Kahvemin gelmesi ile birlikte koltuğuma yayıldım ve günlüğün ikinci sayfasını açarak okumaya başladım. 01.04.2014 ~Onlar için yapmıştım. Daha doğrusu zorunda kalmıştım ama kim ailesinin gözleri önünde imha edilmesini isterdiki? Bir anlaşma ile bütün hayatımı çıkmaz bir karanlığa sürüklediler. Annem ve kardeşim için yıllarımı en çokda masumluğumu feda ediyordum. Adi herifin teki olan üvey babam yüzünden!~
Okuduğum her satırda kaşlarım daha fazla çatılıyordu. Ne yani Luhan bu fuhuş evine zorla mı getirilmişti? Hiç öyle durmuyordu ama neyse okumaya devam ettim. 16.06.2014 ~Biliyordum ki gözyaşlarım ve bitmeyen isyanlarım hiçbir zaman işe yaramayacaktı. Buraya ilk geldiğimde öğretilen kural buydu. Ölsen bile ağlamak yok. Canın yansada, iğrensende, bunalıp pes etsen bile belli etmek yok. Her zaman sırıtıp mutluymuş ve memnunmuş gibi davranmak birinci ve unutulmaz kural.~
Aishh çıldırmak üzereydim. Ellerimin içinin terlediğini hissediyordum. Tüm bu olanlar gerçek olamazdı öyle değil mi? Yayıldığım yerden doğruldum ve okumaya devam ettim. Her okuyuşumda siktir edip patron denen adinin suratını dağıtmamak için kendimi zor tutuyordum. Üvey babasının kumarda kaybedip, karısını satacağını hangi evlat kabul ederdi ki. Luhan'da annesi için kendisinin satılmasını kabul etmişti.Nasıl bu kadar kör olabildim ya da vurdum duymaz? Kim bilir ona her sürtük veya fahişe dediğimde kalbi ne kadar kırılmıştır. Nasıl bu kadar kötü vicdanlı olabildim. Onun bana olan bakışlarının farkında olsam bile kendisine iğrenerek baktığımda kim bilir neler hissetmiştir. Düşüncesiz aptal herifin tekiydim. Kendimden iğrenmeye başlıyordum, her bir sayfayı okuduğumda. Beşinci sigaramı bitirdikten sonra açtığım sayfa dikkatimi en çok çeken sayfaydı belki de. Oh Tanrım bu gerçek olamaz değil mi? 25.06.2017 ~Herşeyim tamamdı. Bu gece bu deftere son yazışımdı belkide.. En uzun yazışım.. Gereken her şeyi halletmiştim. Sehun için güvenilir ve yeni bir hesap açıp eski hesabındaki bütün parayı yenisine eklemiştim. Umarım çekmecesini açmayı akıl edip hesap cüzdanını görebilir. Kendi ailemi kurtarıp İngiltere'de bulunan üç katlı son derece güzel ve güvenilir evime postalayıp kardeşim için evin yakınında bulunan özel okula kaydını yaptırmıştım. Kalan paramın yarısını Sehun'un annesinin hesabına yarısınıda yeni hesabına eklemiştim. Sonuçta dört yıldır özel korumalığımı yapmıştı(!) ve hakkettiğini düşündüğüm için yapma gereği duydum. Ya da yalnızca aşık olduğum adam için yapmıştım. Şimdi gidiyorum, beni bul Sehun. Şu hayatta ihtiyacım olan tek varlık sensin. Beni sensiz bırakma. Yaşama sebebimdin sen. Her neyse. Buraya kadarmış içimdekiler.. Sonunda hepsini bir yere dökebildiğim için mutluyum.~
Sahi yaşamak neydi? Kendi yaşamımdam gram memnun olmayıp her bir güne lanet ederek kalktığım şu hayatta ne kadar şükretmem gerektiğini birkaç satır öğretseydi eğer bu günlüğü çoktan bulup okurdum inanın ki. Hergün sürtük gibi lakaplarla seslendiğim veledin aslında melek kalpli bir insan olduğunu önceden görebilmem için ne yapmalıydım? Şuan kalbimin parçalara ayrılıyormuş gibi hissettmemin nedeni pişmanlık mıydı? Birden ayağa kalkınca defter kucağımdan yere düştü ve arasından bir kağıt parçası çekmecenin tarafına sürüklendi. Defteri yatağa koyup kağıdı almadan önce çekmecemin içindeki hesap cüzdanım aklıma geldi ve hemen çekmeceyi açıp içinden cüzdanı yerdende kağıdı alıp koltuğa geri oturdum. Oh aman Tanrım bunca para benim miydi? Cidden Luhan bu kadar parayı nereden bulmuştu? Üstelik annemede bir kısmını göndermişti. Delirmek üzereyim Luhan. Tanrı aşkına affet beni. Köpek gibi pişmanım. Cüzdanı köşeye koyup merakla kağıdı açtım.
Forever HunHan^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
