Sene 2013..
Ağustos ayındayız , facebook'ta boş boş bakınıyordum ne var ne yok diye. Sonra bana bir istek geldi. Kızın fotoğraflarına felan baktım ne biliyim içim bi kıpır kıpır oldu. Fotoğraflarının hepsini beğendim oda benimkini beğendi ve "Teşekkürler" yazarak konuşmayı başlattım. Öyle öyle çok samimi olduk , fikirlerimiz ve düşüncelerimiz adeta aynıydı ve çok iyi anlaşıyorduk.
8 eylül 0:44 de internet üzerinden çıkma teklifi ettim. Ama sanki yanımdaymış gibi hissediyordum.
Ben konuştukça , onun bana olan sevgisini , aşkını gördükçe kıza çok bağlandım oda bana çok bağlanmıştı. Herşey o kadar güzeldi ki.. Valla yüz yüze olsak bu kadar mutlu olur muyduk bilmiyorum ) Hayaller kuruyoduk , beni telefondan arıyodu , uyuya kalana kadar konuşurduk. Kim uyuya kalırsa sabah onu uzun mesajlar bekliyordu O uyuya kalınca uzun uzun mesajlar atardım sabah mutlu olsun diye , geleceğe dair hayaller kurardım
Fakat sevdiğim kızın babası o çok küçükken ölmüştü.
Bana bir gün bu olayı anlattı ve seni babam yerine koydum dedi. Ama kız babasını çok ama çok seviyordu şimdi bana öyle deyince ne biliyim o duygu anlatılmaz ya çok mutlu oldum ve kızı 5 seviyosam 10 sevdim bi o kadarda sahiplendim. Böyle böyle tam 1 sene geçti. Fakat inanır mısınız hiç buluşmadık. Babası öldüğü için halasıgilde kalıyordu ve hani ona layık bir şekilde yaşıyodu. Neyse çok mutlu günlerimiz geçti. Herşey çok yerindeydi kıskançlıktır ne biliyim güvendir aşktır sevgidir hepsini öyle güzel yaşattık ki birbirimize..İlk defa bır kızı anneme anlattım Oda kendi annesine anlatmıştı onun annesiyle de konuşuyorduk ara sıra
Bir gün soğuk konuşmaya başladı..
Dedim noluyoruz? Kaç gündür böylesin ne oldu?
Bana "Babam ölmeden önce benim hiç bir erkekle beraber olmamı istememiş.Çok üzgünüm. Hakkını helal et" diyerek ayrılmak istediğini söyledi. Bende ne diyim? Konu başka birşey değil ki itiraz edeyim. Canından çok sevdiği babası..Tamam dedim canım ne kadarda yansa o mutlu olsun onun içi rahat olsun diye tamam dedim..
Aradan 2 hafta geçti..
Kız tekrardan facebook'a dönmüştü.(Birlikte olduğumuz zamanlar dondurmuştuk.)
Ve 4 erkekle samimice fotoğraf çekinmişti. 1 Ay sonrada bir çocukla çıkmaya başlamıştı. Bunu gören ben tabi kafayı yedim aradım aradım cevap vermedi en sonda neyse diyerek boşverdim.
Erkekler ağlamaz , erkekler acı çekmez şeylerine tepki olarak doğmuşum lan sanki. O günden sonra tükendim resmen.
En son çareyi ForumTR ' de "Aşk doktorunuz" kısmında buldum.
Tüm yaşanmış aşk hikayelerini okudum ve ayrılık için insanların önerisini uyguladım.
Ve ben...
O yeni sevgilisiyle çıkmaya başladı ama ben dik durdum.
Onu unutmak için , acımı dindirmek için asla biriyle çıkıpta duygularıyla oynamak istemedim. O gün bugündür zaten doğru dürüst birisiyle çıkmadım.Allah'a şükürler olsun ki o günleri atlattım. Ama herşeyi o kızla öğrendim. Aşkı , sevgiyi , acıyı , kederi , güveni , İhaneti onunla öğrendim
