BİR OLURMU SEVMEYEN GÖNÜL ?

BÖLÜM 1

Merhaba ben " hira ERSOY " 25 yaşındayım ve ankara üniversitesi 4 yıllık mimar bölümü mezunuyum en büyük hayalim ise gelecekte iyi bir mimar olmak ve pariste çalışmak . 9-10 yaşlarımda babamı kanser hastalığından kaybettik . Babam öldükten sonra kitap okumaya , müzik dinlemeye , boş zamanlarımda resim çizmeye başlamıştım . He bu arada size tuhaf gelebilir ama erkeklerden pek hoşlandığım söylenemez hepsi aynılar bir sürü kızla çıkarlar seviyorum derler ama hepsinin sevgisi boştur . Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı , evlenmeyide düşünmedim . Her genç kızın gelinlik giymek hayalidir . Ama ben

Bu sabah iş görüşmem olduğu için erkenden kalkıp mutfağa indim kahvaltımı yaptıktan sonra odama çıkıp hazırlanmaya başladım . Siyah kumaş pantolon üstüne beyaz bol bir gömlek giydim , sonra şalımı ütülemeye başlamıştım . Telefonum çaldı " ANNEM " arıyordu telefonu açtım ve annemle konuşmaya başladım gözüm şalıma kaydı ve bir anda çığlığı bastım .

- Kızım iyimisin ne oldu niye bağırıyorsun.

Anneciğim yok birşey şalımı ütünün altında unuttum ben seni sonra ararım acalem var . Bu nasıl bir şeydi nasıl olurdu birazdan iş görüşmem vardı ve ben hala hazır degildim . Kendimi motive etmeye başladım , üzme kendini güzel oldun birazdan oraya gidecek ve cv'nin hakkını vericeksin hadi hira dedim giyinmeye devam ettim .

Tamamen hazırlanıp evden çıktığımda saat tam 07:30 'tu inşallah geç kalmam inşallah geç kalmam diye kendi kendime söyleniyordum ve bir yandanda taxi çevirmeye çalışıyordum . Biridemi boş olmaz arkadaş diyordum . Hah sonunda biri boş çıktı . Hemen bindim ve şoföre "  AKTAŞ "  holding'e gidiyoruz .

- Biraz acalem var ama hızlı olursanız çok memnun olurum .

- Hemen abla.

Yarım saat sonra " Burası Abla " diyen şoförün sesiyle irkildim ve paramı ödeyip taxiden indim . Sirketin önündeydim ağzım beş karış açıktı , şok geçirmiştim tamam yani büyük bir şirket olduğunu biliyordum ama bu kadar beklemiyordum açıkçası . Şirketten içeri girdim asansöre basıp 10. Kata çıktım . Asansörün aynasından son kez kendime bakıp indim . Asansörden dışarı adımımı attığım anda bir kez daha şok geçirdim . Benim gibi başvuruya gelen bir çok bayan eleman vardı . Ama bunlara eleman demek için bin şait lazım yani o etekler , o saçlar , o makyajlar ( Allahım sen affet bunları ) sanki iş başvurusuna değilde ........ Tövbe tövbe defileye çıkacaklar alt tarafı cv'nizi bırakıp bir kaç soruya cevap verip dışarı çıkacaksınız . Ayrıca içerde baban yaşında adam var .

Bir kaç dakika olmuştu sıramın gelmesini bekliyordum bir yandanda saate bakıyordum saat tam 11:00 olmuştu , artık tam isyan edecektim .

- HİRA ERSOY .

Hemen ayağa kalktım benim dedim ama demez olaydım herkes döndü bana bakıyor . Arkadaş siz önce kendinize bakın yani hiç mi insan görmediniz . Pardon tabi benim gibisini görmediniz herhal . Bunları düşünmeyi bıraktım ve doğruca odaya girdim , odaya girmemle gördüğüm şeyle şok geçirdim .

- B.. Bu rüzgar degilmiydi .