Miłość inna niż wszystkie

-5-

+ Co tutaj się dzieje? - spytała groźnym tonem nauczycielka.
- Nic się nie dzieje - niemal wykrzyknęła Izka.
Ania widząc wychowawczynie automatycznie zrobiła krok w tył i skryła się za jej ramieniem. Jeon objęła dziewczynę i chciała wyprowadzić z toalety, gdy zatrzymał ją uścisk Izy.
- Anka zostanie tutaj, ja się nią zaopiekuję. - powiedziała i posłała nauczycielce porozumiewawczy sygnał. Iza była dość przekonywującą osobą z rodzicami, którzy mieli wtyki u różnych osób. W tym u dyrektora szkoły. Pani Jeon puściła Ankę i wyszła za drzwi. Nie odeszła z nich jednak, gdyż chciała mieć pewność, że Ani nic się nie stanie. Miała świadomość że powinna jakoś zareagować i postawić się uczennicy ale coś jej na to nie pozwalało.

Ania stała wystraszona przed Izą.
Dziewczyna podeszła do niej, przybliżyła się i ugryzła ją w wargę.
- Później się rozliczymy - dodała i wyszła.

Po zakończonych zajęciach, Ania wyszła ze szkoły. Przed budynkiem stała Iza.

- No witam. Mamy sobie chyba coś do wyjaśnienia, prawda? - chwyciła Ankę za rękę i zaciągnęła za budynek. - Czemu Jeon się wtrąca w nasze sprawy?

* Ja.... Nie wiem... - niepewnie odpowiedziała Ania.

- Mówisz, że nie wiesz, tak... - usmiechnęła się prześmiewczo Iza - a ja sądzę, że wiesz!

W oczach Ani pojawiły się łzy, gdy Iza szybkim ruchem niemal rzuciła nią o ścianę, chwytając ją za gardło. Nie miała możliwości ucieczki, gdyż uścisk Izy był dość silny. Ostatnia rzecz która jej została, to nadzieja. Modliła się w myślach, by ktoś szedł i ją uratował, albo by Iza się opamiętała.
W pewnym momencie dziewczyna odpuściła. Ku ogromnemu zdziwieniu Ani, Iza zdezorientowana uciekła, jakby zupełnie nie wiedziała co przed chwilą zrobiła.

Ania jeszcze przez dłuższą chwilę stała oparta o budynek. Trzymała się za gardło, a w jej oczach pojawiły się łzy.
Kilka minut później, zauważyła ją Róża. Szybko podbiegła do dziewczyny, a Ania padła jej w ramiona. Rozpłakała się jak dziecko.
Róża, gdy dziewczyna jako tako się uspokoiła, zaprowadziła ją do higienistki.