Çocukluğum

~Daha fazla yakma~

Erkekliğini 'adam' sanan insan dışı varlıklara hep seni gösterdim. Görmediler seni. Ben nasıl görmezsiniz dedim. Deli sandılar beni. Sonra aklıma geldi beni bıraktığın. Sahi; sen nasıl bırakıp da gittin beni. Bu cehenneme attın? Elimi kestiğim de üzülen adam , beni nasıl oldu da ateşler içine attın? Beni diri diri yaktın. Ah be sevgili. Anlatamıyorum derdimi. Her gün biraz daha can çekişiyorum. Her gün biraz daha ölüyorum. Günden güne eriyorum. Değiştim biliyor musun? Artık tanıdığın, senin sevdiğin kişi değilim. Sen vardın bir süre önce hayatım da. En içten gülmelerimi, kahkahalarımı atıyordum, veriyordum gönlüne. Şimdi ise en içten gelen yalandan gülmelerimi, kahkahalarımı bırakıyorum gökyüzüne... Belki... Olur da sana ulaşır diye. Biliyorum sen hissedersin bilirsin beni. Özledim bana bakan gözlerini. Biliyorum bilerek gitmedin. Kızamıyorum artık sana. Sana olan tek kızgınlığım beni bu cehennemde yanlız bırakıp gitmen. En kısa sürede adam. Beni daha fazla yorma, yakma. Beni daha fazla öldürme. Özledim. Ve seni seviyorum...

***************
- Hiç yokken bile, herkesten daha çoksun.