--Violet pov--
Ik schrok wakker. Ik heb de laatste tijd veel van deze flashbackdromen. Het doet pijn om deze vreselijke herinneringen elke nacht opnieuw te ervaren. Vooral omdat ik al weet hoe ze aflopen: "Ik lig in het ziekenhuis, mijn been in het gips en een verband rond mijn hoofd, overal zakjes, buisjes en piepende apparaten. Dan komt de dokter binnen, hij ziet er angstig uit, 'Het spijt me dat ik dit moet vertellen, maar je bent de enige die het ongeval heeft overleefd. We hebben alles geprobeerd, maar het had geen zin meer...', zegt hij met een serieus stem. Ik begin te huilen." Dan word ik meestal wakker. Deze droom heb ik elke nacht. Het is verschrikkelijk. Het ongeval gebeurde 7 maanden geleden en nu woon ik bij mijn moeders zus. Eerlijk gezegd, ze is een rijke trut. Ze heeft zelfs butlers en dienstmensen. Ik vind het zo zielig voor die mensen, heel de dag mensen als ons bedienen. Als ik ze allemaal kon laten gaan, zou ik het doen, ze allemaal een vrij leven geven. Behalve één persoon, Ethan, die zou ik hier laten. Ethan is zestien, redelijk groot, heeft bruin haar en blauwe ogen. Felblauwe ogen, ogen om in te verdrinken. Hij is wel jong om een dienstjongen te zijn, maar in deze stad is het normaal. Ik stond op uit mijn bed en liep naar het raam. Ik trok mijn lange gordijnen open en het zonlicht vloeide naar binnen. Ik deed het raam open en stapte op het balkon. Het was mooi weer vandaag. Een klein konijntje huppelde wat door de enorme tuin en de eenden in de vijver kwaakten vrolijk. Het is hartje zomer. Ik draaide me weer om en liep naar de deur. Ik stapte de gang in. Wat zal ze nu weer te zeggen hebben? 'Violet, meisje, wat heb je in godsnaam met je haar gedaan?!' Ik zag haar op het einde van de gang staan, ze droeg een kort beige kleedje en haar haar zat opgestoken. Ik keek in de spiegel aan de muur, mijn haar stond alle kanten op, ochtendkapsel. Ze kwam op me afgelopen en begon wild mijn haar goed te leggen. Terwijl ze zelf in de spiegel keek en haar kapsel goed stak zei ze: 'Meisje, wil je dan een deftig kleedje aantrekken en je haar mooi krullen? Vanavond komt er bezoek. Je weet het, niet te veel opgemaakt!'. Ze liep weer weg en trappelde de trap af. Natuurlijk komt er bezoek, het is zondag. Ik liep het kamertje naast mijn slaapkamer binnen, mijn dressing. Ik keek rond me heen, zoveel keuze. Voorzichtig nam ik een lichtroos kleedje van tussen de anderen. Er zat een dun wit riempje in. Ik keek op de onderste plank en zag rijen schoenen staan. Wit of roze? Ik nam dan maar een paar witte hakjes van op de plank. Ik moest altijd deftig gekleed zijn, dus altijd zo een schoenen. Ik kan dus perfect lopen op hakken. Nu nog make-up en mijn haar. Ik liep uit de dressing en stapte de badkamer binnen. Ik deed een beetje mascara en lipgloss op. Nu mijn krultang nog vinden. Normaal moet hij in de bovenste kast liggen, ik keek en, ja hoor, daar lag hij. Ik ben altijd bang als ik mijn haar moet krullen, altijd bang dat ik me ga verbranden. Ik krulde mijn haar en keek in de spiegel. Ik zag er goed uit.'Violet! Ontbijt!', hoorde ik van beneden. Ik liep snel de gang door en van de trap naar de tuin. Als het mooi weer is ontbijten we altijd buiten. Er stond er grote kom fruitsalade, heerlijk. Ik ging op een stoel zitten en begon te eten. Toen ik fruitsap wou nemen, zag ik dat ze op was. Ik wist wel al welke butler ik zou roepen, Ethan...
Bedankt om te lezen!! Stem alsjeblief het betekend echt veel voor ons! -xxx- Amber & Julie ❤️
