--Ethan pov--
'Aaaaaaaaah' een ijselijke gil. Ik schrik wakker en kijk om me heen is alles goed met Violet? In de deuropening stond Valentine de dienstmeid. Shit dacht ik bij mezelf, als ze dat aan Violet's tante doorverteld hebben we een groot probleem. Violet was al rechtgesprongen en snoerde Valentine de mond. 'Luister Valentine dit moet je aan niemand vertellen ok? Alsjeblieft vertel het niet aan tante, alsjeblieft Valentine.' Valentine beloofde na een aantal keer echt gevraagd te hebben niets te zeggen tegen tante, maar de volgende keer als ze ons elkaar nog maar zag aanraken, waren we gejost. Toen Valentine weg was gaf ik Violet een knuffel en een kus op haar voorhoofd. 'Je mag niet weg!' zei ze met een pruillip. Ik glimlachte en kuste haar een laatste maal. Dan liep ik weg naar mijn kamer, want als Valentine kwam...
--Violet pov--
Ik sta in mijn kamer met Ethan's T-shirt in mijn handen. Het ruikt naar hem en ik begraaf mijn neus er nog dieper in. Niet te geloven dat ik echt verliefd op hem ben, vroeger haatte ik hem echt. Ik ga op bed zitten en nu mag ik hem niet eens meer aanraken. Zuchtend trek ik mijn kleren aan, ik had moeten weten dat Valentine ons zou zien. Bij het eten durf ik Ethan niet aan te kijken, eigenlijk wil ik dat hij me oppakt dat hij me kust, maar dat kan natuurlijk niet. Ik zie Valentine uit de keuken naar ons kijken, als ze nu maar niets zegt tegen tante. Het paard komt vandaag toe en ik moet een naam verzinnen vertelt tante me. Ik denk dat ik haar Midnight zal noemen, na het eten hielpen ik met het paard. Ethan die ook moest helpen met het paard zat de hele tijd naar me te kijken en toen we tenslotte even alleen waren liep ik naar hem toe.
--Ethan pov--
'Om 10 voor middernacht op het dak', fluisterde Violet in mijn oor. Mijn hart maakte een sprongetje zou ik haar dan toch kunnen aanraken vannacht? Daar was Violet's tante weer samen met Valentine snel liep Violet een aantal meter van mij weg en ik hoopte dat het al 10 voor middernacht was. De rest van de dag was saai ik moest allerlei vervelende klusjes doen en ik was er met mijn hoofd niet bij. Om precies 10 voor 12 stond ik op het dak te wachten op Violet die er 2 seconden later was. Ze liep naar me toe en we kusten een kus die wel eeuwig mocht duren. Nadat ze zich van me los maakte keken we samen naar de sterren. Shit, het was volle maan...
--Violet pov--
Opeens staat Ethan op en loopt weg. Ik snap er niets van waarom gaat hij nu weg? Snel ga ik achter hem aan, maar hij draait zich om en zegt:' Violet het spijt me, ik moet nu gaan en je kan niet mee...' 'Nee', antwoord ik boos,' ik wil mee, ik wil weten wat er aan de hand is.' Tevergeefs probeer ik me aan Ethan vast te klampen. Maar hij loopt door, wauw wat is hij snel. Zou hij een weerwolf zijn? Nee stomme gedachten die bestaan niet. Ik loop zo snel als ik kan Ethan achterna, hij rent richting het bos naar een soort lichpoort toe. Die had ik hier nog nooit gezien. Vlak voordat Ethan de poort doorging greep ik zijn hand vast en hij trok me mee.
Hallotjes iedereen!! Amber hier, ik hoop dat jullie dit hoofdstuk een beetje goed vinden 😊 zoja stem dan alsjeblieft ❤️ Dit verhaal is opgedragen aan Sjosjanna10 omdat ze zo lief is :*:* xxx
