe tip hadden gekregen van de geesten, dat maakte hem altijd wel wat zenuwachtig. Hij was niet verliefd op een jongen, hij was niet verliefd op Jules. Nope. Gewoon zenuwachtig. Hij was gewoon zenuwachtig. Alex liet snel Jules' hand los toen hij doorhad dat zijn hand nog altijd op de zijne lag.

Wat gebeurde er net?

"Goeiemorgen iedereen. Neem allemaal jullie boek op pagina 42 a.u.b." zei mevrouw Williams enthousiast. Alex zuchtte. Hij wist echt niet hoe iemand zo enthousiast kon zijn over biologie. Normaalgezien liet het hem glimlachen, maar nu kon hij het even niet hebben.

*

"Is het gelukt?" vroeg Charlie toen ze samen in de eetzaal zaten. Alex glimlachte en knikte. Hij toonde de tekst die hij had opgeschreven. "Ik heb echt geen idee wat het zou kunnen betekenen, maar ik heb wel enkele woorden omcirkeld." Antwoordde Alex. Hij toonde zijn blaadje aan zijn vier vrienden. De woorden orkest, ritme, de maat, dansen en schaduw waren omcirkeld. "Als ik die woorden zie denk ik meteen aan het muzieklokaal." Vertelde Mila. "Ja, dat kan wel." Zei Charlie. En niet altijd even elegant. "En misschien is er daar ergens een slagwerkinstrument die niet erg elegant is?" vroeg ze. "En wat dan?" vroeg Jimmy. "Er zat toch ook een sleutel in je drum toen we achter Het Zwarte Oog zaten?" merkte Charlie op. "Misschien zit er ook wel iets in dat onelegante instrument."

"Waar wachten we dan nog op? We hebben toch direct muziekles, we kunnen zowel nu al eens op onderzoek uit gaan." Zei Alex en hij trok zijn vrienden mee naar boven.

*

"Misschien kunnen we ergens in een vergeten hoekje kijken? Er staat iets in de tekst over schaduw." Zei Jimmy terwijl hij wat rond keek in het klaslokaal. "Er staan veel spullen in de hoeken, maar ik zie niet direct slagwerk." Zei Charlie. "Waarom zoeken we eigenlijk slagwerk?" vroeg Jonas. "Er staat veel over ritme en de maat in de tekst, dus dat klinkt best logisch." Antwoordde Alex. Jonas moest hem gelijk geven.

"Ja! Bevers! Ik denk dat ik iets heb!" riep Charlie opeens enthousiast. De vier anderen verzamelden zich om haar heen. Jonas hielp haar een zwaar instrument vanonder de andere instrumenten te halen. "Het is in elk geval niet echt elegant." Zei Jonas. "Komaan, haal het uit zijn zak." Zei Alex. "Wat is dat voor instrument?" vroeg Charlie. "Een djembé, een Afrikaans instrument, een soort drum waar je met je handen op speelt." Antwoordde Jimmy. "Cool. Ik heb een schaar mee, dan kunnen we hem opensnijden." Zei Charlie. "Wow, wacht!" Haar vier vrienden hielden haar tegen. "Een djembé is hol, je hoeft het niet open te snijden, je kan aan de onderkant kijken." Zei Jonas. Zijn hart klopte in zijn keel. Ze wilden geen instrumenten beschadigen, zeker als het niet nodig was.

"Ok, ik hou hem omhoog en jullie kijken." Zei Alex en hij nam het instrument in zijn armen. Jonas en Jimmy keken van aan de onderkant binnen in het instrument.

"Dat meen je niet."