cotard

?

Çiçekler yavaş yavaş soluyor şimdi. Ay gökyüzünden kayboluyor. Güneş gidiyor, bulutlar gidiyor. Her gece konuştuğum tek yıldız gidiyor. Gökyüzü gidiyor.
Pekte önemli olmayan ben, hayatımda seni çok farklı bir yere koymuşum sanırım, tek seni ve bir kaç kişiyi önemli görüyorum sadece. Bu bölüm ne aşk üzerine yazıldı ne de kalp atışlarım üzerine.
Bu bölüm, çıkmaz sokağa saptığım bölüm.
Şimdi her yer karanlık ve kendimi içten içe öldürüyorum, biliyorum. Bir zehir gibi yayılıyor vücuduma, içime. Yok edecek beni, biliyorum. Dört duvar arasında diz çökeceğim, ayaklarına kapanacağım, bunu da biliyorum. Sesin kaybolmayacak hiç kulaklarımdan, sanki yanımdaymışsın gibi çok yakından bir fısıltı olacaksın. Dokunamayacağım. Gülüşün aklıma kazındı biliyorum ama kokunun da burnumdan kaybolmasını istemezdim mesela. Yaşanmamışlıklarımız var daha, böylece gidemezsin.
Biliyorum, sokağa saptım yürüyorum, o çıkmaz sokakta. Ne sokak lambaları yanıyor ne de Ay var gökyüzünde. Yoksun, biliyorum. Olmayacaksın.
Ben yazarım, kimse anlamaz derdimi. Sen baksan anlardın belki, biliyorum. Okuyanlarda anlamıyordur belki şu an beni, ölmüş bir insan ne anlatabilir ki en fazla? Duygularımı açmak bile çok zor benim için. İhanetlerle dolu bir gün daha geçiriyorum sadece.
Duygusuz olmak istiyorum artık.
Kurtulmak istiyorum.
Herkes benden kurtulmalı, herkes. Ki gidişim daha hızlı olmalı, bence.
Bir insan bir şeyleri kaybettikçe yaşamak istemiyor sadece, bunlar son nefeslerimmiş gibi hissediyorum, nefesimi kesme artık.