Chapter 5
————Juliet's Half —————
Juliet
"Are you,okay?"Napasandal ako sa headboard,pansin ko nasa ibang lugar ako ngayon. Kita ko sa pag alala sa mukha ni Katherine.
" I don't think so,where Am I?"I asked and massage my forehead. Umupo sya sa isang tabi at nagsimulang mag salita.
"Nawalan ka bigla nang malay sa gitna ng klase," Nanlaki mata ko sa sinabi n'ya. Pero hinintay ang kanyang kasunod na sasabihin."You and Mr. Jackson had small argumentation a while ago. Nagkaroon ka ng fracture sa wrist,but don't worry nilagyan nila ng benda hindi naman sya ganoon kalala."Paalala niya.
Dumapo mata ko sa kaliwang kamay. Medyo masakit pa ito pero buti hindi kanan ko kasi 'yon palagi kong ginagamit sa lahat ng bagay tulad ng pagsusulat.
"She can go now," The nurse smiled at us. But there was something on her hindi ko lang matukoy kung anong bagay na 'yon. Baka naman masyado akong judgemental para husgahan mga tao sa paligid 'ko. Nang tumayo ako at inalayan ni Katherine ay may huli s'yang habilin sa akin. "Take care of yourself,we cannot sure what will happen to you in the next. Just visit here if bumalik ang sakit. "
"Thank you Nurse Chen. " Tugon ko neto. Pagkalabas namin ay pag kwento ko kay Katherine.
"Ganyan si Zion sa lahat,nanakit ng kapwa. Kaya nga iwas ang iba sa kanya pero karamihan naman ay hinahangaan sya dahil sa pagiging powerful nito," Napansin nya kurba sa aking kilay dahil sa kalituhan sa kanyang sinabi. "Zion dad ay governor ng isang city and her mom is politician,guess what? Isa lang naman nag mamanage sa mga lupain sa isang lugar. Pagkaka alam ko lang pag may kalaban sila when it comes to politics ay pinapatumba nila agad."
Nanlaki mata 'ko sa kwento nya. Pero hindi naman siguro kataka-taka na may gano'n nga sa totoong buhay. Kaya pala nagawa nya akong saktan kanina pati babae wala syang sinasanto. Medyo masakit ng konti kaliwa kong kamay dahil sa pag hawak nya mahigpit sa akin. Bakit kaya daming alam ni Katherine kay Zion? I can't help but to ask her about this.
"Do you know him?" I asked. Tumigil kami sa paglalakad dito sa hallway. Iilan na lamang nakakalat sa paligid dahil mag gagabi na. Nanatili lamang sya naka tingin sa malayo.
"Yes,I know him a lot... " Parang kakaiba tono ng kanyang boses ramdam ko lungkot sa pagkasagot nya sa tanong 'ko. "But it doesn't matter anyway matagal na bagay na'yon na dapat nang kalimutan. "
Tila na konsensya ako dahil sa tanong ko. Parang nahihimasok na ako sa personal na bagay.
"I'm sorry if I asked something na hindi pwede." Naka yuko kong sambit. Bigla nalang sya humarap at ngumiti tulad na isang mahinhin na dalaga.
"I already said, It doesn't matter past is always there we can look back what's already happen but we don't need to stay there forever. We must take a serious in the present so we can change the future event."
"Ang lalim ah ,pfft!" Natawa kong sambit na sya namang kinatuwa ni Katherine.
----
It's already seven in the evening kumain lang kami dito sa loob ng Cafeteria para sa dinner. We were waiting for our food,there were waiter and other stuff who manage in here. Sinulat na namin ang kakainin.
"Masyadong malaki ang Muerte Academia kaysa sa dati kong pinapasukan." I started ,while I was looking to other students here inside in the cafeteria. She was listening to me at the same time ay nakangiti siyang tipid. "Nag-aral ako sa public school dahil 'yon ang kagustuhan ko kahit na madaming gusto tumulong sa'kin para maging sponsor sa mga kailangan ko sa pag aaral ay ako mismo nag refused. Madami akong kaibigan 'dun but I know deep inside of me they used me just for their hidden agenda. Masakit pero tanggap ko ang katotohanan,"
She fixed her eyes and looked at me."That was sad, then why are you still with them kung alam mo na ngang ginagamit ka lang nila?"
"Because I don't want to be alone.. I'm scared that no one would always there by my side, makasarili na ba ako nun?" She held my hand and smiled.
"Sometimes it's okay to be selfish," I felt something weird ,parang gumaan ang aking naramdaman. Dumating na mga pagkain naming dalawa at nagsimulang lantakin ang pagkain.
Nang bigla may dumating sa aming harapan,walang iba kundi mga kaaway ko. First day of school pero ganitong eksena nangyayari.
"Look who's here girls," Sabi ng isang babae nasa gitna. Sa tingin ko sya ang leader nila because of the way she act. Nag sitanguan mga kasama niya na para bang nagkaka intindihan sila sa pamamagitan lamang ng tingin. "Ang paki alamera na new student dito sa Academia," She said while snapping her fingers in the air.
"Kapal ng mukha mo na sagutin si Jackson!" Sabi ng isang babaeng naka pink ang buhok.
"Siguro,pasimple mo lang siyang nilalandi ,sorry pero sa isang katulad mo na cheap," Tumingin sya sa'kin at ineekpeksyon sa pamamagitan lang ng tingin. May halong pandidiri ito base sa kanyang paningin."Basura and low-class ay walang silbi sa mundong 'to. Isa ka lamang patapon na bagay na dapat mawala."
I heard them laughing. Masakit sinabi nila kahit na puro kasinungalingan lang lumalabas sa mga bibig nila sa'kin.
Katherine fixed herself and stood. Na agad naman kinataas ng mga maninipis nilang kilay.
"Stay away from her,kung gusto nyo pa mag aral dito," Kalmado ang kanyang pagkasabi pero ramdam ko na nagagalit sya sa mga asal nang mga kapwa naming estudyante.
"Natakot ako 'dun ah? Duh! Katherine porket natapos ka sa last phase ganyan ka na sa amin. Ang lakas ng loob mo makipag sagutan. If I know isa hamak ka lamang,"Hindi sya natapos sa kanyang salita dahil bigla itong sinampal napakalakas. Malutong tunog nito na tangi nangingibabaw dito sa lugar.
" Lilith! "
Sabay nilang sigaw nang mapansin ko pag durugo nito sa kanang pisngi. And something eccentric happened when the lights inside of the cafeteria flickers.
"Ano nangyayari?" Tangi kong tanong nang napadako tingin ko kay—
To be Continued ..
