Çocukluğum

~Hayattayız işte~

Unutmak; neydi unutmak? Hayallermiydi bizi ayakta tutan, yoksa anılar mı? Kokusunu unuttuğun birini hala sevmek neye dahil peki? Nasıl oluyorda bırakamıyorsun? Ya da bıkamıyorsun? Nasıl oluyor da yüzü hatıralarına gelmeyen birini tekrar gelsin diye canını verebilecek kadar yoğun hissedebiliyoruz? Peki sen unutulurmuydun? Unutkan biriyim ben. Herkesi, herşeyi unuturum. Bir seni unutamadım adam. Unutmayayım zaten en güzel günlerimi unutmayayım. Hani bir unutkanlık hastalığı varya. Gün gelip de yakalanırsam o hastalığa bir seni unutmayım. Bir sen kal hatıralarım da. Bir sen ve bir de sen işte... Gitme hiç. Bir kere benden gittin. Lakin hatıraların bende kalsın hep. Hiç gitme benden. Ve hep sev beni. Benim seni sevdiğim gibi. Peki mutlumuyuz biz? Göreceli bir kavram gerçi bu. Herkes oyun oynayıp yalandan mı  gülüyordu?  Yoksa bazı kişiler gerçekten şanslı doğup mutlu mu yaşardı?
***************

" -Gerçekten mutlu musun?
   - Mutluluk falan....
   - Bunlar büyük laflar.
   - Hayattayız işte."