Strangers Strangled

Chapter 5 - INSANE

"Swerte ka. Gutom na rin ako kundi hindi talaga ako magluluto." So ganun? Parang nakasalalay ang buhay ko sa kung magluluto siya o hindi? Taas ng confidence natin ah.

"Excuse me? Kaya kong magluto kahit pa na hindi ako marunong." Pagmamayabang ko rin sa kanya pero halata naman na nanginginig ako sa takot dahil hindi ko talaga maitsura ang sarili kong mga kamay na humawak ng kutsilyo, paminta, fresh meat, kalaha at marami pa! Siguro nga pati sa pag-turn on lang ng stove eh magkanda-leche-leche na ang buhay ko sa kusina. Tae! Ang hirap kayang magluto! Siguro imbes na ang niluluto ko ang sunog, kamay ko siguro ang nasunog dahil sa kapabayaan ko! Oh no! Hindi na 'ko makaka-draw ng stick man! Mahal ko pa ang kamay ko! Huwag naman!

All right, Kevin? You're overthinking! Stop it! It'll kill you!

Yeah you're right.

Yeah I'm hella right.

"Oh? Sige nga. Ako luto sa kakainin ko. Ikaw luto sa kakainin mo. Okay ako diyan." Sabi niya habang pumapalakpak. Heh!

"Whatever!" Inis na close to sigaw na pagkakasabi ko sa kanya pero ang tae, tinawanan lang ako at instead kumuha na ng kutsilyo at mga paminta.

Shit! Kevin, ba't ba kasi taas ng bilib mo sa sarili mo?! Yan ang napapala mo! Tss!

Huhuhu! Paano ba hawakan ang kutsilyo? Okay hindi ako kindergarten. I've seen so many cooking shows before. I can apply what I have seen there. Tama! Ah, easy. Ganito lang pala hawakan ang kutsilyo! Makatingin nga kay Arc.

Wooooooow. Ang bilis niya! Hinuhugasan na niya ang fresh meat! Eh ako dito wala pa'ng nahihiwang kahit isang parte lang nitong violet na bilog. Ugh, ano nga ba tawag dito? Ah onion. Ts! Kainis! Pramis magpapaturo na talaga ako kay mama pag-uwi ko sa bahay! Huhuhu!

"Oh ano na? Tapos ka na ba diyan?" Ito na naman siya eh.Kaya na-fa-fire up ako sa mga ganito dahil sa kayabangan niya. Humanda ka! I'm sure - will hire me instantly dahil first try pa lang magaling na kaagad ako! "Looks like you're far from over, amoy onion."

"Shut up ka nga! Huhuhu! Ba't ba umiiyak ako ngayon? Huhuhu! Wala naman akong dapat iiyak eh!" Napatigil ako sa pag-sa-slice dahil bigla na lang humapdi ang mga mata ko at napaiyak ako ng todo. I couldn't even blink dahil ang hapdi talaga.

"Baliw. Eh kasi nagpapaiyak yang mga onions." Rinig ko na sabi niya sa tabi ko at bigla niya na lang hinawakan ang bewang ko at pinalakad hanggang sa huminto ako at pati na rin siya. "Duko." Sabi niya at pinaduko ako gamit ang isang kamay niya na nasa noo ko. Tapos hinawakan niya rin ang chin ko para i-position. Ano bang gagawin nito sakin? "Ready yourself." Sabi ulit niya at narinig ko na lang na bumukas ang faucet. Maya-maya pa binasa na niya ang mata ko pero kalauna'y whole face ko na talaga. "Open your eyes slowly." Ginawa ko naman ang sinabi niya at siya na mismo ang kumusot-kusot nito instead na ako kaya na-awkward naman ako sa ginawa niya. After niyang magawa 'yun, sinara na niya ang faucet at pinatayo ako ng maayos. "Oh yan tapos na. Ibuka mo na. May extra towel diyan. Para sayo ata. Ikaw na kumuha." Utos niya pa sakin. Wala naman akong magawa kundi sundin ang sinabi niya. Awkward kaya.

Babalik na sana ako sa kusina kaso nagsalita ulit siya. Problema na naman ne'to?

"Diyan ka lang. Don't you ever dare come near the kitchen again. Baka magkaroon ng aksidente dito. Mahirap na. Hindi na 'ko makakapasaya ng fans ko sa upcoming come-ah shit, ah basta." Wika niya habang nilulunuran ng oil ang - .

"Eh?" Tanging reaction ko.

"Ang mas mabuti pa, mauna ka na lang maligo para naman mawala ka kahit panandalian sa paningin ko. Mahirap na baka maubos pandesal ko sa kakatitig mo." Sabi niya at biglang humalakhak na puno ng kayabangan.