Haiduc

1.

'Lured into the danger, danger is a risky business' - Lena

Hoofdstuk 1

De ruit van de winkel spat uit elkaar op het moment dat Ciprian de hamer tegen het glas tikt. 'Haide!' schreeuwt een ander en we klimmen naar binnen. 

High van de heroïne en de XTC, slaan we alles in de winkel kort en klein. We loodsen een paar televisies door voor het alarm gaat.
'Grăbiţi-vă!' schreeuwt Timotei als een signaal dat we snel weg moeten.
De volgende winkelruit wordt onder handen genomen door Sonia en mij, met een koevoet slaan we door de ruit en onze groep dringt zich naar binnen.

Weer komen er allemaal waardevolle spullen naar buiten die snel worden aangepakt en weggestopt. Die komen allemaal op de zwarte markt - zo kopen wij onze drugs. Vroeger deden we één winkel per week, maar tegenwoordig is de prijs van de heroïne zodanig gestegen dat wij aan 1200 lei niet meer rondkomen voor de hele groep.

'Fuck!' sist Vali. 'Een stil alarm.'
Dan duiken er overal sirenes op.
'Ren!' gil ik tegen iedereen, en we rennen de enige vrije kant op, het centrum in. Cluj-Napoca is niet groot, maar het centrum kent veel steegjes en we moeten kunnen ontsnappen. Iedereen gaat een eigen kant op.

Ik ren zo hard als ik kan, en duik dan links een steegje in. Ik kruip achter de vuilnisbak - ik ben zo high dat ik niks meer ruik.
De politie rent met honden en al door de stad. Een agent schreeuwt iets wat niet aardig klinkt en eindigt met 'vuile junkies'.
Honden rennen het steegje in waar ik zit, maar ze vinden me niet. Vuilnisbakken werken altijd, en hopelijk verliezen we van de groep niet teveel mensen aan deze arrestatie.
Drie uur lig ik onder een vuilnisbak totdat een van de jongens de steeg in loopt. 

'Ze zijn weg!' sist hij.
Ik klim onder de vuilnisbak vandaan en zie Ciprian tegen de muur aan leunen, zijn zwarte haren waaien in de wind en het licht schittert tegen zijn witte tanden als hij vals grijnst. 'Afval hoort bij afval.'
'Dat neem je terug.' zeg ik.
'Rustig hoit, doe niet zo opgefokt.'
Als ik tegen hem uitval hakt hij mijn kop eraf, dus ik houd me in. Ik heb Ciprian het afgelopen jaren goed leren kennen, hij ruimt iedereen die hem lastig is zo uit de weg. 

'Een goede vangst vanavond.' zegt hij. 'Daar kunnen we misschien een week mee doen.'
'En anders?' vraag ik.
'Dan sturen we jou en Sonia naar de buitenwijken.' grijnst hij. 'Dan hebben we weer genoeg.'
Je zou niet zeggen dat hij van me houd, maar als ik hem mag geloven heeft hij alles voor mij over. 

'Wat kijk je moeilijk.'
'Er is niks.'
Hij pakt me bij mijn kin en dwingt me hem aan te kijken. 'Aemilia, je weet toch dat ik het beste voor je wil?'
Ik knik.
'Is er iets?' vraagt hij.
'De drugs.' zeg ik.
Hij knikt en slaat zijn arm om me heen. 'Wij gaan lekker uitroesen.' 

Met de hele groep delen we 1 appartement, dat eigenlijk van de buren is, maar wij wonen er. Het heeft twee slaapkamers, een voor mij en Ciprian en de ander is van Vali. De rest slaapt op de grond, op de bank, overal en nergens.
Ik stap over de zooi en enkele flauwgevallen groepsleden heen en loop naar de slaapkamer waar ik mijn vest uittrek en in een BH en spijkerbroek mijn haren vlecht. Ik ben moe, ik wil slapen.

Ik voel een ijskoude hand tegen mijn rug, mijn haren gaan recht overeind staan.
Hij duwt me tegen de muur, en zet me klem.
Ciprian kijkt me aan. 'Wat ben jij toch een prachtig meisje als je zo high bent.' Hij grijnst gemeen. Ik probeer hem van me af te duwen, met alle kracht die ik in mijn lichaam heb, maar het werkt niet. Hij versterkt zijn greep meer en meer, ik sta klem tussen zijn sterke lichaam en de muur. 

