ရက္ေတြတစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ကုန္ဆံုးလာခဲ့တာနဲ႔အမၽွ ႏွလံုးသားေလးသည္လဲ ခံစားခ်က္စီးေျမာရာအတိုင္း လိုက္ပါစီးႏွင္းလာခဲ့ေလရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ေသာခ်ာတိက်ေသာအရာတစ္ခုကို လက္ခံရရွိခဲ့ေလၿပီေလ....
ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းသည္လဲသူအတြက္မူမမွန္စြာ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၿပီ.....
ေအာ္ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ေပါက္ဖြားလာခဲ့ပါေပလား... အခ်စ္ဆိုႀကီးက ကိုယ့္အတြက္ေပ်ာက္ကြယ္ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ဟုပင္ထင္ေနခဲ့တာ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အသစ္တစ္ျဖန္ေမြးဖြားေရာက္ရွိလာျပန္ၿပီ....
ဒီတစ္ခါေတာ့ ထပ္မံၿပီးမၾကည္စားပါနဲ႔ေတာ့အခ်စ္နတ္ဘုရားရယ္.....
ဒီတစ္ခါေတာ့နားလည္မႈေပးကာ တစ္သက္အတြက္ဖန္တီးေပးေစခ်င္လိုသည္.....
●○●○●○●○●○●○●○
ခံုေပၚတြင္ထိုင္ကာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အႏွီလူသား....
"Jinyoung na ဘာေတြဆြဲေနတာလဲ"
လက္ထဲကဆြဲလက္စ စာအုပ္ေလးကို အေနာက္သို႔ဖြက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးကိုယမ္းျပေနေလရဲ႕....
"ဘာပံုမို႔လို႔လဲ ျပကြာ ကိုယ့္ကို"
"မျပပါဘူး"
"မရပါဘူး ျပရမယ္"
အေနာက္စာအုပ္ေလးကို ေအာ္ဟစ္ကာလုရင္း အရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာတဲ့သူ....
ရွက္ေနသည္ကို သိေသာ္ျငား မသိေက်းကၽြန္ျပဳကာ ရင္ခြင္တြင္ဖက္၍သိမ္းဆည္းထားမိသည္....
"အာ hyung လႊတ္ဦးေလဗ်ာ"
"မလႊတ္ပါဘူး ကိုယ္ေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္... ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္"
အံ့ဩကာဝိုင္းစက္သြားသေယာင္ မ်က္ဝန္းေလးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာေလရဲ႕...
"ေျဖဦးေလကြာ"
"မသိဘူး"
ျပံုးစိစိနဲ႔ေျဖလာသူ...
"ဘာ မရပါဘူး မသိလို႔. ေျဖကြာ...မေျဖရင္ဖက္နမ္းပစ္မွာေနာ္"
