Your Favourite Tea

Ζ' Κεφάλαιο

Σήμερα ήταν η μέρα που θα πηγαίναμε με τον Ερρίκο στο χορό.

Από τότε που μου είπε το όνομα του δεν έχουμε ξανά μιλήσει.

Με τον Σπύρο μιλάμε κανονικά, όμως είναι λίγο άβολα τα πράγματα.

Αφού ετοιμάζομαι, ξεκινάω για να πάρω το τσάι μου και στη συνέχεια πάω στη σχολή.

Εκεί δεν τον βλέπω, αν και δεν είχαμε κλείσει ραντεβού ή κάτι τέτοιο, του είχα πει την ώρα και το μέρος το ήξερε..

Που στο καλό είναι;

«Θεανώ, δεν θα μπεις; » με ρωτάει ξαφνικά ο κύριος Οδυσσέας.

«Περιμένω τον παρτενέρ. » απάντησα δαγκώνοντας τα χείλη μου.

Δεν μπορεί να με στήσει έτσι;

Απλά δεν μπορεί να το κάνει.

Μου το υποσχέθηκε..

Καλά δεν είπε στο υπόσχομαι, αλλά και πάλι δεν γίνεται να μην έρθει.

Ήμουν μισή ώρα εκεί περιμένοντας τον αλλά δεν εμφανίζονταν.

Είχα απελπιστεί, οι άλλοι σίγουρα θα έχουν αρχίσει και εγώ περιμένω αυτόν...

Βλάκα, δεν έπρεπε να σε εμπιστευτώ.

Πάω να μπω μέσα, όμως ένα χέρι με κρατάει.

«Που πάει η ντάμα μου χωρίς εμένα; »  ακούω την παιχνιδιάρικη φωνή του και ξαφνικά ένα όμορφο ανακάτεμα στο στομάχι.

«Μπα, μας θυμήθηκες; πέρασε η ώρα, φύγε. » του λέω εκνευρισμένα, αγνοώντας όλα αυτά που γίνονταν μέσα μου.

«Μην είσαι τόσο επιθετική, απλά ξεχάστηκα... » είπε ξύνοντας τον αριστερό κρόταφο του.

«Και το μάθημα τελείωσε, για αυτό φύγε. » πήγα να μπω μέσα ξανά όμως με σταμάτησε ξανά.

«30 λεπτά άργησα, εσύ είπες ότι το μάθημα διαρκεί 2 ώρες.. » λέει σοβαρά κρατώντας το μπράτσο μου.

Κοίταξα θυμωμένα εκεί που με κρατούσε και το τράβηξα αμέσως.

«Δεν μου αρέσει η ασυνέπεια, ούτε του δασκάλου. Αλλά δεν θα φωνάξει σε εσένα σε εμένα θα φωνάξει.
Για αυτό φύγε. » του είπα φωνάζοντας λίγο.

«Θεανώ; Τι έγινε; Γιατί αυτές οι φωνές; » βγαίνει ο δάσκαλος και μας κοιτάει θυμωμένα.

«Κύριε Οδυσσέα, συγνώμη, εγώ... »
Πάω να πω αλλά με διακόπτει ο περίεργος τύπος

«Εγώ φταίω κύριε Οδυσσέα, άργησα.
Ξέρω ότι δεν σας αρέσει η ασυνέπεια,για αυτό συγνώμη. » είπε σοβαρά και τον κοίταξα έκπληκτη.

«Εντάξει, περάστε και άμα είναι κάθεστε παραπάνω μετά... » είπε ο κ. Οδυσσέας και μπήκε μέσα.

Κοιταχτήκαμε ,αν και στην αρχή ήμουν θυμωμένη, ο τρόπος που το χειρίστηκε νομίζω ήταν υπέροχος, μάλλον είναι σοβαρό και υπεύθυνο άτομο, για αυτό το χαμογέλασα γλυκά και ακολούθησα το δάσκαλο, έπειτα και εκείνος.

Το μάθημα ήταν υπέροχο, περιττό να πω ότι αυτός ήταν καλύτερος από εμένα .

Δεν έκανε καθόλου λάθη και ο δάσκαλος του έλεγε συνέχεια 'Μπράβο'.

Είχε τις κινήσεις μέσα του και τις έπιανε με την πρώτη.

Υπήρχαν στιγμές που ήρθαμε αρκετά κοντά, έτοιμοι να ακουμπήσουν να χείλια μας, που εκεί το στομάχι μου έμοιαζε λες και ήταν θύελλα από την Αμερική, και στην περιοχή ανάμεσα στα παιδιά μου υπήρχε ένα περίεργο αίσθημα, όμως προσπάθησα να το έλεγα όσο μπορούσα.

Όταν χόρευε, είχε ένα υπέροχο λαμπερό χαμόγελο που ήθελες να το φιλήσεις.

Κάτσε μόλις τώρα είπα ότι ήθελα να τον φιλήσω;

Εμ, όχι ακριβώς έτσι, ξέρετε, εγώ δεν...

Ναι κανένας δεν έχει φιλήσει αυτά τα αθώα, ζουμερά, κόκκινα χειλάκια.

Σουτ εσύ, που πετάγεσαι σαν τη σου σού.

Τέλος πάντων, ναι, μετά το μάθημα απλώς με καληνύχτισε και έφυγε βιαστικά.

Δεν καταλαβαίνω τι τρέχει μαζί του, όμως είναι πολύ περίεργος.

•A/N•

Καθυστέρησε αλλά τα κατάφερε και με το παραπάνω έτσι;

Την ανάβει σιγά σιγά ο Ερρίκος ή μου φαίνεται; 😂😉😉

Για να δούμε στα επόμενα.

Φιλόκια 😂:*