Ghost Rockers - Het Is Een Bende [Julex]

xvii. Vlinders

AN: Het liedje is Johnny van Mathieu & Guillaume ;)

Blijf uit de buurt van Jeremy Parker

"Daar zijn we veel mee." zuchtte Charlie. "Wie is die Jeremy Parker?" vroeg Mila zich luidop af. "Ik heb die naam precies al eerder gehoord, maar ik weet niet waar..." gaf Jules toe. "Misschien heeft je vader al over hem verteld, zonder dat je wist wat voor een gevaar er achter schuilde?" bedacht Jimmy. "Dat is mogelijk..." zei Jules voorzichtig. "Eigenlijk weten we nu nog niet wat voor een gevaar er achter die man schuilt, hé." merkte Jonas op. "Misschien moeten we nog eens spelen?" stelde Jimmy voor. "Waarom zou je nu in godsnaam muziek spelen?" vroeg Jules zich luidop af.

De vijf vrienden keken elkaar even verschrikt aan. "euh... Om onze hoofden eens leeg te maken zodat we met een frisse blik naar het mysterie kunnen kijken." verzon Mila snel. "Aah zo." antwoordde Jules. "Als dat helpt, moeten jullie dat doen hé." glimlachte hij.

"Over spelen gesproken," zei Mila. "Ik ben gisteren Nick tegengekomen en hij vroeg me of we morgen al eens konden afspreken voor die videoclip." zei ze. "Geen enkel probleem!" zei Charlie. Ook voor de rest was het geen enkel probleem.

De bel rinkelde. "Tijd voor muziekles." Zuchtte Jules en hij stond recht. "Kom op, dit wordt leuk." Zei Alex enthousiast en hij trok Jules mee. In de pauze in de kelder! Mimede hij nog naar z'n vrienden voor hij de deur van de kelder achter zich dicht trok.

"Dus jij hebt Nick gezien gisteren?" vroeg Jonas toen ook Charlie en Jimmy uit de kelder waren. De jaloersheid was in zijn stem te horen. Mila zuchtte. "Ik ben hem tegengekomen. Hij stond te wachten op Jules." antwoordde Mila geïrriteerd. "Zeker dat hij niet stond te wachten op jou?" vroeg Jonas zuur. "Jonas, ik hou van je. Echt waar. Het is zelfs schattig als je wat jaloers bent." zei Mila. "Maar zoals je nu aan het doen bent, ben je me enkel van je af aan't duwen." Zei Mila kwaad en ze liep de kelder uit.

Jonas ademde diep in. Hij zou zijn jaloersheid echt onder controle moeten houden, anders kwam dit niet goed.

***

"Guys, het was verschrikkelijk moeilijk om Jules boven te laten, dus laten we snel spelen." zei Alex toen hij de kelder binnenstormde en meteen achter z'n keyboard ging zitten. "Jullie zijn best close geworden, hé?" vroeg Charlie met een glimlach. Alex antwoordde niet, maar deed teken naar de instrumenten. Charlie keek hem alwetend aan.

"Geesten? Hoe vinden we Jeremy Parker?" vroeg Mila.

Meteen begon Jonas een rifje te spelen. Al snel vielen Mila en Charlie in.

Op het uur van hond naar wolf
Johnny is het slapen moe
Waar de wind hem waaien wil
Daar gaat Johnny maar naartoe

Als hij drinkt dan praat hij hard
Dan is Johnny de slimste van de klas
De kortste weg naar wat hij zoekt
Loopt altijd langs de bodem van een glas

In de kroegen van de stad
In de armen van een lief
Met de waarheid op zijn hielen
Als een dief

Ochtendlicht op 't Astridplein
En we gaan nog niet naar huis
Daar wacht enkel eenzaamheid
En hier voelt hij zich thuis
Dansen op de tafels
Morsen op de vloer
De nacht wordt altijd duur betaald
De nacht is Johnny's hoer

"Ik zend iedereen het geluidsfragment zodat jullie het kunnen opschrijven. Ik ga terug naar boven." zei Alex meteen nadat de laatste noot was aangeslaan. De rest lachte toen hij met evenveel geweld naar boven stormde als dat hij daarnet de kelder was binnengestormd.

***

"Oké mams. Houd me op de hoogte. Ik zie je vanavond." Hoorde Alex Jules tegen zijn telefoon zeggen. Hij zag er geschrokken uit. "Wat is er?" vroeg Alex bezorgd en hij legde een hand op Jules' schouder. Jules draaide zich om en keek Alex nog altijd wat aangedaan aan. "Mijn oma is gevallen heeft haar heup gebroken. Mama belde net dat ze in het ziekenhuis was omdat oma nu wordt geopereerd." Vertelde Jules. Alex sloeg zijn armen om Jules' middel en knuffelde hem troostend. "Het komt wel goed." Fluisterde hij voor hij Jules losliet. "Als ik iets kan doen, moet je het me zeggen hé."

