Epilogue [ translation version story of iridescents ]

Meet Dylan

Sinabi sa akin ni Savannah nag dedate sila ni Dylan. Bumubulousok siya tungkol sa kanya. Nakakasuka.

Hindi ako nakikinig. Pero bakit ako makikinig? Tanga siya kung makamove on ng mabilis.

Nick-ang-bestfriend-ko ay isang amazing na tao na nag eexist, at kung di niya nakita yun,

Nick-ang-bestfriend-ko ay hindi karapat dapat magkaroon ng isang taong kahabag-habag like her.

She even had a nerve para tawagin si Dylan para tumabi sa amin. He had black buzz cut, tan skin, and brown-almost-black eyes. At malaking salamin na wala namang glasses sa ilang rason. Yung moment na tinignan niya ako, he leaned at kinindata niya ako, at inumpisang halikan si Savannah sa labi. Kailangan. Sila pag hiwalayin bago ang halikan na inosente maging mega make-out session.

Kadiri, huh? Pag usapan ang unang impression.

Sabihin na lang natin, hindi ako nag hahate sa tao ng mabilis.

Savannah, Dylan at ako ay magkasama sa English class together, so she yanked me at the wrist at nagmamakawa na ilakad daw siya kay Dylan.

I refused, pero hinila niya ako paalis.

Isn't she charming?

Lumalabas yun ng sarcasm, kung napansin mo lang.

Kanina pa sila nag lalandian at sobrang creepy when si Savannah ay kinurot ang pisngi niya. Yung grandmother ko ginagawa sa akin, pero pag kita ko kila Savannah na ginagawa ni Dylan ay nakakadisturb at creepy tignan.

Pagpasok namins a classrom, sinuprise kami ng teacher dahil may new seating chart.

Nalagay ako sa empty desk.

It's emoty kasi may babae daw na pangalan na, Pepper, who moved to Guatemala a week into the school year, at yung teacher hindi na nabothered dun.

Yung umuupo ka na mag isa at yung upuan ay empty at masarap patungan ng paa.

Yun ay, masisigawan ka ng teacher mo na ibaba yung paa.