GERÇEK ACI

Bir kapı açılır bir yerden

Umudumu yitirmedim hic bir zaman. Bir gün bir kapının açılacağını biliyordum. Mahallemizin muhtarı bize geldi. Evlat dedi kaymakamlıkla görüştüm. Kaymakamlık sana ayda 200 lira para verecek. Güzel bir şeydi ilk kez bir şeyler yolunda gidiyordu.

Asla hayallerimden vazgeçmedim. Mustafayı yanıma aldım hayallere da almaya başladım. Onu okutacak tım, onu okula yollayacağım. Ben okuyamadım Mustafa okuyacaktı. Annem ve babam için onların en büyük hayaliydi okumam, ama olsun. Ben okuyamadım, Mustafa okuyacak.

Zaman su gibi akıp gidiyor. Ben işe gider, Mustafa evde beni beklerdi. Mustafa sanki genç yetişkin biri gibi ağlamazdı, o da her şeyin farkındaydı.

Mustafa'nın okul kaydını yaptım. O zaman her şeyi unutmuş sadece hayallerine kavuşmayı bekleyen ben vardım. Ailemin mezarına gittim anne baba diye seslendim. Hayallerime emin adımlarla gidiyorum, siz orada rahat olun.

Yıllar geçti. Mustafa 8. Sınıfı bitirdi ve Adıyaman'da Fen Lisesi'ni kazandı, bende bir geçen zaman arasında çalıştım. Mustafa'nın eğitimi için Adıyaman'a gitmek şartı, mecburdum çünkü hayallerime kavuşmak için. Adıyaman'a gitmeliydim.

Hayatımda hiç gitmedim. Adıyaman'a gittim Orada küçük bir ev kiraladım kardeşim için her sey. Mustafa adiyamanda okuyor bende calısıyordum .

(Her zaman söylüyorum hayallere kavuşmak için bir hedefin olması gerek bir hedefin olması için bir hayalin olması gerek)...