Love in Showbiz

Chapter 19

Hinatid ni Xian si Kim sa bahay. Nun binubukas ni Xian ang pinto bigla may nararamdaman si Kim na may mga mata sumusunod sa kanila.

Pumasok sana si Xian pero nakita niya si Kim tumitingin sa kalsada at hindi siya kumikibo, "Babe, okay ka lang"

"Huh, ah yeah okay lang ako" sabi lang ni Kim. Pumasok sila sa bahay. Napansin ni Xian na parang sabik si Kim.

"Babe, sigurado ka na okay ka lang talaga, you seem a little nervous" nagalala si Xian.

Kim siged, "Ewan ko eh, parang may tao nanonood sa atin"

"Ano, bakit?" tinanong ni Xian.

"Di ko alam. Baka pagod lang ako. Sige mahal, uwi ka na. May pasok tayo bukas." iniwasan ni Kim ang iniisip niya.

"Erm, sige," medyo nag-aalangan si Xian, "sigurado ka na okay ka"

Tumawa si Kim, "Oo okay ako mahal, pagod lang ako." Yumakap nila ang isa't isa.

Hinatid ni Kim si Xian sa gate. Hinalik ni Xian ang noo ni Kim at nag-paalam sila. Bago pumasok si Kim sa bahay, tumingin siya muli sa kalsada. Mga 20 segundo, pumasok siya.

She took a deep breath to calm her and her thoughts down. "Ano bang tinatakotan mo Kim" tinanong niya sa sarili. Umakyat siya sa kwarto niya at nag-bihis ng pangtulog. Nag-dasal ni Kim ang nightly prayer niya. Nun natapos niya ang dasal, natulog siya.

Habang natutulog si Kim, nananaginip siya pero medyo malabo ang panaginip niya. Ang nakita lang niya ay nasa labas siya at gabing gabi pa. Tapos nakita niya isang kotse na hindi familiar sa kanya. May tao sa loob pero hindi niya makita ang mukha ng tao. Ang alam lang niya ay babae ang nasa loob ng kotse. Bigla gumising si Kim sabay ng isang sigaw. Pawis na pawis si Kim at bumilis ang tibok ng puso niya.

Kim took a deep breath at sinubikan niya mag-relax. Nun huminahon na si Kim inisip niya tawagin si Xian. 

"Kim, tulog na yan. Wag mo abalahin ang tao! Panaginip lang yan!!" sabi to sa sarili. Sinubukan niya mag-tulog pero hindi mapakali ang isip niya, dinial niya ang numero ni Xian.

"Hello, babe? May problema ba" pagod ang tono ng boses ni Xian.

Kim grunted, "Sorry mahal, ginising kita. Hindi ko talaga gusto tawaging ka pero di ko napigilan ang sarili ko"

"Bakit, may nangyari ba?" bigla to gumising sa pag-alala.

"Wala naman. Hindi ko talaga alam kung ano bang nangyayari sa akin. Nababaliw yata ako" nag-reklamo si Kim.

"Sige pupunta ko jan para pagusapan natin." dali ang wika ni Xian.

"Ay Xian wag! Ito nga ang dahilan kung bakit di kita gusto tawagan. Alam ko mag-alala ka sa wala" sabi ni Kim.

"Kim, hindi mo kaya alisin ang pag-alala ko sayo, kahit sa ano man mangyari. Kaya pupunta ako jan sa gusto mo o hindi" seryoso to nag-salita. 

"Xian!" sinubukan niya pigilan si Xian pero binaba na niya ang telepono.

"Tanga tanga tanga" nagailit to sa sarili

Mga 30 minuto dumating si Xian. "Babe, okay ka ba?" niyakap niya si Kim.

"Okay lang ako. May nanaginipan ko lang. Di naman talaga nakatakot eh, pero natakot pa rin ako" medyo galit to sa sarili.

"Ano bang nananaginipan mo?" tinanong ni Xian.

"Di ko talaga alam eh. Blurry ang lahat. Ang nakita ko lang may isang babae sa kotse pero hindi ko makita ang mukha niya" nag-iisip pa si Kim, "Di ko alam kung bakit"

Nagiisip si Xian ng matagal bago siya nagsalita, "Madalas ka ba nananaginip ng masama?"

"Um... di naman. Bakit?" tinanong lang ni Kim.

Tahimik na naman si Xian. Mga 30 segundo nag-salita siya muli. "Diba ang huling beses na napanaginip kang na masama nun may ginawa sayo si Gerald?"

Hindi alam ni Kim kung saan nagpupunta ang pagusapan nila, "Oo, anong kinalaman ni Gerald sa panaginipan ko?"

"Wala, baka may nangyari sayo ng masama na humantong sa iyo sa panaginip ng masama rin." sabi pinaliwanag ni Xian.

"Wala naman nangyari sa akin eh. Baka hindi naman yun. Bakit ang OA ka naman. Nag-alala ka sa isang panaginip!?" irritado si Kim.

"Ewan. Okay, sige OA na ako kung OA but still, nagalala parin ako sayo." sabi ni Xian.

Ngumiti ng kunti si Kim, "Mahal, okay lang ako. Baka guguluhan ako, di ko alam kung ano pero okay naman ako"

Matamis ang patingin ni Xian kay Kim at hinalik niya ang mga kamay niya. May narinig ni Kim sa pinto. Habang nakatingin siya bigla may sulat sa ilalim ng pinto. Tumayo silang dalawa sa takot. Binuksan ni Xian ang pinto at tumingin siya sa labas pero walang tao. Kinuha niya ang sulat at binasa niya. Lumaki ang mga mata ni Xian sa nakita niya.

"Mahal?" kinakabahan si Kim.

Binigay ni Xian ang sulat kay Kim. Nagulat siya sa binasa niya:         KALA MO SAYO NA ANG LAHAT!  MAG HANDA KA!

"Xian, natatakot na ako" Kim said, with her voice shaking.

"Sino ba ang may kagawa nato" galit ang wika ni Xian.     

Nakita ni Kim na namumula si Xian sa galit, "Mahal, kumalma ka"

"Wag kang magalala Kim, hindi ko papayag na may mangyari sayo" niyakap niya si Kim.

Nagtataka sila kung sinong dumadala ng sulat kay Kim sa ganoon na oras.

Nakatulog si Kim sa pag-isip. Inakyat siya ni Xian sa kwarto niya para pwede siyang matulog na maayos. Hindi kaya ni Xian matulog. Sobrang nag-alala siya sa kaligayaan ni Kim pero nakita niya ang oras at alam niya na may pasok sila mamaya kaya pinilit niya matulog.

Nun gumising si Kim nakita niya ang oras. Bilis ang kilos to.

Ginising niya si Xian na natutulog sa upoan, "Xian gumising ka! Malalate tayo sa taping!"

Dali sila naghanda. Nun natapos sila, tumuloy sila sa taping.

"Direk! Direk sorry ha. Late kami nagising" sabi ni Kim.

"Ah okay lang yun at least dumating kayo. Pero may problema tayo" Direk said absently.

"Ano po yan" tinanong ni Xian.

"Eh, wala na ang isang staff namin. He quit!! Di ko alam kung bakit. Pero may tumawag sa akin, sabi niya pwede siya magtatrabaho sa atin." sabi ni Direk.

"Saan siya" nagtanong si Kim.

"Ah I think thats her" tumingin sila lahat sa babae na dumating. Nagulat si Xian.

"Hindi, hindi pwede!" sumigaw si Xian.

"Xian!"

Thank you for reading my story. To get updates please follow me on my Twitter @143MrXianLim.