Ve aydınlatıyordu ışık evin tek ağacını
Çaresizlikle gölgeler kalıyordu evimde gündüz olunca ışığımi yetiriyordum
Çünkü gülüşlerin hep eksikti içimde
Bilmiyorum ne zaman geleceksin evime
Evimin tek ışığı olur muydun bilmiyorum
Gecemle gündüzüm bir olur mu artık bilmiyorum
Bilmiyorum artık bilmiyorum sen bana gelir mısın
Güneş yine doğdu arkamdan
Bakamiyordum artık güneşe
Tatlı bir gülüşünden sonra
Aşkın buz gibi eriyen dünyaya getirdi
İzmir/kiraz
Emir HELVACİOĞLU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VUSLATTAKİ MABUDEM
PoetryŞiir hayattır şiir yazmak ise geçmişle geleceğe ayaklanmaktir. Bende geleceğe ayaklanmak istiyorum bu günlerimde yanımda olarak beni ellerimden tutarak kaldırılsaniz dualarım sizinle olacaktır... #hedefbirmilyon# AŞK hastalıktır aşk Aynı zamanda s...
