UNE do hakmerrem per TY

● Kapitulli i 5 ○

Kur trupi ndjen qe dicka nuk shkon, eshte shpirti ai qe e vuan me vone.

Ata ishin kthyer nga festa dhe ishin kenaqur me te vertete shume, nuk ka si te ndodhi ndryshe kur je me miqt e tu me te mire dhe me shume njerz per rreth ne nje ambient ku freskia mbyste afshin e nxeht te veres. Ishin te gjithe te lagur nga koka deri te kembet sa dhe sediles se makines ja kishin percjell, do thoni ju cfare ka ndodhur ka rene shi ne mes te vapes. Nje nga elementet qe veshtir mos ti gjesh ne festat e veres eshte pishina, ishin futur te gjithe brenda...dhe te pakten pishina ishte goxha e madhe sa i mbante te gjithe te ftuarit dhe mbate me shume se sa ishin ata.

Ai ndaloi, ajo e pa dhe:

"Cfare ke nuk ndihesh mire?"

"Nuk e di, kam nje dhimbje te cuditshme dhimbje koke pastaj ne kraharor ose ne bark nuk po e kuptoj me saktesi."

Ajo u pozicionua posht perqafimit te tij akoma dhe me afer, pavarsisht se ai ishte ne timon nuk e bezdiste edhe nuk ka per ta ber ndonjehere ai ate donte.

"Te dhemb shume?"

"E perballoj, por here zmashohet here zvogelohet dhimbja."

"Kuptoj, mos pive shume? Mbase ke pire ndonje gje qe nuk te ka ber mire."

"Ti e di qe une pi por nuk e ekzagjeroj, nuk e besoj te jete nga ajo."

"Ok atehere, vemi ne shtepi bejm dush pime ndonje gje dhe shtrihemi, dhe mbase do ndihesh me mire."

"Ok."

Dhe e puthi.

▶ Pas 10 minutash.◀

Ai dukej shume i vrenjtur ne fytyre i ra nje lot por e fshiu menjehere qe mos ta shikonte ajo, i ra dhe nje tjeter por kete here nga syri tjeter.

Diego.
Cfare dreqin po me ndodh?

Ishte i lodhur, ajo e dalloi por nuk donte ta ngacmonte gjate rruges, para 10 minutash ishin te lumtur duke festuar ndersa tani shiko, tani qe ishin ne shtepi mund te pyeste. Sa hyren brenda ajo e hapi prej bluze dhe e vendosi me shpatulla pas murit, ai u cudite nga ky veprimi.

"Me thuaj cfare ke?"

"Une...te thashe qe..."

"E ke fytyren ndryshe te zymt qe tejcon lodhje dhe dhimbje, po te shtohet dhimbja?"

"Jo, eshte po e njejta nuk ka ndryshuar."

"Te lutem..."

Ajo vendosi koken te kraharori, dhe po prekej...

"Mendon se nuk i pashe ata lot qe i fshive atje jasht?"

"Nuk doja qe te shqetesoheshe."

"Ky eshte problemi une dua te shqetesohem per ty, si e ben dhe ti me mua."

"Por..."

"Por asgje, nuk dua qe te te ndodhi asgje ty nese do perkeqesohesh dhe uroj qe jo...nuk dua qe te vuash."

"Por ti e di qe une te dua ty? (Dhe po qeshte)"

"E di, prandaj dhe une ta kthej ty dashurin...dhe te lutem mos qesh. Kur une nuk ndihem mire kur une nuk jam mire nuk e merre me te lehte, por te vetja pse e ben?"

"Eshte shume e thjesht (e puthi, 1) sepse (2) une te dua (3) me shume (4) se veten time (5, kjo e fundit ishte me e thelle dhe intensive se ato te parat."

Pasi u kenaqen duke perkedhelur njeri-tjetrin (e kujt nuk i pelqejn 😍), pavarsisht ai kishte ate dhimbjen e cuditshme qe nuk po e kuptonte kishte nje ndjesi shume te keqe dhe kjo gje nuk po i pelqemte aspak...po perpiqej mos ta tregonte shume qe ai nuk ishte aspak mire. Por ai kishte ato lloj sy dhe shikimi qe shprehin gjendjen emocioale te tij plus dhe ngjyra e tyre qe zoteronin fuqishem qe ja theksonin cdo kontur te emocioneve, dhe ajo prandaj po e kuptonte se ai nuk ishte aq mire sa perpiqej ta fshinte.