The note

trust issues

Damon en Mona hadden me met open mond aangestaard toen ik hen mijn plan vertelde. Het was nochtans simpel: vrijdag was er een reusachtige fuif in de Estrada, het populairste jeugdhuis van de streek. Daar gaan Hope en ik naartoe, maar mijn ouders mogen dat natuurlijk niet te weten komen, want dat laten ze nooit toe. Ik vertel hen dat ik bij Hope ga slapen, en zo zullen ze er niks van merken. Het probleem is dat ik dus geen gepast kleedje heb, dus had ik een perfect idee: ik moet het stelen...

'Kan je niet gewoon een kleedje kopen, je ouders hebben toch geld genoeg?'

'Nee Mona, dan komen haar ouders er sowieso achter!' begreep Hope.

Damon stond op. 'je bent gek aan het worden!'

Daarna nam hij woedend zijn fiets en reed weg.

---------------------------------------------------------------------

Mona's POV

Damon had gelijk! Dat plan was gewoon krankzinnig. Wat moet ik nu? Damon is weg, en Lea rekent erop dat ik haar help. Ik kende Lea al lang, en ik zag elke dag dat ze dichter en dichter groeide naar Hope toe. Lea was mijn enige, echte vriendin. Ik kan haar gewoon niet kwijtspelen, anders heb ik niemand meer.

Al snel werd ik uit mijn gedachten gehaald.

'Jij helpt me toch wel hé?'

Ik twijfelde, nog nooit had ik iets gestolen, en eerlijk gezegd was ik dat ook niet van plan... Ik zag hoeveel plezier Hope hierin had, ze dacht natuurlijk dat ik het niet zou doen!

'In welke winkel doen we het?' Lea vloog me mijn nek rond, het voelde goed om te zien hoe dankbaar ze me was. Misschien had ze me toch wel nodig...