A Doctor who raped me (SPG)[COMPLETED][NOT EDITED)

SPECIAL CHAPTER 5 (SPG ENDING)

Sa mga readers ko simula pa nung first ko mag-UD nito, sa mga bagong nagbabasa kahit na nene ito at sa mga silent readers na kahit hindi pa nag18 ay nagbabasa nito. Salamat kung mababasa niyo man ang short story na ito. Thank you sa inyong lahat at magpapaalam na ang storyang ito.
Labyu guys 😘💕

****

Tulala akong nakatingin sa kawalan. Limang araw na di ako lumalabas ng kwarto. Tahimik lang ako sa mga araw na ito. Si Hazina naman ay siya ang nagpapakain sakin. Nagtataka siya kung bakit di ako nagsasalita at laging nakatanaw sa kawalan. At least nguma-nganga ako kapag sinusubuan niya. Di nga lang ako umiimik kahit anung sabihin niya tila labas sa tainga ko.

Matapos ang nangyari nung araw nayun hindi siya nagpakita sakin. And I'm glad na di na siya nagpakita dahil di ko kakayaning harapin siya.

Biglang namang nagFlashback ang mga haplos na ginawa niya sakin nung araw nayun. Why Lizeath? Why?!

Dahil kahit gustong-gusto kong burahin ang 'bagay' nayun ay tila isang sirang plaka na paulit-ulit sa isipan ko yung mga haplos na binigay niya na tila tumatak sa sistema ko. And that moment I knew, I fucked up. Fuck!

May kakaiba kasi sa haplos na binigay niya nung araw na yun. Tapos yung halik niya katulad nung halik na binigay niya tatlong taon na ang nakalipas.

"Lizeath, magsalita ka naman. Anu bang nangyari?" nabalik ako sa huwisyo nang magsalita si Hazina. Malamig ko lang siyang tiningnan at bumaling ulit sa kawalan. Wala akong gustong kausapin kahit si Hazina pa. I realize na wala dapat akong pagkatiwalaan sa islang ito kundi ang sarili ko. At kung paano makakatakas sa islang ito. Ayaw ko na sa lugar nat--teka. Imposibleng makakapunta sa islang to si Drake kung walang bangka o barko. Pero teka maaari ring gumamit siya ng helicopter. Napabuntong hininga nalang ako. I guess, this will be my place. Hinding-hindi na ako makakatakas.

"Lizeath, talk to me please. Di ako sanay na ganito ka." nag-aalalang sabi ni Hazina. Ngayon ko lang napagtanto, bakit ngayon pa siya nag-alala sakin bakit hindi nung panahon na ginahasa ako ng amo niya? Napabalisa nalang ako, mabait si Hazina at alam ko na sa kaloob-looban ko, alam kong di niya ito kasalanan. Trabaho niya ito, at wala siyang karapatang tanggihan o manghimasok sa buhay at sa utos ng amo niya.

Ramdam ko ang pagtayo niya habang bitbit niya ang pagkain. Na sa tingin ko ay pinatong niya sa may lamesa sa silid na ito.

"Lizeath, sensya na pero iinumin ko muna tubig mo dahil may gusto akong aminin sayo. Alam kong mali ang aminin to pero ang totoo niyan walang kasalanan si Doc--" naputol ang kung anu mang sasabihin ni Hazina ng biglaang bumukas ang pintuan. Kahit hindi ko tingnan ay alam ko na kung sino ang taong iyon. Pero sa kasamaan palad mukha sigurong nagulat si Hazina dahil nakarinig ako ng baso na nahulog sa sahig.

"Sir, sensya na nagulat lang po ako sa biglaan niyo pong pagsulpot. Lalabas po ako ngayon para linisin po ito."

Hindi nagsalita si Demonyo tila isang minuto. Nag-uusap guro ang mga ito gamit ang mata.

"Hazina out, ako na ang bahala dito." mababang boses ng demonyo pero alam kong naghatid sakin ng kaba pero hinding-hindi ko ipapahalata. Nakatanaw parin ako sa kawalan.

"Yes Sir." boses ni Hazina at ramdam ko ang pag-alis niya sa aking tabi. Narinig ko pa ang pagsarado ng pinto na indikasyon nito'y wala na si Hazina sa loob ng silid nato.

'Wala akong pakialam kahit na anung gawin man sakin ng demonyong ito. Kasi kahit anung gawin ko o kahit anung pagtakas ang planuhin ko ay hinding-hindi ako makakawala rito.