RUHSUZ SOKAK

Küçücük bir kırıkla tuz buz olurmu insan, oluyo işte.

Görmek istemediklerine gözlerini kapatabilirsin ama, hissetmek isdemediklerine kalbini kapatamassın. Ve hayat şaşırtmaya bayılır ve ben şu son iki yıldır anladımki sabretmekte sabır istiyor.

Aslında, nefes almak yaşamak değildir.

🌼  Gülüşünden toplamam gereken acılar var be adam. 🌼

" Git dedi, git belki kurtuluşun olur "

Senden kurtulmak isteyen kim diye çıkıştım ona,

başımı büyük elleri arasına aldı ve devam etti, talia sen çok masumsun bense pislik herifin tekiyim baksana kızım annen gittiğinden beri hergün içiyorum sana zarar veriyorum.

Bende gidiyorum talia artık senin benim gibi baban yok, diyip uzaklaştı.

Öylece baka kaldım arkasından bir adam evladını nasıl bırakıp giderdi.

Ben hırslı bir kızdım kafama koyduğumu yapardım, o günden sonra kendime yemin ettim kendi başımın çaresine bakacağıma, o günden sonra o adamı hiç görmedim.

Başlıyoruz talia hiçbirşey eskisi gibi olmayacak, bundan sonra karşına çıkan hiçbir adama güvenmiyeceksin sen taliasın sen güçlü olansın.

Dile kolay iki yıl iki yıldır çalışıyorum, küçük bir evim vardı taki evden yaka paça atılana kadar neymiş çok saldırganmışım hadi canım sende. Herneyse gittim en kötü sokaklardan birinde ev tuttum dışı yıkık dökük olsada içi gayet hoştu evimin, böyle kokuşmuş bir sokakta hayatta kalabilirdim alışkındım sonuçta, 15 yaşında hayata atılan bi çocuktum sonuçta, boksa olan tutkum sayesinde bir kaç kızı hak edebilecek kadar güçlüydüm mesela.

Herşey, karanlık sokakta ilerlerken gördüğüm şeylerle başladı.