Soğuk Komşu

_8_

O günden sonra her şey daha iyiydi ta ki Can'ın geldiği o iğrenç parti fikrine kadar...

Her şeyi o ayarlamıştı , ben de yardım etmiştim. Her şey güzel olacaktı inanıyordum. Soğuk komşuya gelirsek onu çok sık görmemiştim. Sanırım çok geç saatte eve girip en erken saatte çıkıyordu.

Parti bugün akşamdı. Can ile gelecek kişileri beklerken bir yandan da sohbet ediyorduk.

_____________________________________

Sonuna kadar sarhoştum ve makyaj çıkmaya yüz göstermişti. Balkona çıktım zar zor. Çok fazla zordu. Can geldi ve merdivenden çıkmama yardım etti. Balkona çıktım ve onun yüzünü gördüm. Ne diyeceğimi hatta ne yapacağımı dahi bilmiyordum. Bana bakmıştı evet onu çok iyi hatırlıyorum.
-Soğuk komşuda buradaymış...bana bakıyorsun!
Diye bağırdım evet bunu da hatırlıyordum.
Can beni kolumdan tuttu ve içeri düştüm hala dizimdeki morluk duruyor. Sarhoş olduğum için bazı şeyleri net hatırlamıyorum fakat sonlara doğru beni zorla balkona cıkarttirdigini hatırlıyorum. Sonra kulağıma birsey fısıldadı... Her ne kadar fazla hatırlamamasamda sonları hatırlıyorum evet... keşke hatırlamasaydım fakat Can dudağıma yapışmıştı. Evet Can ve ben öpüşmüştük. Sonrası karanlık...

O günden onu hiç görmedim ve soğuk komşuya karşıda çok utanıyordum. Acaba Can ile öpüştüğümüzü görmüş müydü?

Ama anlayamadığım bir sey var üst kolumda omzuma doğru bir kesiğe benzer bir şey vardı ve nasıl olduğunu bilmiyordum. Zihnimi zorlasam da hatırlamıyordum. Ayrıca en son saate baktığımda gerçekten çok uzun bir süre uyuduğumu hatırlıyorum kendi yatağımda uyanmıştım o günkü elbiselerle...

Gerçekte olan;

Partide Ada tam olarak sarhoş olmuştu... Ada ile ben ilgileniyordum, ben o kadar etkilenmemiştim zaten kolay kolay da sarhoş olmazdım.

Ada merdivenleri çıkmakta çok zorlanıyordu. Ona yardım ettim ve kokusu burnuma çarptı. Uzun zamandan beri ben bu kıza aşıktım ulan. Bunun farkında mıydı hiçbir fikrim yoktu. Yukarı çıktık, onu izledim öylece balkona çıktı ve karşısındaki kişiye sesleniyordu:"Soğuk komşuda buradaymış...bana bakıyorsun! Bana bakma... beni görmeni istemiyorum" diye çocuk gibi üzüldü. O herifle konuşmasını istemiyordum. Zaten her zaman çocuktu... Daha fazla utanmasını istemedigimden ve o karşıdaki herifle konuşmasını istemedigimden onu içeri çektim ama bu kadar çok güç uygulamamalıydım. Sarhoş değildim fakat Ada'nın yanında kendimi tuhaf hissedince yoğunluk çoğalıyordu.

Ada yere düştü kaldırmama izin vermedi ilk yere yanına oturdum bir süre sarıldım. O bana daha da sarıldı. Kokusu burnuma doluyordu ve ben sadece bir kere kendimi sarhoş olmanın kollarına bırakmak istedim. Zihnim gittikçe bulanıklaştı ve ben ilk ve son olacağını bildiğim hiçbir zaman pişman olmayacağım bir şey yaptım. Onu bütün o makyajı yüzüne bulaşmış haliyle bile seviyordum. Kulağına eğildim. Ona fısıldadım... "Ben bir hata yaptım...O hata da seni sevmek oldu. Bana hiç o gözle bakmadın fakat sana da açılamazdım ya beni terketseydin ya beni eskisi gibi sevmeseydin. Bunu düşünmek bile beni iğrenç biri yapıyor biliyorum. Umarım bunları hatırlamazsın. Senden özür dilerim...gerçekten..."
Dedim ve büyük bir arzuyla dudaklarına yapıştım... İlk başta farkında gibi ittirdi. Fakat sonra karşılık vermeye başladı ve ayakta zor durduğu için açık olan balkona sürüklendik. Ondan ayrılamıyordum. Buna bir son vermeliydim fakat bunu yapamıyordum... Onu büyük bir susuzlukla içmiş gibiydim. Sonradan farkında olacak ki beni ittirmeye çalıştı. Ondan ayrılamadım sanırım vahşi birisi gibiydim. Önüm hiç kimseyi görmüyordu.

O sırada Ada bayıldı. Şaşkınlıkla hemen kafamı çevirdim. O adam Ada'ya bir şey atmıştı. Hemen Ada'ya baktım kafasını çarpmıştı... O karşı balkondaki heriften gelmişti onu öldürecektim...

-Ne yaptığını sanıyorsun lan sen!?Seni kürdan gibi ortadan ikiye ayırırım.
Dedim sinirden patlıyordum.

-Ben neden yaptığımı bilmiyorum fakat kendime hakim olamadım. Seni bir süredir onun yanında fazla görüyorum. Ondan uzak dur! Bunu sana ilk ve son söyleyişim...

-Sen ne diyorsun lan! Bana bak kim olduğunu yada neden burada olduğunu bilmiyorum fakat bana kimse onun yanından ayrılmamı söyleyemez. Sadece Ada dışında.

-Onun yerine ben sana söyledim işte. Sana hiçbir zaman söyleyemediği şeyi ben söyleyeyim. O beni seviyor. Bense onu sevmiyorum. Duygularını bir çöp gibi yerde çiğneyeceğim.

O an her yeri yakıp yıkmak istedim. Beynim yanıyordu. Beni sevmese bile kimsenin ona zarar vermeye hakkı yoktu!

Elime gelen ilk şeyi,saksıyı fırlattım. Bunu beklemediği kesindi. Rahatlarcasına ikinci saksıyı fırlattım. Bu herife zarar vermek o kadar iyi hissettirdi ki. O an aklıma tek şey geldi... Ada... Hemen onu kucakladım ve aşağıya indim. Arabaya koydum ve hızla hastahaneye doğru yol aldım...

ÇOK DÜZENSİZ BİRİYİM BUNU YAZABİLMEM VE ŞİFREYİ HATIRLAYABİLMEM BİR MUCİZE.

SEVGİLER XOXO