camları kırık bir şehirdin,
sokaklarında yürüyenin ayakları kanardı.
senin sokaklarında yürümeye çalıştım, ama o şehirde tek bir kişi yetiyor gibiydi sana, yürüyemedim.
bahçelerine çiçek ekmek istedim, ama sanki bana güneş doğmayacağını söyledin, büyütemezdim.
gün batımını zaten izleyemeyecektim.
içip içip bağıramayacaktım, duvarlarını yumruklayamayacaktım.
izin vermedin,
başkası yapsın istedin,
şehrine gelmesini bekliyorsun hala ve
gözün onun gölgesini arıyor.
can yakıyor, çok fazla,
ama emin ol, biz seninle şehirden eser bırakmazdık,
böylesi daha iyi.
ki ben şimdi çıkacağım dışarı
saat gece 03:00,
senin sevdiğin şarkıyı bağırarak söyleyeceğim.
kendi şehrimde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
cotard
Poetryölüyüm ve çürüyorum, çünkü beni iyileştirdiğini düşündüğüm kişi, aslında beni öldürüyor. [yazdığım ilk kitaba buradan selam olsun]
