In love with my English teacher

Hoofdstuk 2

Pov Fleur

Echt heel gek wat er net gebeurde. Hoe kan het zo zijn dat alle docenten mij niet mogen? Ik haal even diep adem. En adem dan weer uit.

"Alles oké?" Vraagt Kim bezorgd. Ik knik en glimlach naar haar.

"Ben gewoon moe." Lieg ik.

"Same." Zucht ze.

"Oké, ik wil graag beginnen met een voorstel rondje. Ik ga dan vooraan beginnen. Ik wil dat je dan je naam zegt en vertel in een korte zin wat over jezelf." Legt meneer Bear uit.

Maar hij klonk nogal, nerveus? Dat was hij niet zo toen hij binnen kwam. Kwam het door mij?

Na een lange 4 minuten was ik aan de beurt. Ik had er totaal geen zin in. We zijn toch geen kleuters?

"Mijn naam is Fleur, ik ben zeventien jaar. Ik ben vernoemd naar bloemen, of iets in die richting. Ik hou heel erg van gitaar spelen. En dat was het." Stel ik mezelf voor.

Ik keek toen naar meneer Bear, die aandachtig zat te luisteren. Ik bloos een beetje.

What the fuck, waarom bloos ik?

Ik keek snel weg van hem. "Thank you Fleur." Hoor ik hem zeggen.

Al snel raak ik verdwaald in mijn gedachten.

Na een uurtje gaat eindelijk de bel. "Uhm, Fleur, kan jij nog even blijven?" Hoor ik meneer Bear opeens zeggen.

"Oh, uhm, ja?" Zeg ik nerveus.

Waarom altijd ik?

Nadat iedereen de klas is weggelopen, bleef ik alleen achter met meneer Bear. "Heb ik iets verkeerds gedaan?" Zucht ik.

Hij lacht. "Ben ik zo eng?"

Ik schud mijn hoofd. "Nee meneer, maar u keek zo raar naar me net."

"Het spijt me voor dat. Ik wilde je niet laten schrikken. Ik heb je even geroepen omdat ik werd geïnformeerd over je cijfers." Ik kijk hem met grote ogen aan.

"Ja.. Ik weet dat ze heel slecht zijn.." Zeg ik zacht.

"Het is oké, maar we willen allemaal natuurlijk dat je gaat slagen. Zou je het fijn vinden om bijles te krijgen?" Vraagt hij met een geruststellende stem.

"Graag zelfs! Ik was eigenlijk al van plan om iemand om bijles te vragen, sinds de school het niet vaak doet." Leg ik hem uit.

"Ik kan het je wel geven." Glimlacht hij naar me.

Ik voel me alweer blozen.

"Uhm, ja dat is goed." Zeg ik verlegen.

Oh mijn god, ik ben nooit verlegen. Ik ben totaal de tegenovergestelde van verlegen.

"Top, dat is dan geregeld. Ik zal je morgen wel vertellen hoe en wat. Dan kan je nu gaan." Glimlacht hij.

"Heel erg bedankt!" Zeg ik dankbaar en loop dan direct de klas uit.

Dat ging beter dan verwacht.

Aangekomen thuis, plof ik mezelf neer op de bank. "Ik ben thuis!" Roep ik.

Geen antwoord.

Mijn ouders zijn vast weer uit en mijn broer is waarschijnlijk in zijn kamer of met een vriend.

Ik loop naar de keuken toe en pak dan een blikje cola.

Dan denk ik terug aan net. Meneer Bear is heel aardig. Ik vind het fijn dat eindelijk iemand een keer helpt, inplaats van alles te negeren.

Hij zag er ook totaal niet verkeerd uit. Normaal heb je docenten met bierbuikjes of kale mensen. Maar hij zag er best fit uit. Niet verkeerd om naar te kijken.

Ik schud mijn hoofd. "Nee!" Zeg ik meteen. Iets te hard.

Waarom denk ik zo over mijn eigen docent? Gatver.

Hij is je docent Fleur, verder niets!

"Wat is er nou weer met jou lelijkerd?" Hoor ik opeens mijn broer zeggen, die binnen komt lopen in de keuken.

"Gaat je niks aan. Anyway, papa en mama zijn uit waarschijnlijk, pizza bestellen?"

"Alweer? Die denken echt dat ze nog tieners zijn. Maar ja is goed. Pizza Salami graag." Ik knik.

"Nou oprotten, je stinkt." Pest ik hem. Hij rolt zijn ogen en loopt weg.

Ik pak mijn telefoon en bestel 2 pizza's.

De volgende ochtend word ik wakker door mijn wekker. Ik doe mijn wekker uit. Daarna gaap ik en strek me uit.

Een nieuwe dag. Totaal weer geen zin in. Maar helaas, school is verplicht.

Ik sta op en doe alles rustig aan. Ik heb toch nog een uurtje vrij.

Ik pak mijn telefoon en kijk even welke lessen we allemaal hebben. Nederlands, Duits, Engels..

Ik voelde me opeens so enthousiast worden. Ik denk dat Engels mijn nieuwe, favoriete vak word. En niet door Engels zelf maar door mijn docent..

Ik facepalm mezelf. Stop is! Denk niet zo over je docent!

Jezus.

Na een paar uurtjes, ben ik eindelijk op school aangekomen. Eindelijk? Wow, sinds wanneer ben ik zo enthousiast over school?

Ik loop naar de kantine, waar Jack en Kim zitten.

"Goedemorgen!" Groet ik hun met een glimlach.

"Wie ben jij en wat heb jij met Fleur gedaan?" Vraagt Kim overdreven.

"Wat bedoel je daar nou mee?" Zeg ik nep gekwetst.

"Je bent nooit zo vrolijk, vooral niet in de ochtend en VOORAL niet op school." Zegt Jack verdacht.

Ik bloos even.

"Ik had een hele rustige ochtend, daarom ben ik zo relaxed en zen."

"Ja ja, vertel is. Is het die nieuwe docent?" Zegt Kim direct met een nieuwsgierige blik.

Ik bloos en kijk naar beneden. "Nee.." Fluister ik.

"Ja dus." Lacht ze.

De bel gaat, eindelijk. Saved by the bell.

"Ik zie jullie later." Zeg ik snel en loop snel weg.

Kim had me meteen door, jeetje.

Ik loop naar mijn kluisje toe en zet snel mijn spullen erin. "Goedemorgen Fleur!" Hoor ik opeens achter me.

Ik schrik en kijk om. "Goedemorgen meneer." Zeg ik ongemakkelijk.

"Sorry, ik wilde je niet alweer laten schrikken." Ik lach.

"Geeft niet hoor! Ik schrik altijd super snel." Mompel ik.

"Oh oké. Ik hoop dat, dat geen probleem is?" Ik schud mijn hoofd.

"Nee hoor meneer." Hij knikt dan. Hij leek me best bezorgd om me, of is dat alleen zo in mijn hoofd?

"Dan zie ik je straks bij Engels?" Glimlacht hij en geeft me een verstopte knipoog.

Daarna loopt hij weg.

Ik schrok even. Knipoogde hij nou? Ik schud mijn hoofd. Doe niet zo flauw Fleur! Het was vast niets!