Soğuk Komşu

-6-

Pizzacı gelmişti ama ben pizza sipariş etmemiştim ki.
-Merhaba
-Merhaba, buyrun pizzalarınız...
-Kim gönderdi bunları ben sipariş etmedim?
-Yanlış yer mi burası? Can ...... yolladı.
-Evet evet tanıyorum. Tamam. Teşekkürler . Ne kadar?
-Para önceden ödenmiş görünüyor.
-Hmm tamam, teşekkürler.
-İyi akşamlar...
-İyi akşamlar...
Aklım gene Can'a gitmişti ve sinirlerim tamamen gitmişti...Zaten ben ona kin tutamazdım ki.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bugün geceye doğru soğuk komşu balkona çıkmamıştı. Evde ışık yoktu ama içerde olduğu belliydi çünkü çok azda olsa televizyon ışığına benzer bir ışık vardı.

Bende ne yapacağımı bilemeyince koltuğa uzanıp bir film açtım, zaman geçmiyordu...

------------

Bir anda kulağıma yüksek sesle müzik geldi. Bir anda ürktüm ve zıplayıverdim. Yavaşça camdan baktım önce sağıma sonra soluma... En son camı kapatırken hafif aşağıya gözüm kaydı ve baya müzikli ışıklı bir ortam vardı. Açıkçası böyle bilinçsiz olmaları sinirimi bozmuştu. Bir saniye?! Üst katta olunca uykulu halimle bir anda anlayamamıştım. Bu Soğuk Komşu'nun eviydi! Hemen alt kata inip yavaş yavaş balkona çıktım.

Herşey çok sesli ve çok ışıklıydı.

Karşının bir anda kapısı açıldı, hemen yere attım kendimi. Bir kız sesi geldi ve başım yanmaya başladı.
İki saksının arasından baktım onlara iyi ki saksıları buraya koymuşum. Karşıya baktığımda bir kız vardı ağlamaklı bir sesi vardı. Kendi kendine konuşuyordu " aptal, aptal!" diye. O an çat diye girdi içeri soğuk komşu onu tanımam zor olmadı,heybetli vücudundan anladım ve arada parti ışıkları balkonu aydınlatıyordu.

Kız bir anda ona doğru saldırmaya çalıştı fakat soğuk komşu hiç etkilenmiyordu. Başımda iyice bir ağrı oluşmaya başladı.
Kız bağırmaya başladı.
-Herşey bir kazaydı! Beni kandırdılar! Neden... neden bana inanmıyorsun?!
Dedi ve dudağına yapıştı.

Kendimi çok kötü hissettim o an. Cidden kalbimde ve başımda inanılmaz bir ağrı başladı. Hafif açık olan balkon kapısından parmak uçlarımda içeri girdim.

Hiçbir şey duymak yada görmek istemiyordum. Kulaklığımı alıp yatağa geçtim ve kulaklığımı takıp kısık sesli müzik ile yavaşça olanları kafamdan geçirdim. Çok geçmeden uykuya dalmıştım bile.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aklımdan çıkmıyordu o an. Soğuk komşuyu bir başkasıyla görmek. Uyandığımda bile berbat bir baş ağrısı beni terk etmemişti. Sabah gene erken saatte çıkıp biraz uzakta olan her zaman Can'la buluştuğumuz yere gidip onu çağırdım. Dün onu öyle bırakmak benim için oldukça vicdan azabına uğradığım zamanlardı.

Can kafeye geldiğinde onu şöyle bir kere daha inceledim. Can kemikli yüz hattı,hafif sarıya kaçan saçları ile bal köpüğü gözleri ve gerçekten güzel yüzü ile beraber giyinmeyi her zaman bilen bir çocuktu bazen tshirtlerini bile çalardım. Can'ı gördükçe sanki her zaman onun küçük halini görüyormuş gibi hissederdim fakat bu tarafa doğru geldiğini görünce kızların hepsinin ona doğru uzun uzun baktığını fark ettikçe bazen ikimizinde büyüdüğünü zorda olsa fark etmek zorunda kalıyordum.

