My Hot One Night Stand - COMPLETE

Chapter 3

Amanda

Dahan dahan kong iminulat ang akin mga mata dahil nakaramdam ako na may tumitingin sa mukha ko at sa pagdilat ko tangin mukha ni James ang nakati ko. Kaya agad ko siya na itilak papalayo sakin baka kong ano pang gawin niya. Tatayo na sana ako ng bigla naman akong nakaramdam ng pananakit ng ulo kaya napahiga ako ulit.

"Wag kang gumalaw hindi pa kaya ng katawan mo." wika nito na para bang nagaalala talaga siya sakin. Akala niya siguro maniniwala ako sa kanya.

"Nasana ko, saan mo ko dinala. Anong gagawin mo sakin dito?" wika ko at  pilit ko parin binubuhat ang katawan ko kahit masakit.

"You are in my house, I said wag kang gumalaw baka kong anong mangyari sayo. Bakit ba ang tigas tigas ng ulo mo" wika nito. Tinulongan niya ako na makaupo ng maayos.

"Wag mo nga akong hawakan. Kaya ko ang sarili ko. Hindi ako hihingi ng tulong sa isang lalaking tulad mo na manloloko." sabi ko. Inalis ko na ang kamay nito sa balikat ko. Hindi ko kailangan ng tulong niya.

"Amanda naman, gusto lang kitamg tulongan. Bakit ba ayaw mo sakin!" tinignan niya lang ako sa mata para binabasa niya ang iniisip ko.

"Dahil isa kang sinongaling, manloloko at tarantado!"

Tinignan ko lang siyang mabuti sisiguradohin ko na hindi niya malalaman kong amo ang iniisip ko. Hindi ko alam kong anong binabalak niyang gawin sakin kaya kailangan kong makaalis sa pamamahay niya.

Kahit masakit pinilit ko parin tumayo bahala na kong ano man ang mangyari sakin wala na akong paki sa buhay ko mas mabuti pang mamatay na ako basta hindi ko lang makita ang pagmumukha niya.

"Amanda bakit ba napakatigas ng ulo mo. Dito ka lang at hindi ka aalis sa ayaw at sa gusto mo!"  wika nito at dali dali naglakad patungo sa pinto sabay sira ito. Ngayon galit na galit na siya sakin.

"What the fuck! Ano ba James aalis ako dito dahil wala naman akong trabaho sayo at isa pa hindi mo pwedi akong ikulong dahil pwedi kitang ipakolong sa ginagawa mo sakin. Wala kang ka rapat sa buhay ko yan ang tandaan mo!" sigaw ko halus marisa na ang ulo sa subrang sakit, napakahaw na lang sa kamay ko.

"Hindi mo ko mapapakolong dahil may penirmahan ka at sa mga nakasulat don pinirpaham mo na ang peking kasal natin kaya walang rason para umalis ka sa pamamahay ko." bulalas dito at kitang kita sa mga mata ang galit.

Na pahinto ako sa paglalakad at na nigas na para bang hindi ko alam kong ano ang pweding isumbat ko sa kanya. Wala siyang karapatan  ang kinin ako. Isa isa ng pumatak ang mga luha ko sa mga mata na para bang naguunahan ito. Hindi pweding to.

Niloko na naman niya ako sa bawat pagpatak ng mga luha ko na aalala ko na naman ang katangahan ginagawa ko kong paano ko pinermahan ang kontrata para lang sa pera. Ni hindi ko man lang binasa ang mga nakasulat doon. Kainis para gusto ko ng matayin ang sarili ko dahil sa subrang katangahan ginawa ko.

"James! Kahit kilan hindi kita mapapatawad. Wala kang puso!"

"Amanda ginawa ko lang ito para tulongan ka!"

"Tulongan? Talaga ba? Ito ba ang tulong na ginagawa mo! James pwedi ba kong gusto ng asawa wag ako dahil hindi ako papayag sa gusto mo."

"Kahit ano pang sabihin mo, asawa na kita ngayon Amanda at hindi mo na mababago pa ang isip ko."

"At hindi mo rin ma babago ang isip ko. Hindi mo ako maaangkin James dahil kahit kilan hindi kita kayang mahalin."

"Mahal mo man ako o hindi akin ka parin kaya hindi kita pweding paalisin sa bahay ko."

"At sino ka naman para ikulong ako dito!"

"Dahil ako lang naman ang asawa mo!"

"Gago ka pala! Hindi ako papatol sa isang tulad mo."

