Hayat, bir misafirhane gibi.
Benimseyemiyorsun hiçbir şeyi.
Sana ait olmadığını biliyorsun
yattığın yatağın,
sarıldığın yastığın.
Bir gün gideceğini biliyorsun ya
hep o gün gelsin diye bekliyorsun.
İyi olmaya çalışıyorsun.
Kalp kırmadan gitmeyi istiyorsun.
Beraber gülüp eğleniyorsun
birlikte olduğun insanlarla.
Ama biliyorsun,
bunun da bir sonu olduğunu.
Sonların, yeni başlangıçlar olacağını.
***
Hayat, bir misafirhane.
Sana ait olduğunu sandığın her şey;
annen, baban, eşin, çocuğun...
Oysa hiçbirine sahip değilsin.
Kefenin cebi yok
koyamıyorsun evinin, arabanın anahtarını.
Yanıma biraz da para alayım diyemiyorsun.
Gülmelerin, eğlenmelerin,
acıların, gözyaşların...
Yaratılış gayeni anladığın zaman,
Bir selam verip gidiyorsun bu dünyadan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CAM KIRIKLARI
Poetry"Çünkü sevmesini bilen insanların elleri kalbinin cam kırıklarıyla doludur" Sevgi ve muhabbetle. Keyifli okumalar.
