Ο μύθος του σπιτιού με τα φαντάσματα

Οι ιστορίες που έλεγαν οι παππούδες

Όλοι είχαμε ακούσει για το σπίτι όπως έλεγα. Οι παππούδες πάντα έβρισκαν να πουν μία και να τρομάξουν τα εγγόνια τους το βράδυ. Ειδικά αυτοί που είχαν μπει στο σπίτι και έχασαν κάποιον. Αυτές οι ιστορίες ήταν οι πιο τρομακτικές για τα παιδιά και φυσικά αυτές που λέγονταν πιο συχνά παντού.

Κανείς δεν έλεγε όμως για τους πρώτους ιδιοκτήτες του σπιτιού. Από τα λίγα που είπε ο δικός μου ο παππούς ήταν απλά ένα ζευγάρι που πέθανε αγκαλιά δίπλα από μια παιδική κούνια με έναν παιδικό σκελετό μέσα. Με το που κατάλαβε τι άρχισε να λέει όμως άλλαξε θέμα και πρότεινε να μου πει κάποια ιστορία του παιδικού του φίλου που μπήκε στο σπίτι. Όταν βγήκε από εκεί ο τερματοφύλακας της ομάδας και μέλος της παρέας έλειπε. Δυστυχώς, ο παππούς εκείνο το απόγευμα ήταν άρρωστος με πυρετό και δεν πήγε.

Από όσα θυμάμαι, σχεδίαζαν όλη την εβδομάδα την μικρή τους περιπέτεια χωρίς φυσικά να πουν ότι σκόπευαν να μπουν στο σπίτι. Μετά από δύο μέρες όμως ο παππούς αρρώστησε και πήγαινε στο σχολείο μόνο για να μην χάσει κάποιο μάθημα. Τις υπόλοιπες ώρες ήταν στο σπίτι. Μάθαινε όμως τις λεπτομέρειες της περιπέτειας.

Σκόπευαν να πάνε μέσα με αγιασμό και σταυρούς και μόλις έβλεπαν την γυναίκα θα έλεγαν το πάτερ ημών, θα την ψέκαζαν με τον αγιασμό και θα την διέταζαν να ελευθερώσει όσα παιδιά είχε απαγάγει. Ο τερματοφύλακας μάλιστα έλεγε πως αυτός θα την διέταζε μιας και ήταν ο ψηλότερος της παρέας και ο πιο μεγαλόσωμος. Τα είχαν σχεδιάσει όλα.

Έτσι, ήρθε η μεγάλη μέρα και η παρέα έφερε τα σύνεργα στο σχολείο για να μην χάσουν χρόνο. Θα πήγαιναν αμέσως μετά το σχολείο ασχέτως ότι ήδη θα είχε νυχτώσει για τα καλά. Μάλιστα, είπαν στον παππού να τους περιμένει για να του πουν τι έγινε. Και πράγματι πήγαν. Αλλά όχι όλοι. Έλειπε ένας.

Όταν ο παππούς τους είδε όλους τόσο άσπρους και φοβισμένους κατάλαβε ότι δεν πήγαν όλα όπως το είχαν σχεδιάσει. Τα παιδιά μπήκαν στην αυλή και τριγύρισαν λίγο χαζεύοντας τα περίεργα φυτά που μεγάλωναν στον κήπο. Κοίταζαν μια την πόρτα, μια τα παράθυρα ενδιάμεσα μήπως δουν κάτι παράξενο. Τίποτα όμως δεν έγινε και έτσι μπήκαν μέσα στο σπίτι για να το εξερευνήσουν και να βρουν τα παιδιά που είχαν χαθεί ή έστω την γυναίκα που τα έπαιρνε!

Στο ισόγειο βρήκαν μια μεγάλη σάλα με πιάνο στο κέντρο και μια αποθήκη που είχε μια σκούπα και ένα καροτσάκι με ένα σερβίτσιο έτοιμο να πάει στην κουζίνα για καθάρισμα. Στον επάνω όροφο υπήρχαν κρεβατοκάμαρες, μπάνια και το γραφείο του ιδιόκτητη μάλλον του σπιτιού. Τα παιδιά φαντάστηκαν πως η κουζίνα θα ήταν στο υπόγειο.

Μπήκαν σε κάθε κρεβατοκάμαρα αλλά δεν βρήκαν κάτι ιδιαίτερο. Αν και τους φάνηκε παράξενο που τα κρεβάτια ήταν στρωμένα σαν να έμενε κάποιος καιρό στο σπίτι. Όλα όμως ήταν στην ίδια κατάσταση. Η φαντασία τους οργίασε με όσα είδαν και δεν μπορούσαν να φύγουν από το σπίτι μέχρι να το εξερευνήσουν όλο.

Μπήκαν στα μπάνια και είδαν ότι και εκεί όλα ήταν έτοιμα λες και περίμεναν κάποιον να κάνει μπάνιο. Ο τερματοφύλακας ήταν άφωνος με όσα είδε και ακόμα δεν είχε δει τίποτα. Βγήκαν και πήγαν να κατέβουν όταν παρατήρησαν ότι υπήρχε μια σκάλα που πήγαινε προς τον πύργο της έπαυλης. Ανέβηκαν σιγά-σιγά ελπίζοντας να βρουν κάτι εκεί. Και το βρήκαν.

Εκεί τους περίμενε μια γυναίκα ξανθιά, με υπέροχα γκρι μάτια στο σχήμα του αμύγδαλου. Τους χαμογέλασε και τους πρόσφερε ένα ποτήρι χυμό και μπισκότα. Τους είπε πως είχε και γάλα αν ήθελαν. Τότε όλοι άρχισαν να λένε το πάτερ ημών και να ρίχνουν αγιασμό σε όλο τον χώρο ενώ ο τερματοφύλακας την διέταξε να ελευθερώσει όλα τα παιδιά που κρατούσε στο σπίτι.

Αυτή όμως άρχισε να γελάει δυνατά και να λέει πως μόλις κάνανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους. Ξαφνικά τα μάτια της έγιναν κόκκινα και έβγαλε μια κραυγή που κόπηκε κάθε επιθυμία των παιδιών για εξερεύνηση και εξαγνισμό του σπιτιού. Έτρεξαν να φύγουν όλα χωρίς να κοιτάξουν πίσω μέχρι που έφτασαν στην άλλη πλευρά της πλατείας. Τότε είδαν ότι έλειπε ο φίλος τους και ότι τελικά οι φήμες για τις εξαφανίσεις και για την γυναίκα ήταν αλήθεια. Ότι έπρεπε να είχαν λάβει πιο σοβαρά υπόψη τα λόγια των γονιών τους και να μην πλησιάσουν κοντά στο σπίτι.

Έτσι πήγαν στον παππού μου και αποφάσισαν να πάνε στην αστυνομία να πουν τι έγινε και να περιγράψουν την γυναίκα που είδαν. Η αστυνομία κατέγραψε τα πάντα αλλά δεν βρήκε ποτέ την γυναίκα και τον τερματοφύλακα. Έτσι άφησαν την υπόθεση απλά ως άλυτη.