Yanıma geldiğinde ona doğru ayağa kalktım. O da bana doğru sarılıp oturdu. Sonunda karşılıklı bir şekilde konuşabiliyorduk.En sonunda bu sessizliğe son vermem gerektiğini anlayınca hemen konuya girdim.

-Can bak bizim küçüklüğümüz beraber geçti.Her anımda yanımdaydın, en yakınlarımdan birisin ama... Canını sıkan birşey mi var?

Bir süre konuşmayıp sadece yüzüme baktı ve uzun süren bu bakışma gittikçe canımı sıkmaya başlıyordu. En sonunda bu saçma sessizliği garson yanımıza gelip bozmuştu.

Önümüze birer menü koyarak 'Ne isterdiniz?' dedi. Siparişleri verdikten sonra sonunda Can'ın sesini duymanın verdiği rahatlık ile tekrar ona döndüm.
-Konuşacak mısın?
-Evet...
-Dinliyorum.
-Sadece şu sıralar okul yüzünden gerginim,hiçbir şeye yetişemiyorum...Basketbolu boşlayınca koçta bu seferki maça katılamayacağımı söyledi. Herhalde o yüzden böyleyimdir.
-Bu muydu be Can'ım. Bu yüzden mi böyle gergindin?
Diyip güldüm.
-Evet saçma baya...
Diyip o da güldü.
Siparişler geldiğinde Can'ın bana anlatmasına karşılık o kadar çok rahatlamıştım ki etrafımı incelemeye başlamıştım bir yandan yemek yerken.

Sağ arkada bir çift gördüm. Tuhaf olan şu ki çocuk kesintisiz bana bakıyordu. İster istemez rahatsız olup gözüm ona kayıyordu.

Kız bir anda bana baktı ve çocuğa dönüp 'Sen kime bakıyorsun?!' deyip yanına oturdu. Çocuk sevgilisinin ona sarılmasına karşılık ellerinden tutup üzerinden çekti. Kız bize bakmaya başlayınca yavaş yavaş etrafın kızışmaya başlayacağını anlamıştım.
Kız yerinden kalkıp bir anda yanımıza geldi. Çocukta peşinden geliyordu.
Kız bir anda çıkıştı.
-Sevgilime ne bakıyorsun! Hemde karşında seninde sevgilin var! Ne kadar pislik varmış bu dünyada hemde sevgilinin gözü önünde!!

Sakinliğimi korumaya çalışarak ve onu umursamayarak yemeğimi yemeye devam ederken:
-İlk olarak benim sevgilim yok. İkincisi bu seni ilgilendirmez. Ayrıca senin sadık sevgilin bana çok uzun bakınca ister istemez rahatsız oldum.

Çocuk kızı çekiştirip kulağına birşeyler söyledi ve kız ağlayarak lavaboya gitti. Sonra çocuk bana bir kart uzatarak, masaya koydu.
-Benim numaram, ararsın? dedi ve güldü.
-O kartı sana yedirmemi istemiyorsan o kartı al ve git buradan yoksa kendimi tutamayacağım.
Can'ı belkide ilk defa bu kadar ciddi görmüştüm, kaskatı kesilmiş ve gerilmişti.
-Sanane kardeşim? Sen kimsin?!
Can öyle bir hızla yerinden kalkmıştı ki gerçekten gücünden ve kuvvetinden korkmuştum.
-Kim olduğumu yüzüne kazırım gün boyu bakarsın, ezberlersin?!
Hemen ayağa kalkıp Can'ı tutup ikisinin arasına girdim.

Çocuk 'hemen kazısana bir ya görelim yoksa ben mi adımı kazıyorum?' deyince Can'ı tutamadım ve ben kenara doğru düştüm.

O sırada ayağa kalkıp tekrar etraftaki birkaç kişi ile beraber onları ayırmaya çalışmaya devam ettim.
Ayrılınca Can'ın önüne geçtim ve sakinleşmesini sağlamaya çalıştım.

O sırada birşey oldu ve Can'ın yüzünü görememeye hatta hiçbir şeyi görememeye başladım. Yavaşça diz kapaklarım yere doğru gitmeye başladı. Sonunda karanlık beni ele geçirmişti...

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın!💕
Diğer kitabıma da bakmayı unutmayın!