Yaralı Gönül

9.BOLUM

Tepeye geldiğimiz zaman abim ile yalnız konuşmak isterdim. Ama yanımızda yiğitler varken imkansız gibi bir şey. Abi dedim abim bana bakarak "efendim kardeşim"dedi. Bende "abi biraz konuşalım mı" diye sorum. Abim "tamam"dedi.

Abimle tepenin ucuna gidip oturdum ve söze başlamaya başlamamı bekliyordu.
"Abi neden?"diye sordum. Abim bana bakıp "sevdim"dedi sadece bunu söyledi bundan sonra ne diyebilirim ki sustum sustuk daha başka ne diyebilirim ki abim.

Ben düşünceler de iken "özür dilerim, kardeşim sevdim daha ne diyeyim ki keşke kabul etmeseydin"abim ne diyordu ya "abim kabul etmesydim de senin ölümünü mu izleseydim"ben bunları konuşurken gözlerim gitmişti bile artık dayanacak gücüm kalmamıştı.

Abim benim ağladığını görünce bana sımsıkı sarıldı ve "tamam ağlama çiçeğim " abim yüzümü avucunun içine aldı ve devam etti "bu iş burada bitti tamam sen ağlama çiçeğim ben ölmeye razıyım hadi gidelim soyleyelim"abim bunu söylemiş olamaz değil mı bundan sonra niye onların ölmesine izin verim ki.

Abime bakarak "hayır abim bu iş bir kere böyle oldu bundan sonrasi içinde böyle devam edecek ben yaralı gönüllerdenim abi bu böyle olacak ama şunu bilin ki bu can yaşadığı sürece bu gönül hep ama hep yaralı "dedim abim sessiz kaldı ve sonra ben yüzüme yalancıktan gülümseme koydum ve "hadi sözlün seni bekliyor bekletme" dedim abim yalancıktan gulumsedigimi anladı ve başını sallayıp kalktı.

Sonra yanıma biri oturdu yanima baktığımda yiğit'i görünce şaşırdım sessizce karşıya baktım bunda yiğit başladı söze "İstanbul a Ecrin lerin nişanı olduktan sonra gideriz işlerin bitince geliriz" tamam anlamında başımı salladım ama abimgilin nişanı ne zamandı onu bilmiyorum ne zaman karar alınmıştı ve ne zamandı en önemlisi bu değil mıydı.

Ben yiğit e bakarak "nisan ne zaman ki?"yiğit bana ciddimisin der gibi baktı ve "sanırsam içeride oturan sen değilsin cumartesi günü ve bizde o akşam çıkarız olur mu?" Tamam anlamında başımı salladım ve ayağa kalktım.

O da kalktı ve abimgilin yanına gittik bizi görünce ayaklandılar. Herkes arabaya geçti ve eve geldik çok şükür bugün de bitti ve bende bittim.

Sabah annemin sesi ile kalktım"kızım hadi kalk kahvaltı yapacağız sonra biz abinle çarşıya gideceğiz hadi sende kalk". Annemgil neden bugün çarşıya gideceklerdi ki diye düşünüyordum ki bu sırada duşa girdim ve gündelik işlerimi halledip çıktım ve odama geçip dolabimin başında durdum ama doğru düzgün giyecek bir kıyafetim kalmamıştı.

Belki annemgulle bende gitsem yenilerini alabilirim diye düşünüp hemen altıma bilek boy kot Jean imi giyip üstüme beyaz t-shirt saçımı da at kuyruğu yapıp aşağı inmeye başladım annemgil kahvaltı yapıyorlardı babamın yanına gidip yanakları ni öpüp yerime oturdum bu sırada anneme "anne ben de sizinle birlikte gelebilir miyim giyecek kıyafetim kalmamışta"dedim annem bana gülümseyerek baktı ve"tamam kızım hemde abinin nişanı için birşeyler ede bak "dedi.

Aaa doğru bir de o vardı değil mı ben de annemi onaylamak için başımı salladım. Kahvaltımı bitirdim ve odama geçip çantamı ve kot ceketi mı alıp aşağıya indim. Annemgil arabanın yanında beni bekliyorlardı ben gelince arabaya geçip oturduk. Annem söze girdi ve ne dediğini duyunca şoka girdim"önce Ecrin ve annesini alacağız sonra çarşıya geçeceğiz"dedi.

Abim arabayı kullanıyordu sanırsam gelmiştik annem önde ben hemen arkasından abim ise benim yanımda iceri doğru girmistik. Kaynanam kapıda karşıladı bizi ama Ecrin gözükmüyor su herhalde hazırlanıyordu kaynanam beni beklemiyor olacakki şaşırdı ve suratını astı hiç ugrasamam onlar ne alacaksa alsınlar ben kendim alışveriş yaparım. Ecrin de aşağı inince arabaya bindik ve Ecrin ben yanyana oturduk