Safe & Sound |h.s|

12.

Οπτική Bea's

Ο Harry δεν μου εχει μιλήσει εδω και μέρες, δεν τον κατηγορω. Ο Jake προσπαθησε να με πλησιάσει αρκετες φορες αλλά εγω δεν τον άφησα.Απλά ήθελα να βγώ απο εδώ μέσα. Είχα πολυ καιρό να βγω και ο μοναδικός τρόπος που μπορούσα ήταν να ζητήσω την άδεια του. Πλησίασα την πόρτα απο το γραφείο του και χτύπησα διστακτικά την πόρτα. Άκουσα την βραχνή φωνή του να μου λέει να περάσω. Και όταν μπήκα μεσα εκείνος με κοίταξε περίεργα.

"Τι συμβαίνει ;"

"Ήλπιζα πως θα μπορούσες να με αφήσεις να πάω μια βόλτα στην πόλη"
"Και γιατι να το κάνω αυτο;" με κοίταξε φανερά ενοχλημένος

"Κοιτά.. αλήθεια. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για τις προάλλες. Φέρθηκα σαν παιδί. Ηλπιζα πως θα μπορούσαμε να το ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε"

"Χαίρομαι που κατάλαβες τις χαζομάρες σου αλλά όχι. Δε φαιρεσαι σαν παιδί. Εισαι παιδί. Και μέχρι να γίνεις ενήλικας και να φαιρεσαι σωστά θα πρεπει να ακούς εμένα. Και όχι λοιπόν εάν πρεπει να μάθεις δεν επιτρέπεται να βγεις"

"Εισαι τόσο εγωιστής. Μου υποσχέθηκες την ελευθερία μου Harry. Ποσό καιρό θα πρεπει ακόμη να μένω εδω μεσα;" εκείνος με κοίταξε καθώς το χρώμα των ματιών του απο το όμορφο πράσινο που προηγούμενος είχαν σκούρηνε.

"Βεβαίως, εχεις δίκιο. Ξεχνάω την συμφωνία που είχαμε. Υπομονή λοιπόν  Beatrice σύντομα θα φύγεις και δε θα ξαναδείς κανέναν μας. Ελπίζω βέβαια να ξέρεις πως με τις τοσο ελάχιστες γνώσεις στο μέλλον η θα καταντήσεις σε κάποια δουλεια με χρήματα που ούτε για να φας δεν θα φθάνουν η θα γυρίσεις στο πορνείο.. " δεν μπορούσα να καταλάβω γιατι έβγαζε τόσο κακιά με τις λέξεις του.. με κοίταξε με θυμό και συνέχισε λεγωντας

"Αν θυμάσαι στην συμφωνία είχαμε πει πως εάν ακολουθείς τους κανόνες μου θα ανταμειβεσαι. Και εάν όχι θα τιμωρείσαι. Τόση ώρα μου μιλάς με άφθονη θρασύτητα, και εκτός απο αυτο δεν νομίζω να νομίζεις πως ξέχασα το φιλί." Τον κοίταξα μπερδεμένη.. δεν πίστευα πως εννοούσε όσα έλεγε όταν ήρθα.

"Σε δέκα λεπτά να εισαι στο δωμάτιο σου μόνο με τα εσωρουχα. Να κανείς αυτο που σου λεω, γιατι αλλιώς θα εχεις χειρότερες επιπτώσεις." Σηκώθηκα απότομα και ανέβηκα επάνω. Ήξερα πως σοβαρολογούσε απο το βλέμμα του.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου και την έκλεισα πίσω μου, μπήκα μεσα και κατέβασα τα ρούχα μου. Μένοντας μόνο με τα εσώρουχα μου. Κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη και με παρατηρούσα είχα πάρει κάποια κιλά τον τελευταίο καιρό, πράγμα το οποίο με χαροποιούσε. Οι περισσότερες κοπέλες θα έκαναν τα πάντα να τα χάσουν αλλά εγω ήμουν υπερβολικά αδύνατη και σίγουρα έπρεπε να βάλω κάποια κιλά επάνω μου. Ξεφυσηξα και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού καθώς τον περίμενα. Μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας στο χερι του μια μαύρη ζώνη. Αμέσως στο μυαλό μου ήρθαν αναμνήσεις απο το παρελθόν.

