Hidden Life (on going)

Chapter 5

Amarah's POV

ohmgggg!! bakit ba ako kinakabahan??. Pwede namang sa guest room na lang ako diba?

Papasok na kami sa kwarto nya. Never pa 'ko nakakapasok sa kwarto ng lalaki. Hawak hawak nya yung kamay ko habang binubuksan nya yung kwarto nya.

wow! ang linis naman. white ang colors ng walls nya. tas apaka linis. hindi kagaya ng inaasahan ko na makalat madumi.

malinis ang buong kwarto. yung kama nya king size. anlaki.

tas may flat screen tv ren.

sa kabilang side may couch sa dulo ang may study table?

akalain mong nag-aaral pala 'tong mokong na'to.

then sa left side may dalawang door.

nakita ko pumasok si Thunder sa kaliwang pintuan.

paglabas nya may dala dala syang white v-neck shirt at boxers.

"oh"

"huh?"

"slow, wear this"

"ahh.. thanks." nako buti na lang di ako makakatulog na ang suot ko ay pantalon no!.

"saan nga pala yung banyo?"

"there" turo nya sa kanang pinto

"thanks"

naglinis ako ng katawab and sinuot ko na yung damit na binigay nya. Ang laki pala nung shirt halos di na makita ung boxers na suot ko

paglabas ko nakita ko si Thunder na nasa may pinto.

pag pasok nya nakita kong may dala sya na tray ng pagkain.

" dito ka kakain?"

"dito tayo kakain" pagtatama nya

"huh? bakit di na lang sa baba?"

"kakain tayo sa baba ng suot mo ang damit ko at kitang kita yung legs mo? No way"

"ayy. ok" oo nga naman Amarah. shunga shunga mo!. Nandun yung mommy at daddy nya.

kumain na kami. after kumain pumasok na sya sa banyo.

Thunder's POV

nang makita ko si Amarah na suotsuot ung damit ko shtt.

she looks so beautiful.

Binilisan ko na ang pagkain ko at agad na pumasok sa banyo.

I need to shower. A cold one.

Amarah's POV

habang nasa banyo si Thunder ay iniligpit ko na ang pinagkainan namin. nilagay ko muna sa study table.

Sa side table nya may picture sya na kasama nya ang mommy at daddy nya. yung isa naman noong bata pa sya. mga 10 years old siguro sya? Bakit parang familiar sakin yung mukha nya nung bata pa sya?

diko matandaan pero parang familiar talaga eh.

mabilis kasi ako makalimot ng mga muka eh.

naalala ko noong grade 1 ako. umiiyak ako noon kasi binubully ako ng mga classmates ko sinasabi nila. wala akong daddy. then may lamapit saking isang batang lalaki. tinanong nya ko bakit ako umiiyak.

sinabi ko yung reason ko.

then bigla nyang sinabi na

"one day you'll have your own husband and be the father of your children. wag ka na umiyak. sure ako pagdumating yung time na yon yung mga magiging babies mo di na nila aawayin na walang daddy. kasi magkakaroon na. and i will be that man, someday"