Ghost Rockers - Het Is Een Bende [Julex]

xviii. Videoclip Deel 1

"Mevrouw Williams?" vroeg Alex verward. Mevrouw Williams lachte. "Noem me alsjeblieft Emily wanneer je in m'n huis bent." zei ze met een vriendelijke glimlach. Alex keek Jules verward aan. "Is alles goed met oma?" Vroeg Jules bezorgd. Williams - of Emily - knikte met een glimlach op haar gezicht. "Ze heeft nog pijn, maar de operatie is goed verlopen en alles komt goed." zei ze, de opluchting goed hoorbaar in haar stem. "Ik ga me even opfrissen." zei ze, "Alex, blijf jij eten?" vroeg Emily. Alex glimlachte. "Als dat geen probleem is?" vroeg hij. "Natuurlijk niet." Knipoogde Emily.

"Williams is jouw moeder?!" vroeg Alex verbaasd. Jules glimlachte verontschuldigend. "Ik heb haar gevraagd om niemand te vertellen op school dat ze m'n moeder is." gaf Jules toe. "Ik wou niet 'de zoon van de leerkracht' zijn." "Ik snap dat je niet wil dat heel de school dat weet, maar je had me wel kunnen waarschuwen voor ik met je mee naar huis kwam." Zei Alex en hij gaf Jules een plagende duw.

De jongens werden stil en keken elkaar weer aan. Alex lachte verlegen. "Ik had nooit gedacht dat ik me zo zou kunnen voelen bij een jongen." Gaf Alex toe. Jules glimlachte. "Ik ook niet." gaf hij toe.

"Ok, jongens, wat denken jullie van kip met frieten en appelmoes?" verstoorde Williams hun gesprek. Alex' ogen twinkelden en Jules lachte. "Ik denk dat Alex daar wel mee akkoord gaat."

***

Het was nog een hele gezellige avond geweest met Jules en z'n moeder. In het begin had Alex zich nog wat raar gevoeld, maar al snel had hij gemerkt dat Williams even leuk was thuis als in de les.

Nu was hij samen met de andere Ghost Rockers onderweg naar Nick, waar ze hun videoclip zouden opnemen.

Alex zat nog altijd wat met de vorige avond in zijn hoofd. Jules en hij hadden bijna opnieuw gekust, en hij was best teleurgesteld dat z'n moeder opeens was binnengekomen.

Zou hij officieel een koppel gevormd hebben met Jules als ze niet was binnengekomen? Misschien hadden ze wel de hele avond zitten kussen op z'n kamer in plaats van beneden samen met z'n moeder naar de film te kijken. Alex kreeg vlinders in zijn buik bij het gedacht alleen al.

"Aarde aan Alex!" zei Charlie plagend. "Waar zit jij met je hoofd?" vroeg ze grijnzend. Alex bloosde. "Nummer 25! Hier is het!" glimlachte Mila. Alex zuchtte opgelucht. Charlie mocht dit niet te weten komen...

***

De Ghost Rockers zetten al hun instrumenten klaar, onder leiding van Nick. Opeens vloog de deur open.

"Eindelijk, Jules! Ik wacht al een half uur op je!" zei Nick plagend. Alex voelde de vlinders fladderen in zijn buik toen Jules verontschuldigend lachte. "Sorry, platte band." Antwoordde hij. Hij zwaaide eens naar iedereen. Z'n ogen bleven hangen bij Alex. Alex lachte verlegen naar hem.

"Genoeg getreuzeld nu." Zei Nick. "Jules, jij regelt het licht." Zei hij zijn beste vriend. "Ghost Rockers, jullie spelen Volg Je Gevoel, gewoon alsof jullie het op een optreden zouden doen. Als de camera passeert mag je hem eens volgen met je hoofd. Je moet zingen voor de kijkers van de clip." Legde Nick uit. De vijf vrienden knikten begrijpend.

Het was enorm tof om de clip op te nemen, maar het was ook enorm vermoeiend. "Oké, Mila." Zei Nick en hij liep in beeld, naar Mila. Mila slikte toen hij recht voor haar stond. Hij legde zijn handen op haar schouders en keek haar aan. "Ontspan, meisje. Het is precies of hier ieder moment iets kan gebeuren als je zou stoppen met zingen." Zei Nick. Mila slikte opnieuw en knikte voorzichtig. "Je houdt toch van zingen, of niet?" vroeg hij. Mila knikte. "Toon dat dan ook. Ontspan je. Amuseer je." Zei Nick sussend. Mila ademde eens diep in en knikte.

"En nu mag je haar loslaten." Siste Jonas jaloers. Mila zuchtte. Ze antwoordde er zelfs niet meer op. Nick kneep nog even in haar schouders en liet haar toen los.

***

"Genoeg gewerkt voor vandaag." Zei Nick tevreden. "Wat denken jullie? Zullen we nog iets gaan drinken?" stelde hij voor. "Ja, graag." antwoordde Mila. "Ik ga niet mee." Zei Jonas zuur. "Wel, ga dan niet mee." Zei Charlie. "Inderdaad, we gaan wel zonder jou, als je toch alleen maar jaloers kan zijn." Zei Alex en hij trok Jules mee.

"Waar gaan we iets drinken?" vroeg Jules aan z'n beste vriend. "In de Canem Lupus, vlakbij het station?" stelde Nick voor. "Het is daar echt gezellig." "Lijkt me een goed plan." antwoordde Jules. Alex had nog nooit van dat café gehoord, dus hij vertrouwde maar op Nick en Jules.

Het was inderdaad een heel gezellig cafeetje. Het was er niet groot en er kwam niet veel zonlicht binnen, waardoor alles moest verlicht worden door kunstmatig licht. De zetels tegen de wand waren oude bioscoopzetels en andere stoelen waren houten stoelen in alle soorten die hoogstwaarschijnlijk uit de kringloopwinkel waren gehaald. Al de kasten waren gevuld met boeken, de meeste over geschiedenis.

"Aah, Nick, Jules, lang geleden dat ik jullie nog gezien heb! Jullie merk?" Knipoogde de barman. De jongens lachten. "Jep, geef mij maar een Ice Tea." lachte Nick. "Wat willen jullie, guys?" vroeg hij aan de rest.

Pas nu leek de man achter de toog hen op te merken. "En wie zijn dat?" Vroeg hij met een glimlach op z'n gezicht. "Dat zijn m'n vrienden." glimlachte Jules. "Hey vrienden van Jules! Ik ben Johnny." stelde de man zich voor.

Alex' ogen werden groot en hij keek z'n vrienden aan.

Het liedje.

AN: dum dum duuum ;) Hadden jullie btw verwacht dat Williams Jules' moeder zou zijn? ;)

Tot snel, liefjes!