The Exchange (One Body, Two Souls)

The Exchange Chapter Seventeen

¢hapter 17

(Spilling Emotions)

Nasa lamay kami ni Luigi.

I keep on reminding Cheska that it wasn't her fault that Luigi died. It was a decision made by a brave man.

But I can see her sadness through her eyes.

"Ches? Are you okay?"

"Ha? Yeah. I'm fine. Kuha lang ako ng coffee."

"Okay."

Alam ko nagi-guilty parin siya dahil sa nangyari.

Habang kumukuha siya ng coffee, lumapit sa akin si Lucas.

"I feel terrible for your family's loss."

"I know, right? Kami na ang Best in Problem Awardee sa buong Pilipinas when it comes to family."

"How about you cremate Luigi's body? I know someone here in Cebu who can do that. Pwede niyo iuwi ang ashes niya sa bahay niyo."

"I'll ask my parents about it."

"Okay. Till then, I'll be here to help you out. I'll do this for Morrie."

"Thanks, Lucas."

"You're welcome. Gusto mo ng makakain? Ikukuha kita."

"No thanks. Puntahan ko muna si mama at papa para sabihin yung suggestion mo. Sige."

"Okay."

Kinausap ko sina mama at papa kung okay lang ba sila na icremate si Luigi.

"Magandang ideya yan anak. Gusto ko na malapit lang satin si Luigi."-mama

"Oh sige po. May kakilala po kasi si Lucas na pwedeng magcremate sa kanya. Ipapaschedule ko na po siya bukas."

"Oh sige. Umuwi ka na muna at matulog, anak. Pagod na pagod ka na ata."-papa

"Okay lang ako. Pagmatapos na ito wala na rin naman akong gagawin kaya lulubusin ko na. Dito na rin po ako matutulog."

"Oh sige anak. Pero wag ka masyadong magpastress ha?"-mama

"Sige po."

Umuwi na muna si Cheska para makapagpahinga. Pareho na kaming exhausted sa lahat ng mga nangyayari.

Sinabihan ko si Lucas na payag sina mama at papa sa suggestion niya. Sinabi niya sa akin na siya na daw ang bahala sa lahat kaya medyo lumuwag-luwag na ang mga gagawin ko.

Kinabukasan, nilakad na ni Lucas lahat ng gagawin. Umuwi na kami lahat sa bahay at doon na naghintay.

Pagdating ni Lucas, dala-dala na niya ang abo ni Luigi.

"Pwede bang sa kwarto nalang namin siya, anak?" tanong ni mama sa akin.

"Sige po."

"Salamat, Louie."-mama

"Labas po muna kami ni Cheska."

Pumunta kami sa cafe na madalas naming puntahan.

"Okay ka na ba?" sabay kami nagsalita.

Ngumiti kami pareho.

"Sana panghuli nato sa lahat ng mabibigat na problema na dadanasin ko."

Nawala ang ngiti ni Cheska.

"Bakit, Ches? May problema ka ba?"

"Wala. May gusto sana akong sabihin. Pero saka na pag tingin ko maayos-ayos na tayong lahat."