Chapter 2

70 5 7
                                    


Wtf! After the spin the bottle ay umalis ako. Not literal na umalis talaga, lumabas lang ako at nagpahangin. Hindi ko naman alam na may pool pala sila Kenny. Hindi lang ito simpleng pool na nasa bahay, isa itong flowing na pool. Gusto ko sanang maligo kaso di naman ako marunong lumangoy eh. Pano ba yan? Hanggang tingin nalang ako.
  
I stand near the edge of the pool. The water is so clear as crystal. Kahit pa mag swimming lesson ako, di parin ako marunong. Bakit kaya?
 
Parang malalim talaga ito. Hindi ko na kasi masyadong nakikita yung floor na pwedeng tapakan. Lumayo ako ng kunti sa pool ng biglang may tumawag sa pangalan ko at nabigla ako.
  
Napaingin ako sa likod, nakita ko si Mark habang pabagsak na yung katawan ko sa pool. I called his name and stretch my right hand for him to hold to pero hindi niya ito inabot. Tuloyang nabagsak yung katawan ko sa tubig.

Hindi ako makahinga. Kahit ilang beses ko e paddle yung paa ko hindi parin ako makakaakyat para kumuha ng hangin. Im losing my oxygen inside. No! This is not the way I die. Not right now! 
  
Naririnig ko ang pag hingi ni Mark ng tulong sa iba but I can't hold on anymore. Nabukas ko yung bibig ko at madaming tubig ang nainum ko. Unting-unti ng nawawala yung paningin. Im going down. Im falling down. I try to raise my hand up but I don't have the strength to keep on doing it. H...help me
  
I felt someone hold me and try to bring me back in the ground. I coughed and when I finally got air inside my lungs, I hugged him and I cried a lot.
  
"A..Akala ko m-mamatay na ako." Sabi ko sa kanya habang nakayakap parin ako sa kanya at siya sa akin. "Di ko hahayaang mangyari yan sayo Elena." The moment I heard him call my name, it burst all my tears. I dont know why but I feel comfortable him calling my name. Feel like I've been longing those words for so long.  
  
Inalayan ako ni Mark tumayo at nilagyan ako ni Kenny ng bathrobe sa likod. Pumasok kami sa loob kahit basa lahat ng damit at katawan ko. They want me to sit first but I insist to take a bath. Jes help me to mixed the temperature of the water.
  
"Ms Elena, sorry po talaga. Sorry talaga hindi ko po kayo nabantayan." Maluhang sabi nito sa akin. Tumingin lang ako sa kanya at pumasok na sa bath tub. Pinaalis ko na din siya at hinubad ko lahat ang damit ko. Pinabayaan ko nalang na umayos yung tubig sa ulo ko at yumoko.  
  
I can't help myself but cried. I almost died. If he does not make it on time for sure I'm already a cold dead body. I looked at my hands. My hands are still trembling, I can't make it stop. Im still scared. So scared.
  
I dry myself using towel in their bathroom and I used the bathrobe that Kenny gave me. Mabuti nalang pala talaga madami ang pinadala ni Nanay sa akin na damit. I sighed heavily, what should I say to them after this? Bahala na. I opened the door and I saw him. Nakasandal siya sa pader na parang hinihintay ang aking pag labas.
  
He also wears bathrobe and fresh from bath. He look at me worriedly. Why? Why do I feel like I have known him for so long yet I can't remember when? When he called me Elena, why does it feels like I longed that for so long?
  
Lumapit siya sa akin. He hold my hands which it is still trembling and try to warm it. Nakatingin lang ako sa kanyang mukha na siyang nakatingin pa rin sa aking mga kamay. I never felt this way before. I dont know why but my heart tells me something is familiar but I can't get it. Damn!
  
He is still trying to calm down my hands  and I don't know why he knows how to do it. Nakangiti ito at tumingin sa akin. Nagtataka naman akong nakatingin sa kanya.
  
"Look." Nakangiti ito habang nakatingin sa aking mga kamay kaya tumingin din ako dito.
 
Nawala na. Nawala na yung panginginig ng kamay ko. Paano niya yun ginawa? Nang tignan ko na sana siya ay bigla niya aking niyakap kaya nagulat ako sa kanyang ginawa. Hinigpitan niya ang kanyang pagkayakap sa akin ni hindi ko alam kung bakit.

"Are you okay?" I asked him but he only chuckled. Why? Is it wrong to ask if his okay? Humiwalay siya sa akin.
  
"No, its not wrong to ask." What? Did he read what my mind says?
 
"No I can't read your mind." He said.
 
"You're scaring me." I said. Ngumiti lang siya. Inayos niya ang strand ng buhok ko at inipit sa tenga ko.
  
"You should go and get dress." Aalis na sana siya ng tinawag ko ang pangalan niya. 

Stranger to meTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon