Ο μύθος του σπιτιού με τα φαντάσματα

Οι φήμες

Η περιέργειά μου για το σπίτι αυτό ξεκίνησε όταν ο παππούς μου είπε για την ιστορία που κυκλοφορούσε στα καφενεία. Ότι σε αυτή την έπαυλη ζούσε κάποτε ένα πλούσιο ζευγάρι χωρίς παιδιά και όταν πέθαναν τους βρήκαν αγκαλιά στο κρεβάτι τους και δίπλα μια κούνια με έναν παιδικό σκελετό. Βέβαια αυτή η ιστορία ερχόταν από τον δικό του παππού που την έμαθε από τον δικό του και πάει λέγοντας. Ήταν αρκετά παλιά για να ξέρει κανείς αν είναι αληθινή.

Πολλοί έλεγαν ότι έβλεπαν το ζευγάρι μαζί να κάνει βόλτες στην αυλή και άλλοι ότι τα βράδια που το φεγγάρι είναι γεμάτο τον σύζυγο να βγαίνει έξω με ένα πιστόλι και να κοιτάει τους περαστικούς. Μερικές φορές νόμιζα ότι τον είδα και εγώ αλλά επειδή ήμουν μικρός δεν έδινε και κανείς ιδιαίτερη σημασία. Η φαντασία του είναι μεγάλη έλεγαν όλοι.

Όμως πάντα υπήρχαν και οι εξαφανίσεις παιδιών που έμπαιναν στο σπίτι για να δουν τι συμβαίνει και ποτέ δεν έβγαιναν. Ο παππούς έλεγε πως δεν ασχολιόντουσαν πλέον με αυτές παρόλο που οι γονείς πάντα έκαναν θέμα για τις εξαφανίσεις. Πολλοί γονείς έχασαν τα παιδιά τους εκεί και πάντα απαγόρευαν στα πολυαγαπημένα τους τέκνα να πλησιάζουν αν και δεν τους άκουγαν. Έτσι και οι δικοί μου γονείς το είχαν απαγορέψει αν και πάντα οι φήμες οργίαζαν κάθε φορά που εξαφανιζόταν κάποιο παιδί.

Στο σχολείο ήταν το κύριο θέμα συζήτησης από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους και οι καθηγητές πάντα έβαζαν μια εργασία για το σπίτι αυτό αλλά πάντα ζητούσαν στοιχεία για την αρχιτεκτονική ή για την διακόσμηση και ποτέ για την ιστορία του. Όλοι φοβόντουσαν να πουν την ιστορία του σπιτιού και οι μαθητές πάντα έψαχναν την αλήθεια με άλλους τρόπους. Τρόπους που κατέληγαν σε εξαφανίσεις.

Μεγαλώνοντας έμαθα κάποιες εμπειρίες από παιδιά που μπήκαν στο σπίτι και κατάφεραν να βγουν. Λέγανε πως άκουγαν ένα μωρό να κλαίει και φωνές που ζητούσαν σωτηρία. Όλα λέγανε πως είδανε μια κυρία να πηγαίνει προς το μέρος τους και να τα προσκαλεί για γάλα και μπισκότα. Εκείνη την στιγμή τα παιδιά άρχιζαν να τρέχουν προς την εξώπορτα αλλά όταν την περνούσαν είχαν κάποια απώλεια.

Στα 15 μου ήταν που μπήκε και ο ξάδερφός μου στο σπίτι αυτό με την παρέα του και δεν βγήκε ποτέ. Ήταν το γεγονός που με έκανε να ασχοληθώ με το παραφυσικό και ότι έχει σχέση με αυτό. Η παρέα του έλεγε πως η γυναίκα τους είπε να κάτσουν για ένα ποτό μιας και ήταν αρκετά μεγάλοι αλλά κανείς δεν ήθελε. Βρήκαν κάποια δικαιολογία και έφυγαν αλλά ο ξάδερφός μου έμεινε εκεί να την κοιτάει ανίκανος να κουνηθεί. Έτσι έμεινε στο σπίτι και κανείς δεν τον είδε ξανά.

Οι φήμες τότε άρχισαν να γίνονται πάλι σαν τα φίδια που κύκλωσαν το θύμα τους και το πνίγουν και σε αυτή την περίπτωση ήταν η οικογένειά μου. Όλοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν και κάποιοι κατηγορούσαν τον θείο και την θεία μου που τον άφησε να μπει εκεί μέσα. Ύστερα όλα κόπασαν και μαζί τους και οι έρευνες!