throwback
Ο μπαμπάς πάλι ήπιε σήμερα, άκουσα την μαμά να φωνάζει και να μαλώνουν πάλι. Φοβάμαι τόσο αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.. ξαφνικά άκουσα έναν δυνατό θόρυβο και είπα να πάω να δω τι γίνεται. Έβαλα τις παντόφλες μου και προχώρησα προς την πόρτα.. την άνοιξα και είδα την μαμά πεσμένη στο πάτωμα γεματη αίματα και να κλαίει. Προσπάθησα να την πλησιάσω και εκείνη με κοίταξε στα μάτια..
"Αγαπη μου πήγαινε να τελειώσεις τα μαθήματα σου.. θα έρθω και εγω σε λιγάκι να σε βάλω για ύπνο"  ο μπαμπάς με κοίταξε με κατακόκκινα μάτια
"Πήγαινε μεσα Beatrice, Τώρα" εγω δεν τον άκουσα καθόμουν απλά δίπλα στην μαμά μου και της χάιδευα τα μαλλιά καθώς δάκρυα είχαν αρχίσει να πέφτουν απο τα μάτια μου.
"Σου είπα, πήγαινε μεσα γαμωτο!" Φώναξε πιο δυνατά καθώς εγω Ταρακουνήθηκα λιγάκι απο την φωνή του αλλά συνέχισα να κάθομαι δίπλα στην μαμά.

"Εντάξει, λοιπόν Beatrice. Αφού δεν καταλαβαίνεις με το καλό θα καταλάβεις με το κακό." με έπιασε δυνατά απο τα μαλλιά και με έσυρε στο πάτωμα σχεδόν σηκωνοντας με απο την δύναμη που έβαλε. Με έριξε δυνατά στο κρεβάτι καθώς έκλεισε την πόρτα πίσω του και την κλείδωσε ενώ η μαμά απο έξω ούρλιαζε και τον παρακαλούσε να με αφήσει ήσυχη. Δεν ήταν σχεδόν ποτε έτσι ο μπαμπάς.. δεν ξέρω τι του συμβαίνει. Έβγαλε την ζώνη του καθώς με έβαλε μπρούμυτα στα γωνατα του και με χτυπούσε αλύπητα με την ζώνη. Θα μπορούσα να ορκιστώ πως με άκουσε όλο το τετράγωνο εκείνο το βράδυ, αλλά προς έκπληξη μου για μια ακόμη φορά κανείς δεν είχε κάνει τιποτα.

End of flashback.

Τα δάκρυα μου άρχισαν να τρέχουν καθώς με πλησίασε και με έβαλε στα γόνατα του με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο μπαμπάς μου..
"Harry άφησε με.. σε παρακαλώ.."

"Πρεπει να με ακούς. Αυτός ειναι ο μοναδικός τρόπος να το κανείς. Υπάρχουν επιπτώσεις στην ζωη Bea καιρός να το μάθεις." Νομίζει πως δεν το ξέρω; η μαμά μου πέθανε, ο πατέρας μου με χτυπούσε και βρίσκομαι στο πορνείο απο τα δεκατρία μου. Και νομίζει πως αυτός θα μου μάθει για την ζωη; ξαφνικά ένιωσα το χτύπημα της ζώνης.

"Μετρα.. μέτρα μέχρι το δέκα Beatrice "
"Ενα..." χτύπημα..
"Δυο.." χτύπημα... αυτο συνεχίστηκε μέχρι το δέκα. Και το λεπτό που σταμάτησε τον εσμπρωξα μακρυά μου..

"Συγγνώμη. Αλλά έπρεπε να γινει " ήρθε κοντά μου και προσπάθησε να με αγκαλιάσει.

"Σε σιχαίνομαι.. μείνε μακρυά μού" έκατσα σε μια γωνία και κουρνιαστηκα αγκαλιάζοντας τον εαυτό μου.
Εκείνος με κοίταξε πληγωμένα και γύρισε για να φύγει.

"Και Harry?" Γύρισε στιγμιαία να με κοιτάξει.

"O Jake φιλάει πολυ καλυτερα απο εσένα.." είπα καθώς μεσα μου γνώριζα πως ήταν ψέματα. Αλλά αυτο που ήθελα να κάνω εκείνη την στιγμή ήταν να τον πονέσω. Ευτυχώς είχα καταλάβει πως η αδυναμία του Harry ήταν η ζήλεια για τον αδερφό του.

Σας άρεσε; hopefully yes love you all

Comment and vote