''Özgürlük'' (Mansiyon Ödüllü)

Birkaç Damla Mutluluk

 Gitar çalışmalarına büyük bir heyecanla devam ediyordum. Yeni şarkılar öğrenip kendimi videoya çektiriyordum. Annem ve babam bunları yaparken hep benim yanımda durdular aynı zamanda şarkılarıma değişik danslar bulup harika zamanlar geçirmemi de sağladılar.

Artık 16 yaşımdayım 2 ay önce okuldaki müzik öğretmenim okulda bir şenlik düzenleneceğini söyledi bizden de gösteriler hazırlayıp sunmamızı istedi. Sanki o an her şey daha parlak bir hal aldı. Yıllardır istediğim hayale bir adım bile olsa yaklaşabilirdim böylece hemen öğretmenimin yanına gittim ve gitarımla birlikte bir gösteri yapabileceğimi söyledim. Daha sonra ki birkaç hafta öğretmenimle birlikte şarkılarımızı hazırlayarak geçti. Ona kendime ait bir şarkım olduğunu da söyledim biraz çekiniyordum aslında bunu söylerken. Öğretmenim dinlemek isteyip ısrar edince onun için şarkımı söylemeye başladım. Öğretmenimin yüzünde güzel bir gülümseme vardı. O gün eve geldiğimde yorgunluktan ve halsizlikten mahvolmuştum hem bu yoğun tempo hem de hastalığımın bana vermiş olduğu ağır yük ve onun kadar ağır olmada narin vücudumun bütün yol boyunca taşımaktan yorulmasını sağlayacak kadar ağır olan kırmızı gitarım. Yemek esnasında öğretmenimin ailemle konuştuğunu öğrendim. Yetenekli olduğumu, yeteneklerimi daha da geliştirebileceğimi söylemiş aileme ve en önemlisi müzikten vazgeçmemem gerektiğini. Bunu duyunca apayrı bir mutlu oldum ama günün sürprizleri de bu kadar değildi babam okullar kapanınca uzun bir tatile çıkacağımızı söyledi. Daha sonradan öğrendim ki o gün tek konuştukları öğretmenim değilmiş son yapılan testlerden durumumun kötüye gittiğini haber vermek için doktor bey de ailemi aramış. Neyse ki o zamanlar bundan haberim yoktu konserimin heyecanı, öğretmenimin güzel sözleri ve yaz tatilinin merakı vardı kafamda ve bunlar da mutlu olmam için yetip de artan şeylerdi.