Epilogue [ translation version story of iridescents ]

How to Ruin Your Chances

Lumakad si Savannah papunta sa akin ngayon na may isang napakalaking ngiti nakapalitada sa kanyang mukha.

Bago ako maaaring magtanong kung bakit siya ay masaya, tumili siya, "May gusto si Grant sa iyo, Amy!"

Grant. Grant. Grant.

Ilang mga sandali upang tumugma ang pangalan sa isang mukha, ngunit sa sandaling nakita ko ang matangkad na lalaki na mayroong itim na buhok na may masyadong maraming gel sa loob nito, alam ko kung sino siya.

Siya yung taong random tumalon sa kanyang mga paa habang nag ge-Geometry at simulan ang pagmumura sa Pranses.

Paano ko malalaman kung ano ang sinasabi niya?

Nakaupo siya sa tabi ko sa French class.

Siyempre, ang Geometry teacher namin ay hindi maunawaan kung ano ang sinasabi niya, kaya iniripan niya na lang at bumulong ng isang bagay na hindi ko maaaring malaman mula sa likod ng room.

Siya ay isang napaka-masigasig na tao (tandaan ang mga sarcasm).

Kailangan ko bang sabihin, Na good-looking si Grant, ngunit hindi ko siya type.

Hindi ko gusto ng isang malokong taong gumagawa ng isang biro sa lahat ng bagay. Ang gusto kong isang lalaki kung sino ang maaaring maunawaan at umuugnay sa akin at hindi magpalipas ng araw pagiging clown sa klase.

Savannah keeps giggling, at inirapan ko na lang siya.

"Ano ang inaasahan mo sa akin gagawin? Magmayabang sa paglakad at yayain siya lumabas? I'm not that shallow." Reklamo ko.

Siya ay nilaktawan sa ibabaw ni Grant, tinapik ang kanyang balikat, at kumumpas patungo sa akin, at nandoon ako, nakatayo doon in all my awkward glory.

Lumakad siya papunta sa akin at tinignan pababa sa akin na may isang maliit na maliit maliit na ngisi.

Ano ang gagawin mo pag ang isang gwapong lalaki ay tinitingnan ka pababa na sa iyo gamit ang isa sa mga ngiti at ikaw ay walang karanasan sa lalaki?

Hindi ko alam kung ano ang ga-gawin mo, ngunit sinipa ko siya sa kanyang 'alam mo na' and ran for my life.