Aşık bi kız...

|6|

Özür dilerim arkadaşlar bu aralar kötü günler geçiriyorum hiç iyi değilim o yüzden bu bölümü biraz kötü yazmış olabilirim. Kötü olaylar yaşıyorum biliyorum iki aydır sizi ihmal ettim hatta bölümleri yayından da kaldırdım ama kusura bakmayın. Bazı ailevsel meselelerdi. Artık sürekli bölüm atmaya çalışacağım.

Eylül'den
Özgür:

-Seni sevmediğimi düşünüyorsun ancak ben ilk zamanlar sana aşık olmasamda şimdi seni çok seviyorum.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Düşüncelerimi bölen Selim'in elini yanağıma koyması oldu.

Özgür:

-Bu sefer gerçekten mutlu olacağız söz veriyorum. Birlikte ve mutlu olacağız.

İnanmalı mıydım ona? Bunları sakin kafayla düşünmeliydim.

Ben:

-Daha sonra konuşalım olur mu? Uçak birazdan kalkacak. Gürültü etmeyelim kimseye.

Özgür başıyla onayladı ve uçak kalktı.
☆☆☆☆
Eylül'den devam
Otele gelmiştik. Kucağımda Selim, yanında Özgür, diğer yanımda Özge ve Ömer. Ömer benimle hiç konuşmazken, Özge bana bu sefer Özgür'e inanmam gerektiğini düşünüyordu. İnanacaktım. Evet. Belki de bu sefer bana aşık olmuştu? Yol boyunca benim Selim'i Özgür'ün kucağına verip kafamı onun omzuna koyup uyumam dışında hiç bir şey olmamıştı. Normale döneceğimiz için seviniyordum.

Ömer:

-Aç kapıyı Eylül. Ne düşünüyorsun saatlerdir?

Ömer'in sesiyle Özge'nin bana verdiği kart ile kapıyı açtım. İçeri geçtik. Ömer bavulları içeri koyup bize hiç bir şey söylemeden dışarı çıktı. Galiba bana alınmıştı. Özgür'le mutluyum diye mi alınmıştı? Ama mutluydum işte. Alınması gereken bi sebep yoktu.

Selim'le birlikte yatağın üstüne oturdum. Ben oturunca ağlamaya başlamıştı. Tekrar ayağa kalktım. Özgür az önce oturduğum yere oturmuş beni izliyordu. Selim bir türlü susmazken ben odanın içinde dolaşıyor onu uyutmaya çalışıyordum. Ama uyumuyordu işte. En sonunda Özgür:

-Ben uyutayım mı? Babasını özlemiştir o.

Dedi. Selim'i Özgür'ün kucağına verirken göz göze geldik. Bakıştık. Hiç bir şey demedik. Selim susmuştu. Bense Özgür'ün gözlerine kilitlemiştim kendimi. Mavi gözlerine takılmıştım. Ben onun mavi gözlerinde kaybolurken onu affetmeyi düşündüm. Evet affedecektim.

Selim'i kucağından alarak pusetine oturttum. Arkamı döndüğümde Özgür tam dibimdeydi. Beni belimden tutarak nefesini kulağıma üfledi.

Özgür:

-Seni seviyorum.

Dayanamayıp,

Ben:

-Bende seni seviyorum.

Dedim.

O sırada odanın kapısı açıldı...