KALBİMDEKİ SON DAMLA

BÖLÜM 2

Sabah hiç bir şey olmamış gibi kalktım.Dünkü yaşadıklarımı geri dönüşüme atar gibi kafamdan silmiştim.Eskiden yaşadıklarım bana bir ders olmuştu.Gözümdeki perdeler açılmış,içimdeki Açelya uyanmaya hazırdı.Artık kalbim ve beynim arasında gidip gelmeyecektim.Hani insan küçükken o kadar oyuncak arasından bir karar veremez ya şimdi ben o kararı vermek için boğuşuyorum.Ve bu kararı,gelmeden önce kafamda belirlemiştim.Zirvede tek başıma kalmam olayın başkahramanı olmam bana bir işaret gibiydi.Umarım bu fikrimde yanılmam.
Yatağımı toplayıp ablamın yanına gittim.O gece geç yattığı için onu erkenden uyandırmak istemedim.Kendim kahvaltı hazırlamaya başladım.Sanırım biraz ses çıkarmıştım ki ablam uyanmıştı.

-Günaydın Açelya

-Günaydın ablacım

-Çok erken kalkmışsın

-Evet,bende ikimize güzel bir kahvaltı hazırlayayım dedim

-İyi düşünmüşsün

Birlikte sofrayı kurarak,çocukluk hatıralarımızı tekrardan yaşar gibi yaşıyorduk.Bana ablamla olmak iyi gelmişti.İçimdeki huzursuzluğu unuttum,onunla olan anın tadını çıkardım.Kahvaltımızı bitirdikten sonra dışarıya çıkmaya karar verdik.Hemen üzerimi değiştirip dışarı çıktık.Ablamla böyle dışarı çıkmayalı uzun zaman olmuştu.Hiç görmediğim yerlere götürmüştü beni.Bir sürü yeni şey görmüştüm.Birçok yeri gezdikten sonra ablam beni ikimizin en sevdiği yere yani lunaparka götürmüştü.Lunaparkta ikimizde kendimizi kaybediyorduk.Uzun bir süre lunaparkta eğlendikten sonra eve gittik.Eve geldiğimizde ikimizde çok yorgunduk.Ama bir o kadar da karnımız acıkmıştı.Ablam atıştırmak için mutfaktan bir kaç yiyecek bişeyler getirmişti.Sonra ikimizde odalarımıza gidip hemen uyumuştuk.

***

Evet nihayet sabah olmuştu,çünkü yorgun döndüğümüz için eve bende ister istemez vücudum hamlamış bir şekilde kalktım. Bu geçirdiğimiz günler bana iyi geliyor ablamla yarım kalan parçalarımızı tamamlamaya yetiyordu.Kendimi dinlerdirmiş,huzurlu,aktif bir şekilde kalkmış hissi vererek günü mutlu geçirmek istiyordum.Bir baktım ki ablam hemen kahvaltısını yapmış bana bir not bırakarak dışarıya çıkmış.NOT:''Açelya ben kahvaltımı yaptım,seninkinide koydum kalkınca yersin ben dışarıdayım''. Bu notu gördükten sonra erkek arkadaşıyla olduğu apaçık barizdi.Bende yatağımı toplayıp,sofraya oturdum.Canım pek yemek istemiyordu bende birkaç bir şey atıştırıp topladım.Sonra ablamın evini gezmek istiyordum,evet çok büyük bir evi yoktu ama bizim dünyalarımıza kadar yetecek bir evi vardı.Geldiğim günden beri kendi odamdan çıkmadım ki.Ablamın odası çok güzeldi odasını anılarıyla dizayn etmiş,anılarını burada toplamış.Gözüme çok güzel gelmişti,içimi açmıştı.Herkesin hayal dünyasına sığdırdığı o büyük hayaller vardır ya ,bendede sanki o odayla hayalimdeki odayı oluşturmuştu.Evet napacaktım bu yalnız evde bütün odaları gezdim ama yine canım sıkıldı derken,kapı çaldı.Ablam büyük bir heyecanla kapıya vuruyor ''Çabuk Açelya çabuk ''diyordu.Tabiki hemen açtımda ,açmamla ''kesin evlenme teklifi edicek kesin evlenme teklifi edicek'' diye beni sarsıyor,olayları anlamamama bile izin vermiyordu.

- Ne oldu Feray ne oldu ?

-Ne olucak şapşik,bana evlenme teklifi edicek.

-Nerden biliyorsun ?

-Sezdim sezdim akşam beni yemeğe çağırdı.

-Eee ne var bunda romantik bir akşam yemeği seni bekliyor işte.

-Hayır,beni güzel bir tek taş pırlanta bekliyor,sonra beni düğün bekliyor sonra beni anne olmak bekliyor.

Bunları söyledikten sonra neşesini hiç kimse bozamazdı,küçükken babam bize pamuk şeker alırken ancak bu  kadar güzel seviniyordu,demekki erkek arkadaşına fena bağlanmış.Babam dedim de baba dediğime bakmayın formalite icabı o bizi yıllar önce nedensiz bırakan adamı ben hayatta tanımam ama içimdeki baba sevgisi hala daha dinmiyor,onun bana sarılması benimle gurur duyduğunu söylemesi evlenme teklifinden bile daha önemli olabilirdi.Ablam onu gittiği günden beri yokluğunu aramıyor.Ahh keşke bende unutabilsem.Ağlıcam şimdi hayır Açelya şimdi ağlayıp ablanı üzemezsin.Evet ona hesap soracaktım ama hesap sormayı bırak yıllar sonra bir arada olmamıza inanamıyorum.Ahh keşke tontonum,annem de olsaydı.Ablam benim hüzünlü hüzünlü daldığımı görünce beni dürterek ne olduğunu sordu.

-Ne olacak tabi gelin oluyormuş ya benim ablam ona üzülüyorum.

-Kıyamam benim kuzuma dur daha evlenme teklifi etsin kına gecemde birlikte üzülürüz.

Ona niçin üzüldüğümü söylemeyecektim tabi.Akşam benimde gelmemi istedi.Bense onların özel bir  günü olduğunu söyledim.O benimde gelmemi onunla tanışmam için tam fırsatının olduğu söyledi.Ben de onu kıramazdım tamam dedim.Beni süsledi püsledi prenses gibi yaptı,tabi oda prenses gibi olmuştu hatta beyaz at olsa ona atlayıp gitmeye hazırmış gibiydi.

-Aaa nasıl unuttuk annemi aramıyoruz abla!

-Aaa evet,hemen koş telefonumu getir ben arayacağım.

-Annem kesin yine Aysel teyzenin yanındaydı.Telefonu o açtı zaten.

-Annem nasılsın seni çok özledik.

-Aysel teyze bana dediklerin söylüyor çok mutlu olduğunu söylüyormuş.Ablam hemen telefonu aldı.Annem onun sesini duyunca zar zor yutkunduğunu onuda çok sevdiğini ve özlediğini söylüyormuş.Baya konuştuktan sonra telefon kapandı.Ablam tam ağlamaya hazırlanıyorduki ''dur yapma sakın ''dedim.Yemekten sonra beraber ağlarız dedim.Akşam yemeğin vakti gelmişti ikimizde hazırdık,bizi damat beyin ayarladığı özel şoför aldı.Benim geleceğimden haberi yoktu bende onu hiç görmemiştim oda beni.Kısacası sürpriz olacaktı.Ablam çok heyecanlıydı yolu yarılamıştık.Gittik gittik gittik.Keşke gitmez olsaydım.