13. DENEK *donduruldu.

Bölüm 3 -Kaçış 3-

Umarım severek okursunuz...

İlk sayfada benim altı yaşındaki resimlerim vardı. Kızıl saçlarım şimdiki gibi canlı ve parlak değildi, ama yinede güzeldi. Yeşil-gri gözlerim ışıl ışıl hayat enerjisi ile parlıyor adeta. Şimdi ise bir deney sonucu gözlerim gümüş-gri idi. Ve yaşama olan bağlılığım şuan neredeyse yok... Derin bir nefes alıp diğer sayfaya geçtim.

Gen dizilimim, kan örneğim, organlarımın sağlık durumu gibi bilgiler vardı ilk sayfalarda... Bir diğer sayfada yine bir fotoğrafım vardı. 11 yaşındayken. Büyümüştüm... Kızıl saçlarım yıpranmış, keçe gibi ve yolunmuş, ayrıca yeşil-gri gözler de hiç yaşam ışıltısı yok...

" "Bırakın beni!" diye daha yüksek sesle bağırdım, boşa giden çırpınmalarımın arasında bir kez daha.

Beyaz giyimli, ikiside birbirinden iri ve sert yüzlü görevli adamlar, çok değil, yedi dakika önce uyuduğum yataktan beni apar topar kaldırıp beyaz bir sedyeye bağlayıp, yine beyaz bir koridorda sürüklüyorlardı. Her ne kadar çırpınsam da boşunaydı. Ellerimi ve ayak bileklerimi deri kementlerle sedyenin yandaki demirlerine bağlamışlardı. Artık çırpınmaktan yorulmuş ve bileklerim kanlanmıştı. Ben hâlâ bıkmadan can havliyle "bırakın, çözün beni!" gibi bağırmaya devam ederken, ruhumun katliamının gerçekleştiği odaya sürükleniyordum. "

İçli bir nefes aldım. Bu fotoğrafı çekilirken hatırlıyorum. Çünkü bu fotoğraf çekilmeden bir gün önce beni dev gibi bir makineye bağlayıp bekâretimi almışlardı. Bir makine ile... Yutkundum, boğazıma oturan yumruyu giderebilirmiş gibi. Bir sonraki sayfada "bekâret deneyi" ve uygulanacak olan deneylerin bilimsel isimleri vardı ve tabi bu deneyleri uygulayacak bilim adamlarının. Hepsini öldüreceğim!

İçimdeki öfke ve sinir uyanıp intikam ateşni harlarken, kendi kendime sakin olmam gerektiğini telkin ediyordum.

İleriki sayfalarda bana uygulanan deneyler ve sonuçları, deneyi uygulamış olan bilim adamları tarafından, kendi dillerinde sayfalarca yazılmıştı. Ayrıca her deney adının ve uygulayan kişilerin isimlerinin altına bir DVD yapıştırılmıştı. "Deney esnasında ki görüntüler." yazıyordu açıklamada.

Sert yutkunuşlarımın arasında bir sonraki sayfaya geçtiğimde anlamdıramadığım sayı ve rakamlar vardı. Bunların şifre olduğunu düşünüp daha dikkatli incelemeye başlamıştım ki dışarıdan gelen seslere kulak kesildim.
Motor, tekerlek, müzik ve insan sesi vardı. Daha doğrusu insanlar.

Hızla dosyayı kapatıp, giysi dolabının üzerinde olan bavulun yanındaki siyah sırt çantasını aldım ve içine koydum.

Koşma ihtimaline karşın çanta sallanıp hızımı yavaşlatmasın diye kulplarını iyice sıktım.

Yalın ayaklarımla, temkinli ve sessiz bir şekilde yatağın yanındaki pencereden dışarıyı kolaçan ettim. Araba evin önünde park halindeydi. İçinden 4 kişi çıktı. 2 kız 2 erkek.

Fazla takılmayıp hızlı adımlarla mutfağa gittim. Siyah çantanın ikinci cebine kurutulmuş yiyecek koyup arka kapıdan çıktım.

Ama keşke çıkmadan önce etrafı kolaçan etseydim.  O zaman pencereden gördüğüm dört kişi şuan karşımda olmazdı.

(Burada bitirirdim ama hem çok kısa hemde çok meraklı bir kişiliğim vardır. Bu yüzden sizi de düşünerek...
Neyse sadede geleyim en iyisi yoksa bu not notluktan çıkar. 😁
Devam edelim efenim.⤵)

✒〽...........
Onlar daha ne olduğunu anlamadan hızla kendimi toparlayıp, uçaktan "indiğim" yönün tersi istikâmetinde koşmaya başladım. Arkamdan bağırdıklarını duyuyorum ama pek de umurumda olduğu söylenemez.
O lanet deney merkezinden kurtulduktan sonra yakalanıp tekrar oraya tıkılamam.

Gerçi o dört kişi "oradaki " insanlara benzemiyorlar ama ben yinede önlemimi alayım. Yeterince uzaklaştığıma kanaat getirmeden hiçbir insanla konuşmak yok.

Otoban uzaktan göründüğünde bir anda duraksadım ve anlıma elimi vurdum.
"lanet!"
Çip' i unutmuştum. İlk kaçma girişimimde kafamın arkasına yerleştirilen çip! Lanet olsun!

Görüş alanıma giren kamyonla hızla otabana koşmaya başladım ve görünmez olup yük kamyonunun yanındaki merdivenlere tutunup, tırmanarak üstüne çıktım. Bu sayede hem yorulmayacak hemde plan yapacaktım. Tabi plan yaparken bir yandan da uyandığımdan beri boş olan midemi lezzetli kurutulmuş yiyeceklerle doldurmam gerek.😁🍴🍴

...🚚🚚🚚🐤🐒

Uzun bir yolculuktan sonra kamyon, şehre 65 km uzaklıkta, bir benzilikte durdu.

Plan: 1. Çipi çıkartmak için kesici bir alete ve ilk yardım çantasına ihtiyacım var.
2. Dosyanın tamamını okumak, görüntüleri izlemek ve Yüzen ada ile ilgili ayrıntılı araştırma yapmak.
3. Müttefik toplayıp Yüzen adayı yerle bir etmeden önce çocukları kurtarmak.

Harika plan.🌟

Tabi üçüncü plandan önce kurtulan çocuklarla kalmak için bir ev. Ki, bu ev yaklaşık 100 kişi konaklayacak kadar büyük olmalı. Birde bu evi döşeyecek ve geçindirecek para veya gelir kaynağı bulmam gerek.

Görünmez olup kamyondan indikten sonra benzinliğin marketine girdim.

Plan başlasın!