Your Favourite Tea

Ψ' Κεφάλαιο

1 χρόνο μετά.

Τελευταία μέρα στο πανεπιστήμιο, τελευταία μέρα εδώ...

Εδώ που γνώρισα τον έρωτα και σε μια νύχτα τον μίσησα...

Δεν τον κατηγορώ, έπαιξε και νίκησε.

Εγώ απλα ήμουν μια δοκιμασία.

Τέλος πάντων, παρελθόν είναι.

Με το μπαμπά συνεχίζουμε να μιλάμε κανονικά, η Βαλερία δεν μου πολύ μιλάει, μόνο τα τυπικά.

Εκείνον έχω να το δω ενα χρόνο...
Απο τότε στο σπίτι της..

Ευτυχώς ο μπαμπάς μου βρήκε αμέσως δουλειά και έτσι δεν θα έχω πρόβλημα στον επαγγελματικό τομέα.

Η καθημερινότητα μου έχει γυρίσει στην αρχική της κατάσταση.
Πανεπιστήμιο, Τσάι, Διάβασμα, 'Υπνος.

Απλώς τώρα πιάνω τον εαυτό μου να τον σκέφτεται πιο πολύ..
Να τον θέλει πιο πολύ.
Να τον αναζητά πιο πολύ.
Να τον --

Είπαμε,τέλος αυτά.

Περπατούσα κατα μήκος του δρόμου παρατηρώντας τη θάλασσα απέναντι μου. Είναι τόσο Απίστευτα ήρεμη, τόσο σαν εκείνον.

'Ηρθε στη ξερή παραλία μου ,άφησε τη ποσότητα νερού που έπρεπε και ξανά γύρισε πίσω..

Μόνο που η θάλασσα φροντίζει να παρέχει το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενω εκείνος....

Δεν είχαμε ζήσει πολλά..
'Ομως ένιωθα πράγματα για αυτόν.
'Ενιωθα ασφαλής , ένιωθα συγκρατημένη, ευτυχισμένη, ερωτευμένη, έτοιμη ενάντια σε πολλές δοκιμασίες.
Ομως με εγκατέλειψε, με απάτησε και μας άφησε να χωρίσουμε.

Θέλω να πάω στη θάλασσα για να με πάρει, να με πάρει μαζί του.

βλέπω τη θάλασσα απέναντι μου και αγνοώ οτιδήποτε γύρω μου.
Βγαίνω στο δρόμο και προχωράω προς τη θάλασσα.

Ακούγονται κόρνες όμως δεν με νοιάζει.

«Κοπελιά, πρόσεχε. » ένα σωμα με σπρώχνει στην άκρη του δρόμου και το άγγιγμα του φέρνει ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί.

«Θεανώ ;;» με ρωτά η γνωστή φωνή του και κοκαλώνω.

Βρίσκεται ξανά δίπλα μου και εγώ δεν μπορώ να κουνησω , ξαφνικά ο αέρας χάνεται και ο κόσμος μικραίνει.

Ενα μαυρο χρωμα σκεπάζει τα παντα γύρω μου...

Erick's POV

Έχει αλλάξει τόσο γαμημένα πολύ.

Παλιά ηταν ενα αθώο ,γλυκό κοριτσάκι.

Τώρα είναι ενα πληγωμένο, χαμένο κορίτσι.

Πάντα μάθαινα νέα της απο τον πατερα της...

Ομως, εκείνη δεν ήξερε γιατί εγώ δεν ήθελα νομίζοντας οτι της κάνω κακό.

Τώρα που τη βλέπω αναίσθητη στην αγκαλιά μου νομίζω της εκανα περισσότερο κακό απο ότι επιθυμούσα.

Τρέχω στον νοσοκομείο, αφού είναι κοντά και εκεί τη βάζουν σε ενα δωμάτιο λεγοντας μου να φύγω.

Αν δεν τη παρακολουθούσαν  δεν θα την προλάβαιναν και θα είχε τραυματιστεί σοβαρά.

Γαμωτο.

Δεν περνάνε πολλά λεπτα και ο γιατρός μου λέει απλα πως ξύπνησε.

Ενα άγχος καίει τα σωθηκά μου  για το τι θα της πω, πως θα τη συναντησω μετα απο 1 χρόνο;

Μπαίνω τελικά μέσα βάζοντας το αχγως μου και τις αμφιβολίες μου στην άκρη και την βλεπω να κοιτά το χέρι της.

Πάω κοντά της και και με το ενα μου χερι πιανω το χέρι της και το άλλο το πιγουνι της κάνοντας τη να με Κοιτάξει.

Το βλέμμα της γελατο θλίψη, πόνο, προδοσία, θυμό.

«Τι θες; Πες μου τι θες εδώ;
Γιατί με ακουμπας;
Γιατί με έσωσε;
Γιατί πρέπει να σε ευχαριστήσω που με πληγωσες;
ΓΙΑΤΙΙΙΙ;
Σε μισώ ,με ακούς ,σε μισώ .
Φύγε φύγε, προδότη, ακαρδε, τι άνθρωπος είσαι εσύ που επαιξεες.με συναισθήματα μου;» φωνάζει και αφήνει μερικά δάκρυα όμως τα σκουπιζει αμέσως.

«Συγγνωνη , αγαπημένο μου τσαγακι, συγγνώμη. Δεν είμαι αξιος να ειμαι δίπλα σου.
Για αυτό συγχώρεσε με.» λέω και σκυβω στα γόνατα.

«Γιατι το έκανες αυτό;» ρωτάει με λιγμιυς.

«Δεν μπορούσα να σε αντιξρυσω , η Βαλερία μου ζήτησε να κάνω κάποια πράγματα που δεν ήθελα..
Και έτσι σε πλήγωσαν ,σε πληγωσα το ξέρω ομως συγχώρεσε με. »

«οχι, Έρικ θέλω να μου πεις τα πάντα και μετα θα δείξει... »

[......]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ!
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;

ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Finito..

Δεν ξέρω γιατί τα συμπηκνώνω τόσο..
Όμως, ήρθε το τέλος και αυτούνου..

Εύχομαι να σας άρεσε...
Γιατί το επόμενο θα είναι ακόμα πιο ωραίο και σέξυ... :3

Τα λέμε στο επόμενο και τελευταίο παρτ;)