'Laat me los.' zeg ik. 'Ik wil nu niet.'
Zijn hoofd is nog maar een paar centimeter verwijderd van mijn gezicht.
'Jij hebt niks te willen.' sist hij gemeen. Dan legt hij zijn hand op mijn hoofd en duwt het tegen de muur.

Hij zoent me ruig, dwingt me hem terug te zoenen.
Ik wil niet, ik wil niet. Ik wil hem niet, niet nog langer.
Hij legt de rug van zijn hand aan de zijkant van mijn hoofd. 'Jij hebt niks te willen' herhaalt hij op een onheilspellende toon en met een vreselijke grijns. 

In een vlugge beweging trekt hij me van de muur en gooit hij me op het bed.
'Doe het niet.' hijg ik. 'Alsjeblieft.'
Hij gaat boven me hangen en zegt grijzend: 'Iubirea mea, je weet toch dat als ik iets wil, ik mijn zin krijg? Goedschiks of kwaadschiks.' 

Hij glijdt zijn handen langs mijn bovenbenen en gaat op mijn heupen zitten. 'Je ontkomt niet aan mij.'
Ik probeer hem weg te krijgen, met alle kracht die ik nog heb, weg, van mij af. Maar hij blijft zitten, alsof ik niks heb gedaan.
Hij grijpt mijn armen en drukt die boven mijn hoofd zodat ik nu helemaal niks meer kan. 

'En nu ga je naar me luisteren' zegt hij met een ruwe toon.
'Nee.' zeg ik. Met zijn knie trapt hij tegen mijn heup. Ik zet mijn tanden op elkaar.
'Naar mij luisteren, zei ik' herhaalt hij.
Ik grom. Hij legt zijn hand over mijn mond. 'Zei je wat?'
Met mijn allerlaatste kracht probeer ik hem nog één keer van me af te schoppen, maar hij haalt uit en slaat tegen mijn wang. 'Niet vandaag, curvă.'

De heroïne zorgt ervoor dat mijn spieren opgeven, en zet zijn handen op de rand van mijn broek.
'Doe het niet, ik smeek je.' zeg ik nog één keer.
Met een valse grijns trekt hij zijn shirt over zijn hoofd. 'Je houd me niet meer tegen.'
In een seconde probeer ik mezelf te verplaatsen, maar hij grijpt me vast en gaat bovenop mij liggen, zijn borst tegen mijn huid, zijn sleutelbeenderen tegen de mijne.

'Je weet wat de consequenties zijn.' zegt hij gemeen.
'Dat kan me niet schelen.'
'Dat kan je wel, zonder drugs kun jij niet meer.'
Hij heeft me behekst, hij heeft me in zijn macht. Ik ben van hem, en ik kan niet weg.

Zijn handen glijden onder me langs en hij zoent me in mijn nek. Met elke poging die ik doe om hem van me af te drukken krijg ik een schop in mijn buik.
In een ruk trekt hij mijn broek los, die omdat hij te groot is, heel makkelijk van mij af te schuiven is.

Zijn handen glijden naar mijn kruis. Ik voel zijn vingers op een plek waar ik ze niet wil hebben. 

Hij maakt de knoop van zijn broek los en trekt die van zich af. Daarna klemt hij een been om mijn heupen, en kijkt me indringend aan, zijn ijskoude blik dringt in mijn netvliezen.
'Ik weet dat jij dit ook wel wil.'
'Laat me gaan.' zeg ik.
Opnieuw gaat hij bovenop mij liggen, met zijn knie drukt hij mijn benen uit elkaar.
'Nooit.'

Hij legt zijn hand in mijn kruis, met zijn andere hand haalt hij ook mijn BH los. Hij grijnst vals. 'Verdomme, wat word ik geil van je.'
Ik wil gillen, schreeuwen, nee, ik wil dit niet. Iemand, red me, red me dan toch.
Hij tilt me in een beweging op, schuift mijn onderbroek van me af en dwingt zichzelf bij me naar binnen. Ik laat hem winnen, omdat ik niet meer kan vechten.

Alweer.