Εχει περασει μια βδομαδα απο τοτε που εμαθα οτι ειμαι υιοθετημένη. Γενικα δεν συνέβη τιποτα σημαντικο. Εκτος απο το οτι γνωρίστηκα με τον ομορφο καστανοξανθο γειτονα. Απλα ηταν οτι καλύτερο μεχρι τωρα.
__________πριν 4 μερες________
Βαριεμαι τοσο, ο μαθηματικος μας αρρωστησε και καθομαστε μεσα. Φυσικα ειμαι μονη μου διοτι η Βερονικα ειναι σε αλλο τμημα. Ξαφνικα βλεπω τον καστανοξανθο γείτονα μου να με πλησιαζει και να κάθετε στο θρανιο μου. Θεε θα πεθανω, μου χαμογελαει στραβα. << Γεια>> μου λεει και συνεχιζει να χαμογελάει. Νοιώθω τοσο αβολα. << εμ .. γεια>> λεω και του χαμογελαω λιγο. <<είσαι η καινούργια απο το Σιατλ σωστα;>> λεει και μου δίνει το χερι του. << εμ.. ναι ειμαι η Emma>> λεω και του δινω το χερι μου. << χαρηκα για την γνωριμία Emma, ειμαι ο Alex>> λεει . Θεε μου συνεχίζει να χαμογελαει και να με κοιταει στα ματια. Και απλα δε μπορω να τον κοιταω στα ματια πανω απο 3 δευτερολεπτα. << χαρηκα>> λεω ντροπαλα << ειμαστε γειτονες σωστα; νομιζω σε ειδα να μπαίνεις πριν λιγες μερες στο διπλανο σπιτι>> οχ ναι την μερα που τον ειδα να μαλωνει με τον μπαμπα του το ειχα ξεχασει αυτο.<< εμ ναι νομιζω σε εχω δει>> λεω συνεχίζοντας να μιλαω ντροπαλα. Το εσωσα; Οχι φυσικα. Απλα ηταν το μονο που βρηκα να πω.
_______________παλι στο βαρετο σημερα_________
Τωρα περιμενω την Βερονικα σε μια καφετέρια στην γειτονια μας. Κανουμε αρκετη παρεα και χαιρομαι για αυτο χρειαζομαι μια φιλη. Απλα εχει ενα ελατωμα παντα αργει. Ειπε οτι θα φερει και εναν φιλο της.Μετα απο 5 λεπτα την βλεπω να ερχεται προς το μερος μου και απο πισω της βλεπω το αγορι.που εχει ερθει μαζι της. Αυτος ειναι.
