Epilogue [ translation version story of iridescents ]

Hanging Out

Napansin ni mom na hindi ko iniimbita si Nick sa bahay, kaya tinawagan niya ang mom ni Nick at sa loob ng oras, si Nick ay nasa aming pintuan dala ang Nintendo 3DS, handa na maglaro ng Pokemon.

Bago ko siya papasukin, lumabas ako sa bahay at tumingin tingin.

No Savannah. Coast clear.

Pinapunta ko siya sa room ko, kahit na alam niya kung saan since magkaibigan kami for years, at ymubo kami sa beanbag chairs at nagsimula maglaban sa aming Pokemon games.

Bigla kong namis ang tamad naming araw sa paglalaro ng Pokemon.

The last time na nag laro kami nung nandoon ako sa kanila at nandoon si Savannah.

Ayaw ko ibalik ang nangyari sa araw na yun.

Ilang sandali, tumayo ako para pumunta sa CR.

Nung pagbalik ko, nakaupo si Nick sa higaan ko at may binabasa na yukot na papel of a lined paper.

My jaw dropped at na realize ko binabasa niya ag letter ko na bibigay ko sana sa kanya. Yung mukha niya parang nawala lahat ng kulay habang ang mata niya ay sinagap ang papel.

Kinuha ko ang letter at sinimulan ko punit punitin bago siya matapos -- ibig kong sabihin, sana hindi niya natapos.

Wala siyang sinabi. Tumayo siya at tinignan ako sa mga mata. Nung una akala ko tanga ko daw para magustuhan siya kasi mas gusto niya si Savannah.

Then, niyakap niya ako. Mahigpit na yakap, isa sa mga yakap na ang puso ko ay wumagayway parang inosenteng hummingbird lumilipad kahit saan sa maaraw na araw.

And, in that moment, naramdaman ko ag sakit na napapanuod ko kay Nick at Savannah, lahat ng luha, ay mahalaga, to be that incredible, magical moment kasama si Nick.

Of course, lahat ng mabuting bagay ay napunta sa huli.