EX

Ex -1.bölüm

yıl 2025

Artık dünya eskisi gibi değil her şey çok değişti. Dünyada her gün insanlar dün e göre iki katı ölüyor. Artik yaşayanların da ölü den farkı yok. Peki biz bu hale nasıl geldik ? başka yerlerde yaşayan normal insanlar var mi ? bu sorulara bir cevap bulabilecek miyim ?  artık sokağa bile çıkamıyoruz
ben kim miyim? ben Kumsal Öztürk
Şu an yaşadığım evde 4 kişiyiz biri abim diğer insanlar ise onları tanımıyorum.Abim le konuşurlar genelde pek sessizdirler bende konuşmak için zorlamadim hiç onları . Babam ve annem öldü  babam la annem en son gördüğüm de 2 yıl önce ydi :
GEÇMİŞ
2 yıl önce
-Anne ne oldu ?
"kızım sakın kim gelirse gelsin çıkma baban gelse bile.."
-neden anne babama ne oldu ?
"kızım artık o senin baban değil benim de kocam değil" dedi
gözleri dolmuş ağlıyordu
-neden ki hasta mi oldu ?
"Evet kızım hasta oldu"
abime baktı
"kardeşin sana emanet"
dedi tam gidicekken babam sandığım adam annemi saçlarından çekip üzerine oturdu çılgın gibiydi. Gözleri yarı kapalı ayakta durmuyor gibi gorunsede annemi iki dakka da yerle bir etti . Annem yerde adam ise üstündeydi . Anlamadığım bir şeyler söyledi . Adam önce annem baktı sonra ise karanlık abim ise tam arkamda gözlerimi kapattı ben de uykuya dalmışım 4 gündür uyuyamiyordum  hatırlamıyorum bayılmışım  uyandığımda ne annem nede babam vardı yerde sadece kan vardı. Abim ise coktan gitmisti annem gibi oda mi beni birakmisti birakir miydi o beni ? babam da yoktu ev cok sesesizdi her zamankinden sessiz annem babam ve simdi de abim artık dayanamıyordum. Bu kadar da fazlaydı yere cok tüm dizlerini kendime çekip ağlamaya başladım . Göz yaslarim beni gozlerimden hücum ederken  kapınin ordan sesler duydum çok korkuyordum.Sesler gittikçe yaklaşmaya başlamıştı .Ben ise kafamı kollarima gomdum  ve böylece beni göremezler ben görmüyordum onlarda görmezler diye düşündüm çocukluk ışte biri kafama dokundugunda çığlık attım . Fakat o kişi abimdi beni bırakmamıştı.Boynuna atladim sıkıca sarildim ona ihtiyacım vardı hiç olmadığım kadar. O benim belki üvey abim ama onu hiç birakmiycam o beni bırakmadı .
-abi beni hiç bırakma
dedim agliyordum abim kulağıma eğilip

"seni hiç birakmiycam ufaklık hiç bir zaman ne olursa olsun seni hiç birakmiycam."

********
gözlerimi açtığımda abimin kollarindaydim .Ciğerlerime abim müthiş kokusunu çektim . Abim bana  huzur veriyordu. O benim herseyimdi.
Ellerimi saçlarına doğru götürdüm . Saçları gözünün önüne düşmüştü . Çok şirin duruyordu.Abim değil o benim herşeyim . Gozlerine baktigim da kendimi kaybederim  o kadar derin bakıyor ki gözlerinde kayboluyorum .O müthiş kokusu . Beni sahiplenmesi  . kısaca ben onsuz yaşayamam.
Kipirdamasiyla uyanacağını  anladim  ama yine de kalkmak istemiyordum . Daha sıkı sarildim sanki mümkünmüş gibi oda bunu fark etti yada refleks olarak yaptı beni kendine çekip sıkı sıkı sardı dahasi mümkünmüş gibi .Abi diyorum çünkü bunu annem istedi . Ben duyguları icimde yaşayan insanlardanım hemen atamam öyle bitti diyemem . Annem benim duygularımı benden önce anlamıştı Atakan( abim dediği kişi ) beni hiç o şekilde görmedi ışte hep ufaklığı oldum annem de ona abi dememi istedi benim duygularima saygı duydu . Annem müthiş bir kadın .Her şeye rağmen arkamda dururdu. Atakan da hep beni sahiplenir ama bunu ona soyleyemedim onun yerine korkak gibi abi dedim maske taktım acaba bir gün oda beni sever mi ? su an çok yakınız fazla yakınız nefesi ni hissediyorum . Yüzü kusursuz beni benden alıyor . Tabiri caizse o uyanana kadar onu kesicem bir insan bu kadar guzel uyuyamaz ya . Acaba babama ne oldu ? annem nerde gerçekten öldüler mi ? peki bunların sorumlusu kim? eğer yaşıyorlarsa neredeler ? kafamdaki sorulari her ne kadar cevaplamak istesemde gercekler acıdır ve kaldırabilir miyim bilmiyorum
"ufaklık daha ne kadar bana bakicaksin"
dedi  aslında  utandım .
-annem nerde atakan babama ne oldu bunun sorumlusu kim neden gittin dün ?
dedim ona ilk defa atakan demiştim biraz afallamisa benziyordu. söze atıldı
"ac misin ?"
-hayır
"peki öyleyse senden bir sey saklamiycam." 

*****
umarım beğenirsiniz 😁