Yazabilirim. Saatlerce yazabilirim. Seni, kişiliğini, düşüncelerini... Icimden gelen her düşünceyi kelimelere dökmek o kadar zor ki. Ne kadar çok sevmişsem seni anlatamıyorum. Hayır, o kadar çok sevdiysen anlatacak bir iki kelime vardir diye de düşünüyorum. Sonra farkediyorum ki bu farklı bi sevgi. Önceden hiç yaşanmamış bi sevgi. Bu yüzden onu anlatabilecek kelimeleri daha bulamamış insanoğlu.
Bazen kayboluyorum gözlerine bakarken. Anılarımız arasında, eskilerin arasinda kayboluyorum. Tıkanıyorum böyle. Ne nefes alabiliyorum ne de kalbim atıyor sanki. Ama yine de yaşıyorum. Beni sen ve hatıralarımız yaşatıyor.
Bazen geçmişi düşünmekten de bıkıyorum. Az da geleceğe bakalım diyorum. Aklımın köşesinden geçiyo, diyorum ki; "Acaba ben ileride öldüğüm zaman birisi Uaşı benim kadar sevmezse. Ya kimse onun kalbine ulaşamazsa? Acaba kalp nakli mi yaptirsam? Acaba devralir mı hisler ve sevgiler kalp nakli yaptırılınca?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuzluğa Ulaşım
Romansa"Kardeşligimiz hep o kolye gibi oldu ve olacak. Sonsuza dek. Sonsuzun da sonsuzuna dek."