Jules glimachte flauw, maar dankbaar. "Zou je het zien zitten om straks mee te gaan naar mij thuis? Ik heb niet veel zin om alleen te zitten als ik eerlijk ben." gaf Jules toe. "Ik kom met je mee vanavond." antwoordde Alex met een glimlach.

De bel rinkelde. Alex gaf Jules nog een korte knuffel en trok hem daarna mee naar de theaterles.

***

"Eerst en vooral: de les van mevrouw Williams valt weg, dus jullie mogen een uurtje eerder naar huis," Begon mevrouw Van Der Donck haar les. Iedereen juichte, behalve Jules. Alex zette zich wat dichter bij Jules zodat zijn zij helemaal tegen die van Jules was aangedrukt, hopend dat het fysiek contact wat troost zou brengen. Hij moest echt inzitten met z'n oma, ocharme.

"Ten tweede: een deel van jullie moest nog een herkansing doen van de monoloog." vertelde Van Der Donck verder, "Ik hoop dat jullie goed voorbereid zijn."

"Ik ben even echt blij dat ik al van moment één geslaagd was." Zei Jules. "Het zou waarschijnlijk niet veel goeds geweest zijn vandaag." Alex knuffelde hem weer. "Het komt wel goed, je zal wel zien." "Ik wil eigenlijk gewoon naar huis." gaf Jules toe. "Nog heel even volhouden, Jules." Glimlachte Alex lief. Jules glimlachte geforceerd terug.

***

"Wil je nog altijd dat ik mee ga?" Vroeg Alex toen de lessen eindelijk afgelopen waren. Jules glimlachte. "Heel graag." antwoordde hij. "Dan ga ik met je mee!" zei Alex enthousiast. Jules kon niet anders dan lachen.

"Welkom in ons huisje." zei Jules toen hij de voordeur opende. Het huisje was niet zo groot, maar wel heel erg gezellig. Het was een heel warm huisje: bijna alle meubels waren in hout en overal lagen kussens of stond er een confortabele stoel of zetel. Hij voelde zich meteen thuis.

"Zin om een filmpje te kijken? Even onze gedachten te verzetten?" stelde Jules voor. Alex glimlachte. "Heel graag."

De jongens kleedden zich allebei om naar een gemakkelijke training. Alex kon niet anders dan vlinders voelen toen hij Jules' t-shirt over zijn hoofd trok.

Jules startte de film en ze maakten het zich gemakkelijk in de zetel. Alex wou zich wel concentreren op de film, maar hij kon het niet. Hij kon zich enkel concentreren op Jules. Jules die er ook niet helemaal bij was, maar die waarschijnlijk met z'n hoofd bij z'n oma zat, of z'n vader. Jules die er ongelofelijk goed uitzag in z'n training. Jules die hem vlinders in z'n buik gaf, die hem licht deed voelen in z'n hoofd. Jules die hem een knoop in z'n maag bezorgde, maar tegelijkertijd hem al zijn pijn deed vergeten.

Alex zou het moeten toegeven. Hij was smoorverliefd op een jongen. Hij was smoorverliefd op Jules.

"Jules?" Vroeg Alex voorzichtig. Jules keek op, recht in Alex' ogen. "Ik denk dat..." Alex vond de woorden niet meer. Het leek wel of zijn lichaam de woordentoevoer had dichtgedraaid.

Jules glimlachte flauw. En zette zich dicht bij Alex. "Kan ik je knuffelen?" vroeg hij. Alex glimlachte en knikte. Jules sloeg z'n armen beschermend om Alex heen. Alex smeltte in Jules' warmte. Hij genoot er met volle teugen van. Hij voelde zich daar zo veilig! Het voelde alsof niemand hem ooit zou kunnen kwetsen wanneer hij in Jules' armen was.

Jules liet Alex voorzichtig los. "En... Kan ik je kussen?" vroeg Jules voorzichtig. Alex glimlachte en knikte. De vlinders in zijn buik werden gek en zijn hart bonsde in zijn keel. Hij zag Jules voorzichtig dichterbij komen en hij sloot zijn ogen.

De twee jongens vlogen uit elkaar toen de voordeur werd geopend. "Schat, ik ben thuis!" hoorde Alex. Hij fronste, hij kende die stem.

"Oh, Alex! Jij hier!"

AN: Langer stukje, speciaal voor jullie ;) Tot de volgende :D x