Dahan dahan lang akong napaupo habang patuloy parin sa paguunahan ang mga luha ko. Tangin pagiyak na lang ang kaya kong gawin. Sa ikalawang pagkakataon ng paloko na naman ako. Napahawak na naman ako bigla sa ulo ko ng maramdaman kong bigla na naman itong sumakit na para bang wawasakin nito ang utak ko sa loob.

"Amanda what happen? Anong nagyayari sayo?" wika ni james na ngayon ay nasa harapan ko na siya nakahawak lang ito sa balikat ko na para bang nagaalala siya sa kalagayan ko. 

"Go away I don't need your help, mas mabuti pang mamatay na lang ako kisa makasama ang isang tulad mong manloloko. Hindi mo ko maangkin James! " wika ko pero laking gulat ko ng bigla niyang akong pinahiga sa kama.

Dahan dahan niya akong inilapag sa kama at seryosong siyang na ka tingin  sa mata ko. Hindi ko alam kong ano na naman ang pumapasok sa isip niya. Hindi ko magawang magsalita dahil ang sakit talaga ng ulo ko para akong mababaliw sa subrang sakit.

"Amanda kumain ka mo na para may lakas ka at inumin mo tong gamot na binili ko para hindi sumakit ang ulo mo." wika nito sabay kinuha niya ng pagkain na nasa gilid lang ng kama niya na nakapatong maliit na lamisa.

"Ilayo mo yan sakin bago ko payan itapun sa harapan mo." wika ko habang nakatingin ng seryoso sa kanya. Wala akong paki kong masakit man ang ulo ko ngayon basta hindi ako kakain.

"Kainin mo na, maawa ka sa sarili mo Amanda."

"Sayo pa talaga nang galing yan! Ma tapus mo kong lokohin may lakas ng loob ka pa para sabihin sakin yan!"

"Amanda gusto lang kitang tulongan mahirap bang intindihin yon!"

"Oo mahirap dahil hindi ikaw ang klasi ng tao pwedi kong pagkatiwalaan. Kaya ilayo mo na sakin yan baka ihagis ko lang yan sayo!"

Niloko niya ako pinagmukha niya akong tanga. Ang galing talaga niya magpaikot ng tao sa mga palad niya bakit ba hindi ko napansin na may kasal palang involve sa trabaho ko.

Ako na talaga ang pinakatangang babae dito sa mundo. Dali dali kong hinarapan siya manigas siya. Dahil hindi ako kakain bahala na kong ano man ang mangyari sakin ngayon. Sana nga sumama na lang ako sa magulang ko nong namatay sila sana ngayon hindi ako ngayon naghihirap.

"Amanda naman. Kailangan mong kainin to dahil dalawang araw kang hindi nakakain ng maayos. Wag mo naman pabayaan ang sarili mo." wika niya habang pinipilit na sinusubo sakin ang mainit na sopas.

"James ano ba kasing problema mo ah! Pwedi bang pabayaan mo na lang ako." 

"Kita pwedi pa bayaan Amanda!"

"Ano ba kasing prpblema mo sakit bakit mo kong pinipilit dyan sa walang kwenta mong buhay!"

"Do you want to know? Kong ano ang problema ko, my problem is you Amanda. I don't what happen to my mind but the only thing I know it was you Amanda. Ikaw ang problema ko" 

Ako? Ako? Bakit ako? Ano bang ginawa kong mali para maging problema niya. Wala naman akong ginawa sa kanya pagkatapus niya ako lukohin ni hindi ko nga siya nakita o nasilayan man lang bakit ako at paano niya ako naging problima. Nakatingin na lang ako sa kanya habang hinihintay niya akong ibuka ang aking bebeg para ma isibo niya ang pagkain sakin.

"James! Pwedi bang hayaan mo na lang mo na ako!"

"Amanda no!"

"James! Nakikiusap ako. Pwedi bang lumabas ka na mo na dahil sumasakit lang ang ulo ko sayo!  Hayaan mo na dyan dahil kakainin ko yan."

"Amanda."

"Aalis ka sa harap ko o ako ang aalis sa pamamahay mo!"

Nagkatitigan lang kami, hindi na siya nag salita pa at agad na siyang tunayo.  Pinanood ko lang siya habang umaalis nito. Ganyan nga James sumonod ka lang sakin.

Kailangan ko kumain ngayon para bumalik na ang lakas ko at ma kaalis na ako sa pamamahay niya. Hindi ako papayag na maging asawa niya. Niloko na niya ako noon at hindi na ako magpapaloko sa kanya ulit. Bukas na bukas aalis na ako sa pamamahay niya.

---